Alle inzendingen over onaf

ik vind wat er niet is als je niet zoekt vind ik in gesloten boeken ben ik niet vergeten zijn woorden onaf niet uitgelezen vind ik zinnen is het verhaal niet echter maar waardiger dan wat ik niet zoek…

zonder grenzen hart en ziel verkennend oeverloos strelend glijden mijn handen van je rug als een traan die valt…

Tja, wat zal ik zeggen,  Als het leven anders gaat Als het leven verder gaat Onafgebroken Afgebroken Gebroken Onaf Af Tja…

In de zomer van de laatste rozen zonk jij weg in de tijd loste op in sterrenstof voorgoed als een onaf hoofdstuk in een nog onvoltooid boek.…

ik ben een dichter die open dingen dicht van blind spot naar gezicht van duister naar verlicht van onaf naar verricht ik kom steeds dichter en ben eindelijk gezwicht voor juistheid van bericht voor diepgang en gewicht voor passie boven plicht…

Ik slijp haar gratie in een steen, ik modeleer haar naam in hout en taal om die voort te laten gaan tegen beter weten in, spreek ijdel haar aan in mijn teloor – gang toe, een plaats waar licht volmaakt gedijt, zich spreidt, onaf een bewogen hart geraakt.…

Van Amsterdam naar Brussel in twee uur De Fyra zou dan eindelijk gaan zoeven Maar hij hangt aan elkaar met losse schroeven Onaf, vijf jaar te laat en veel te duur Dus Kamer, laat niet langer met je sollen En zorg maar dat de koppen wél gaan rollen…

Met hulp van kaarsen en kennissen zwoegen we door het seizoen vinden geen vriend vooralsnog in een onaf klimaat liefde afgebleven warmte een bedorven kou de vaders aan de haak moeders in misère kinderen op zoek naar puppy's in vochtige dozen ------------------------ uit: 'Glazen jas', 2007.…

geen zinnig mens kan vertellen hoezeer gedachten mij kwellen de losse eindjes, de wirwar van woorden die ik niet weet te regelen de wanorde in het doolhof van taal mijn zin is gebroken, onaf het verhaal hoe dieper ik duik hoe meer de angst me bekruipt dat geen zinnig mens kan vertellen waarom die gedachten mij kwellen…

Die titel is onaf, ‘k heb geen idee. En hoe? Schuilt er in hem een wilde bosjesman? Weet wél: ziet u pardoes een koel, erg donker bos? Tsead Bruinja ging daar, hoe dan ook, eens lekker los.…

van haar geboortegrond gerukt Haar man gevolgd zoals het hoort zorgt ze, studeert ze presteert ze nu in Zeeuwse gronden waar ze niet kan wennen aan de stilte en de afstand van de polder Haar hart verlangend naar de warmte van haar vaderland geborgenheid in mensen die haar taal verstaan is ze een jonge vrouw in een vrij land onaf…

Gaaf en onaf. --------------------------------- uit: 'In een mum van taal', 2002.…

alles voltrekt onaf onder onafgewerkte tijd met zijn valse wimpers immer voortschrijdend knipperend en wij achterop hinkelend door het leven zonder houvast echter benevens de heipaal van de ambacht die we in ons bestaan gedreven hebben om wat tijd te ankeren en voor een paar stonden lijkt het alsof we weten waarmee we bezig zijn…

ze herhaalde een rimpeling in jouw zuiver bestaan verkrampt door zachtheid en verwarring sprak je in de lente op vleugels vluchtig stil kuste je vogels van papier je witte zomermond wat ik zag was het einde jij las de herfst en de winter niet meer lavendel kleurt nog steeds mijn tranen in een wereld voor ons onaf…

De nacht valt deze dag wat langer in ver en kletsnat lamplicht waarin het water stuift vind geen beschutting niets is waterdicht een dak op palen laat de wind door onaf en onverlicht wil januari schrijven terwijl mijn hand drijfnat papier beroert en van mijn hoofd de druppels vallen ja schrijf ik dan stokt mijn pen toch positief…

Maar nooit vervult het helemaal wat wij zo hoopten en verlangden want mens-zijn is onaf, is open. We blijven zoeken en verhopen, we blijven ziende blind omdat er meer is dan ons hart kan dragen. Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen, een zoeken zonder echt te vinden ooit? Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…

Terug dat eindeloos wachten, onaf- gebroken, aan één stuk door, bang om je plotseling te verliezen zonder enig afscheid genomen te hebben; die gewéldig stoere grijns nog eens bewonderd te hebben en je geflirt knipogend op te nemen.…

dichter bij jou leggen zwijgende jaren opnieuw en opnieuw mijn geheimen bloot als aarzelende gebaren fluisterende dromen hoopvolle illusie te veel en te groot ijdel het mysterie van prille aanbidders handen te gretig woorden te loos toewijding te duister met vage beloften duister de doelen aandacht te broos onaf steeds het raadsel…

een oneindige vlakte hier en daar een struikje, rotsblok er stroomt een beekje meanderend in één van zijn lussen een lege fauteuil plompverloren neergezet de zon schijnt een zwoel briesje kietelt receptoren op het bijzettafeltje een asbak en een glas cognac halfvol op de grond een manuscript onaf de gsm met een open smsje ligt aan de…

(Subtitel: Onaf) Het is niet af, daar het in tijd nooit klaar kan zijn.…

aangrijpend het onwelkome bericht gedrukt op zachtgroen met klaprozen dat Dood ook in het voorjaar actief mysterie is waarvoor zij zwichtte de pijnigende stilte die wekenlang zich oorverdovend manifesteerde luidt nu de klok zet uitroepteken maakt het aardse leven definitief tot begrensd gebied levensfase onaf met onherroepelijk gesloten…

het was schijn die mij beelden bracht vaag en onaf leven leek nog zacht te trillen in een beven als angst zij contourden een mooi contrast met een al volwassen achtergrond waarin hun pril en kleurig bewegen een vitale meerwaarde gaf nog geen fantasie want ook mijn geest volgt de traditionele leest pas later komen letters…

Deze doodlopende weg, als een ronddwalend oog, tot niets in staat, in onaf gezicht: alles en niets, niets blijft niets. Wordt het niet tijd om een eigen weg te gaan; bij te dragen aan nauwere contacten? Was het maar zo!…

Een van de vele relaties en projecten die niet mislukt zijn maar onaf gebleven opgeschreven om af te leggen: #NL2008000269348 in het Register van Particuliere Onvoltooide Zaken “Jij stond zomaar op ..we hadden niet gepraat ..niet gewoon zoals dat gaat ..je stond zomaar op ..liet mij achter in de zon ..met wolken in mijn gedachten…

Al hebt gij altijd weer die onverwachte Neiging te kort en dus onaf te schijnen. ---------------------------------------------- klink helder nu op mijn gebeeldhouwde haiku wat genoot ik weer ------------------------------------------------ (ollekebolleke sla maar over nu, want dat maakt zeker de cyclus kapot op hol gebracht door…

Mijn perfectie raakte aangedaan door dat onaf bestaan. Waar hun leven zich verspreidt verpietert de diversiteit. Het opperwezen is in nood, want druk ik er een dood dan groeit er elders weer zo'n oen. Bestrijding is gewoon geen doen. Ik las over een tovenaarspupil die niet met emmers sjouwen wil en zijn schoonmaakbeurt verzaakt.…

- langer bewust, korter onbewust en langer onbewust, korter bewust - ofschoon verliezen misschien wel niet het juiste woord is voor de toestand waarin je uiteindelijk verzeilt als je de spiegel hebt bereikt en je alleen nog naar de contouren van je eigen beeltenis kunt staren, die nog aan het renderen is omdat je blijkbaar nog steeds onaf…

ik hoor haar stem nog vaak in mijn gedachten en vraag dan raad en voel weer dieper pijn omdat ik 't antwoord hier niet kan verwachten noem mij niet dweperig, gun mij dit stil verdriet aan moeders leven had ik geen eind gedacht het zwarte vest, het onaf breiwerk heeft gewacht en ligt nog, zoals zij 't achterliet uw foto op de schouw naast…