Alle inzendingen over onbekend

Ze begon zich te herhalen meer en meer te verdwalen in zichzelf en de omgeving af en toe het besef van verlies verdriet vermengd met boosheid over haar hoofd dat niet meer wilde steeds meer overgaand in wat leek een soort berusting in de emigratie naar een voor ons onbekende wereld aangevuld met allerlei fragmenten uit haar verre jeugd…

Liefde is er om te ontdekken en is er dan op onbekende plekken Is er ook om situaties te helen en deze met anderen te delen Liefde kan je niet grijpen maar kan je wel laten rijpen Ook is het er om je in te verbergen zelfs als je je aan iets loopt te ergen Liefde is vergeven en om het weer opnieuw te beleven Ook is het liefde waar…

ik heb je alleen eigenhandig in de tuin begraven ik heb je voor je liefde en trouw op m’n knieën bedankt een zwerfkei vormt jouw grafsteen en ja dat kan want je was mijn hond jij hoort en blijft bij mij maar een mens moet als hij is ontzield terstond worden weggedragen naar een plek waar het voor jou en mij zo koud kil somber is en onbekend…

je kijkt naar mij maar bent mijn horizon al lang voorbij doolt in onbekende verten ik voorgrond niet in een wereld waar de waan het spook verscheurt en vreemde geesten krijsen toch wil ik bij jou blijven als een laatste draad voor je ons voorgoed verlaat ik pak je hand je kijkt verschrikt en voelt ineens je eigen ik en lacht…

De muren hebben gaten die beelden binnen laten een voor een verschijnen ze als dia's voor de geest vanuit de verre jeugd die eens wel eeuwig leek maar langzaam toch verzuurde Dagen langer dan de nachten gevuld met liefde en plezier doden die nog jong waren onbekend met hun verschiet Kleine kwalen worden groter vreugde duurt dan vaak…

Geld dat zich ophoopt verandert in zorgen tot het teveel wordt en in onbekende handen komt die er vandoor gaan met mijn motivatie om door te gaan Bevrijd van de maandagen betreed ik de ruimte en voel ik de tover van mogelijkheden waar ik vroeger van droomde Liefste, pak je koffer Op de rug van de draak vliegen we door de poort…

Snijders, me toen totaal onbekend. Vorig weekend las ik in De Standaard der Letteren, wat gisterochtend zijn laatste zkv bleek te zullen zijn. 'Verdrongen verleden' was de titel. In zijn stukje een opsteltitel van 56 jaar geleden: 'Ontsnapping aan de dood', wat hem gisterochtend niet gelukt is.…

Wat ziet mijn oog toch graag de wolk aan gindse kimme gaan Doorkliefd slechts door de hoge boom en torens die daar staan Gestut door bergen staat het al op hoogtes onbekend En blauw en eindeloos de lucht waartoe de rots zich wendt Wat zie ik graag, wat voel ik graag de berglucht en de regen De oude huizen roodbepand, zo kalm en welgelegen…

behoedzaam puntmutste een eerst geregisseerd verschijnen zijn aanwezigheid voor even de fantasiewereld losgelaten en zich kenbaar gemaakt aan deelgenoot mens van de aarde eerdere contacten bleven steken op de arrogantie van de mens en eindigden in totale bestaansontkenning de mens heeft van het paradijs een onleefbare hel gemaakt onbekende…

En daar was hij aan het einde van onze straat op de hoek van de Elandsgracht, Van der Laan de zo geliefde, gewaardeerde, hardwerkende maar doodzieke burgemeester van Amsterdam met Zijne Majesteit Willem Alexander Koning der Nederlanden en Caribische Gebiedsdelen op werkbezoek in de Jordaan Onze Koning ik mag hem steeds meer en meer met…

Z'n brille en z'n zelfdestructiedrang Zijn gisteren zeer treffend weergegeven In een portret van Tony Hancock's leven 't Zal menigeen ontgaan zijn, ben ik bang Wie verder dan de Scroogefilms durft te kijken Kan zich met kerst wel degelijk verrijken…

Eenzaam hangt hij aan een tak wil zo graag vrij zijn gewoon zijn weg vervolgen Geboren uit een grote wolk en samen met zijn broertjes en zusjes naar beneden het onbekende tegemoet En nu hangend alleen zijn familie in plassen bij elkaar dromen uiteengespat Strijkt een windvlaag langs laatste zetje naar beneden eindigend…

naar het schip dat breuk liep op rotsen van onwetendheid ik zie bruggen soms wankel soms stevig geslagen tussen tijdelijke wij’s als handen hoopvol vasthoudend aan de liefde die grenzen vervagen zal ik zie stormen golven bevelen pijlers verzakken en ons weggeslagen als twijfels knagend aan het hart dat breekt door onbekende…

het voelt nooit alleen er is altijd wel een glimp van een lach de verstolen blik die zonder te spreken zijn warmte komt geven in een samen moment vaak onbekend maar in weten kruisen lijnen van leven elkaar overal is de hand op het hart het tijdloze teken dat alles nog klopt wij delen de velen die naast ons staan ons verschijnen…

Angst is altijd relatief maar ook altijd aanwezig het ontkennen van dit bijzijn is als het ontkennen van leven Oordeel niet over het onbekende maar leer het eerst kennen laat dan je gevoel spreken in plaats van het te ontkennen Revolutie is soms nodig maar vecht met woorden en wijsheid en niet tegen je vijand maar voor je vrijheid…

Ik stuur je daarom nu een groet en wil je dankbaar zeggen dat ik je mooi vind, onbekend, ik kan 't niet uit gaan leggen....…

Ik zie een wolkje hemel in je ogen je bent zo klein waar jij vandaan komt wil iedereen wel zijn Je kijkt naar wat beweegt ziet alles onbekend lippen willen raken weer het bekende smaken en proeven waar je bent Vingers voelen aan elkaar om ook je hand te leren je schrikt van je gehuil een nieuw geluidje uitproberen De wereld is…

boven de starre mandragora in vol naakt ornaat vergeten bungelen gekloofde voeten de laatste der gehangenen eindeloos galgentouw schuurt niet bereid tot knappen blijft het schommelen duren lang nadat leven vervloog naamloos en onbekend trotseert het lijk de weken tot de wind dan moegetergd ook de laatste gans verwaait eenzame…

wie zijn wij dat we lopen huis en haard verlaten om in elders een nieuwe start te maken eigen licht en lucht pardoes vaarwel te zeggen sleutels weg te leggen dat wat je bindt zomaar los te laten hopen dat de stenen die je vindt passend zijn om thuis te komen in het nieuwe te gaan wonen op onbekend terrein ogen neergeslagen…

Ach Heer, in dit uitbundig leven Heerst reeds een onbekend gevaar. Als zij hun zoetste geuren geven Waaien zij vlokkend uit elkaar. Heer, houd Uw handen opgeheven, Ontvang dit arm verwelken maar.…

Deze vrouw, door velen bemind, om haar uiterlijk alleen, niemand vraagt wat zij ervan vindt, haar gevoelens, onbekend bij menigeen.…

Er zijn van die momenten Dan voel ik mij ontheemd Van alles wat mij lief is Voel ik mij vervreemd Het is dat melancholieke Geboren uit het niets Het vult mij met een sterk verlangen Naar dat onbekende "iets" Een oord dat ik vaak vergeet Door alledaagse dingen Maar mijn gedachten aan die plek Laten zich nooit verdringen Uit mijn diepste…

als wolk wil ik reizen met onbekend doel, gestuurd door de wind die mijn richting bepaalt. de aarde omarmen en niet hoeven denken, niet hoeven kiezen me gewoon laten drijven het oosten, het westen het maakt me niet uit. als ik maar af en toe even jouw blikveld passeer…

De sociale armoe van mensen zonder vrinden Is op een chatbox dagelijks te vinden Uren brengen ze door Met onbekende namen Het agenda-loze internet brengt hen daar snel samen Een praatje vinden ze er 24 uur per dag Ze *luisteren* naar elkaar en tikken er hun *lach* Is dit een nieuwe vorm van sociaal leven Om elkaar via een pc- scherm…

In de duisternis van het leven Wil ik me niet langer begeven Terug naar het licht Opnieuw een lach op mijn gezicht We zijn elkaar definitief kwijtgeraakt Dat heeft mij tot een ander mens gemaakt Na veel pijn, verdriet en eenzaamheid Begint mijn leven opnieuw... een nieuwe tijd Mij wacht een onbekende levensweg Zonder jouw navigatie en uitleg…

verbeten trok hij strakke lijnen op papier begrensde openheid ontspande in plezier met rond verloor hij zicht en voor krullige tierelantijnen is hij nooit gezwicht zijn perspectief wist enkel dag en uur want morgen was vol onbekende zorgen hij kende de prijs van chaos door teveel impulsen tegelijk de medicatie voor ontwarren…

Die kan meanderen ook nu nog, langs elke twijg en braam op zoek naar een verloren vader of een onbekende luisteraar, in dit kader. Maar stilaan mag het, even stilstaan, of zelfs een hele poos, wijn wordt er beter van en ook klassieke muziek, voor zover dat kan.…

Je kent het wel, E-mails van een onbekende vriend, die maar al te graag, wat geld aan je verdient. Hij prijst speciale pilletjes aan, wonderen worden beloofd, dat wij het niet willen, ziet hij over ’t hoofd. Die berichten zijn ongewenst, je verwijdert ze keer op keer, maar ze verschijnen helaas telkens weer.…

sporen in het zand de rand reeds afgesleten hier kwam een mens voorbij alweer een hele tijd geleden met welzeker een last vol oude jaren zichtbaar aan de meegesleepte lijn zijn naam is onbekend het kan Horizon zijn geweest of Kim, wie weet zelfs Einder de wind is nu zijn milde helper en ook de tijd, ongrijpbaar en toch nog immer alom aanwezig…

ik donker de dagen in afnemend licht wis langs mijn ogen voel teruglopend zicht door een onbekend schaduwen verloor alles langzaam contrast verdween schoonheid die was heb al jaren het glanzen van kleuren gemist vernisjes verworden tot craquele in wat grijzig wit ik weet het helderen nog uit mijn jeugd een sprankelende zon in…