Alle inzendingen over onaangenaam

buikkramp, wezenloos, en een heel zwaar hoofd, hangerig, misselijk, onaangenaam verdoofd, inlegkruisje, maandverband, met vleugels tegen lekken van een beetje bloed tot zondvloed geen pijl om op te trekken balen nou, maakt dit me vrouw heeft de natuur dit uitgevonden laat me nou, heel erg gauw, over mooie mannen dromen!…

voor Christian Bobin altijd eenrichtingsverkeer het denkbeeldige gesprek van man met zijn geliefde woorden van vertwijfeling en de wetenschap van het vergeefs wachten op een antwoord de dood begrijpen vergt veel tijd verdriet is het tussenland als in een onaangename droom afwezigheid is het grote gemis de herinnering echter blijft…

de blikken van stille mensen op het perron vertragen de trein hun slappe armen houden de wijzers van de stationsklok tegen ik draag geen bloemen onaangenaam dwarrelt koude lucht op ik denk aan de gesloten blinden stof dansend in zonnebanen over het bed met de koperen spijlen vermomd als de maan herken ik haar achter het beslagen raam…

je was er, Adrianus, zeven jaar opgenomen de rechtbank stemde in handtekeningen werden gezet een verklaring van onvermogen bracht je in het geneeskundige gesticht je praatte nooit, je antwoordde op niets soms verkeerde je in eenen toestand van razernij je stootte onaangename en akelige geluiden uit daarom moest je bijna altijd een dwangbuis…

boerenzoon wat mij pijnlijk heeft verrast Ze doet haar echtelijke plicht steekt ‘t lijf in donkere kledij wordt moeder, boent en schrobt de hoeve ligt er welvarend bij Men ziet de boer in ‘n sekshuis volgens het dorp banaal gedrag met zo’n flinke vrouw in huis Ik vertrek, hou ‘t verleden vast wil niet dat de werkelijkheid mij nog onaangenaam…

een waas van blekend blad de geur van oud geworden lucht onaangenaam en bitter stil bewegingsloze ruimte zijn wereld is op slot hij lijkt vergrendeld voor alles wat naar binnen wil slechts flarden van rumoer dringen angstaanjagend door vreemdheid gevend aan de ruimte hij zit daar stil en bijna stijf hij is alleen zijn oude lijf zijn geest…

maar als je komt ga zitten in mijn luie droom, trek je gedaante aan van rebellie verzet de gedachte van de overgave het geeft niet hoe gehavend het uitzicht was, verenigbaar in het spoor van onverklaarbare dingen zetting in de onwaarschijnlijkheid van de opgerolde tijd van gisteren onder een verkruimeld bloemtapijt, verspreidt de onaangename…

onder de doden zocht ik hen van naam die op het veld hun eind' hadden gevonden ik stapte over lijken, zag hun wonden ze lagen daar, in plassen bloed, tesaam ik moest de moeders troosten die hun kraam- bedden vergeefs bestegen, kindermonden de borst gegeven hadden, ze bestonden niet meer, de boodschap was onaangenaam ze gaven lijf en leden…

Blijkbaar dwaallichten die het onaangename beschenen. De winterse nagalm die verlichting geeft aan de onbekende goede weg. Heilzaam voortwaarts. Genoegzaamheid en opluchting. Daarom doordringbaarheid, vooralsnog en voor altijd! Gewenste goedhartigheid en wijze vervolging. Zodendijk manifestaties. Byzantijns bizar.…

Dit wordt door haar onaangenaam gevonden. Ze kan niet werken. 't Is een grote strop: d'r handen worden door het kind gebonden. Er volgt een lange tijd van armoedzaaien. Tenslotte neemt ze toch de draad weer op en slaat dan als de bliksem aan het naaien.…

Het was niet onaangenaam, beroemd zijn.…

Vluchtend verdreven ik voel me schuldig terwijl ik m'ook schaam Donkere wolken begeleiden ons alleen-zijn 't is onaangenaam eenzaam Verwarde gedachten denk ik om te weten wat droombeeld bedoelt Instinctieve natuur doet wat gedaan moet als dat noodzakelijk voelt…

weg terug tot jij uiteindelijk zeggen kon: ik hou van jou en ’t toch verzweeg uit angst voor oude wonden jouw gisteren was te veel geschonden en jij wou niet vergeten hoe men in haat het meest begeert want nimmer heb jij ooit geleerd te schenken wat je niet bezat en zo heb jij mij nooit echt liefgehad toen ik je minde voelde ‘t koud, onaangenaam…

ze zijn en wie ze spelen ze trekken zich regelmatig terug in hun ziel waar ze zich zelf zijn, de emotionele balans zich herstelt, tot de gespannen zielstreng breekt en ze buiten zichzelf raken levensgeluk is gebaseerd op werken met plezier, vrienden om te praten, anders wordt het lijf onaangenaam…

Een windje kan mij onaangenaam verrassen ‘s nachts moet ik eruit om een beetje te plassen. Dit is nog niet alles wat ik moet doorstaan; ‘k heb vaak jeuk onder mijn geslachtsorgaan. Dokter, dokter; ik doe het steeds beter bij mijn lief! maar heeft u voor deze jonge vijftiger nog een ander alternatief?…

wond zonder pijn Een moeder zonder haar kind Een uitvaart zonder tranen Een storm zonder haar wind Een grafsteen zonder namen Een kunstenares zonder haar doek Een tandarts zonder boren Een schrijfster zonder haar boek Een Frankrijk zonder Eiffeltoren Een winter zonder haar strenge kou Een raket zonder doel Een leven zonder jou Een onaangenaam…

Het is toch een onaangenaam geklier die bijters in je kleren op bezoek. Al is die poes van ons een heel lief dier, die kattenvlooien blijven toch een vloek. Die kleine knauwers doen me geen plezier, maar daarom is de kat nog wel een snoes. Waarom ik toch zo gek ben op dat dier? Ze laat zich zo lief aaien, onze poes.…

confrontatie de andere kant op sjezen De waarheid die men zoekt en waar men nooit aan zal wennen Soms hebben mensen gewoon te veel gelezen De toekomst drukt op je denkrimpels Je was toch geslaagd met vlaggen en wimpels Klaar voor het echte leven Waar is toch die onbezorgdheid gebleven Er hangt steeds meer boven het hoofd Als resultaat soms onaangenaam…

’s Avonds in de betonnen stad waar de wind onze namen fluistert murmelt een lied in zachte zangstemmen en sluit ik de dag weer toe Kleine kinderzieltjes zweven vrijelijk in de innerlijke ruimte en verhalen van tierelantijntjes in de jeugdige sprookjes die zij kleuren Ze geven troost aan beide zijden van het bestaan die ons soms onaangenaam…

(een verslag in dichtvorm) 'meneer u voldoet volledig aan het signalement van een van diefstal verdacht persoon bij drogisterij Trekpleister' terwijl ik argeloos bij de ING-bank stond te pinnen werd ik onaangenaam lastig gevallen door een agent in uniform en één in burger...…

handeling begaan, in retrospectieve gewoonten heb ik al in alle metaforen in een opwelling impulsief zelfs vaker begaan, het begrip bestaat in een oplaaiende overlevingsdrift om dit te overwinnen, inzicht door vergelijkende ogen van misstap in acceptatie te begraven en je aan deze gemoedstoestand te laven, de strijdbijl in een onaangename…

ontstijgt en bestijgt de keel, articuleer eerdere teksten die in een doctrine van buiten weer naar binnen zijn gekeerd, ik probeer mij voor te stellen in een ander gezicht, onbehaard in kleur neutraal in de ringen van de regenboog, beleving is niet genoeg, het is die tegen de stelling waar ik zelf om vroeg onderga de aderlating die de onaangename…

Eens liep ik als een bezetene door de wijk Montparnasse in Parijs op zoek naar de plekken waar Arthur Rimbaud en Paul Verlaine hadden vertoefd en dat allemaal in één dagje met een goedkoop busretour en de hele nacht doortuffen terwijl gierende keukenmeiden mij onaangenaam wakker hielden Het kon niet anders zijn of ik moest wel ergens…

Nu was zelfs dat kleine mondje van steen De stilte zo onaangenaam. Toen begon ze te schreeuwen, met haar armpjes over haar hoofd. "MET NIEMAND PRATEN, GEWOON WACHTEN". Zachtjes: Ik weet wel dat je me niet geloofd. Direct na deze zinnen Was de stilte terug op het grote plein. Tot ze zei:"Ik sta hier al 2 weken, iedere dag.…

Een aangenaam of onaangenaam portret? DOCH, MAAR, ECHTER Ik ben het portret, hun portret Zittende voor de schilders (m/v) Van het Portrettekenen Amsterdam o.l.v. Len Castelein En omdat ik zo braaf stil bleef zitten Kom ik door de poorten van hun hemel En mag ik weer plaatsnemen!!…

. ------------------------------------------------ verfelt - wreed (geworden) dus vele - zoveel leed - onaangenaam om slaven ik woele - om slaaf te worden span ik mij in.…

Als waarheid leeft, bestaat ze met zekerheid op een onaangename manier ontwijkt het fundamenteel begrip. Als waarheid leeft, opgebouwd uit overlevingsreflexen als onbuigzamheid realiteit heeft en de zon, ze legt haar lichte glans op jouw gezicht van ondoorgrondlijk ijs weet dan vol vertrouwen elke innerlijke waarheid heeft haar prijs.…

en dan die gedempte geluiden die alles zachter en doffer deden klinken en je als het ware teder omsloten en die heerlijke witte sneeuw die je omgeving deed blinken; auto's waren er nauwelijks of niet en de enkele fietser waar je tegenaan gleed bezorgde hem noch jou enig leed; en ook al voelde je nattigheid, je nam de tijd en werd het toch onaangenaam…