Alle inzendingen over ondersteboven

De derde maandag van de eerste maand Zijn alle mensen zwaar ondersteboven Die uitgekozen dag doet ons geloven Dat men zich alle dagen happy waant Behalve dus die blauwe dag van maan Die dient men depressief te ondergaan…

vraag aan een kleurenblinde het glas, halfvol heelalkleurig blindbreekbaar ondersteboven te omschrijven, te bevragen zonder antwoorden te krijgen of te geven, te aanschouwen harder dan steen er is geen reden tot paniek alle schapen staan op het droge het blauw zie je wel maar is er niet…

Er moet een tanker worden geborgen, hij maakte slagzij, ligt nu ondersteboven en de nimf van de Lorelei, die was erbij, immers: als je de verhalen moet geloven, stond zij op de rots te zingen daarboven men raakte in de ban, tja dat komt ervan, als vrouwelijk schoon je in de ban houdt.…

In de verte zag ik een ster turend en glurend in de veronderstelling dat er iemand vanuit die andere kant ook naar jou kijkt Ondersteboven valt ze achterover als maanmannetje haar een lieflijke blik toewierp Zichtbaar anders dan je gewend bent iemand die je als enige kan zien Onzichtbaar blijft voor een ander Misschien?…

ik zie jou ik voel me uitgelaten ik zie jou ik voel me ondersteboven ik zie jou ik word rood ik zie jou ik word gek ik zie jou ik ben warm van binnen ik zie jou ik ben helemaal mezelf niet volgens mij ben ik verliefd op jou…

met rommelende onderbuiken draaien wij ondersteboven In de maalstroom en terug verstrikt in het web van het zielloze zijn de altijd hongerende onrust schreeuwt naar alle moeders maar de borsten van de moeders zijn allang opgedroogd in de zo ontstane kraters verschuilt zich de valse slang vluchten kan niet meer en er is geen weg terug…

Zonder pardon werd hij uitgezet Ondersteboven, naast het toilet zoekt hij naar de zin van het leven…

Een dode ooievaar hangt ondersteboven in een rol prikkeldraad. Op bizarre wijze verstrikt en droog gebloed, lijkt hij nog het meest op een verfrommelde landkaart: geronnen rivieren volgen het besmeurde relief van zijn veren. Uit een donkere plek onder zijn verwrongen nek groeien rode bloemen.…

Dit is geen droom Toch staan de bomen ondersteboven, valt een blaadje omhoog. Dit is geen droom Toch graast een trosje wolken Gezapig in het blauwe gras. Dit alles droom ik niet Terwijl ik op mijn rug gelegen geniet van deze zomerdag. Dit is geen droom, Dit is een gedicht. Hier kan alles en nog veel meer.…

ik vang haar in schielijk voorbijgaan onverwacht ligt zij ondersteboven op mijn schoot ik doe neusje neusje en zij strekt geklauwd een poot naar mij uit en dan zeg ik "zachtjes" verbaasd zie ik grote donkere pupillen, teruggetrokken nagels mijn meisje, uitdagend ten voeten uit morgen hangt zij weer in de gordijnen…

soms kan ik hem niet volgen soms gaat ie links dan rechts rare gozer die jezus gat in zijn hand lult met hoeren noemt god de vader maria zijn moeder veegt met een zweep het kerkplein aan en met theologen de vloer en blind van liefde de dood in de ogen ondersteboven van het leven aan een kruis…

van de oude plataan is alle schors ontdaan een naakt ondersteboven en juist daarom misschien wel zo erotisch... de vrouwelijke rondingen zo dikwijls teder betast door mannenhanden schonken het hout de intense warmte die zo onontbeerlijk is voor wat het is geworden ik schiet nog snel even een foto voor dagen van groot verlangen…

Heb je ooit een huilend huis gezien vraagt ze een betraand gezicht lege onbewoonde kamers schimmel op het plafond dat piept en kraakt door regen en wind een huilend huis ja, ik woon daar in die arme woning zonder geld, vrijwel naakt ik leef daar ondersteboven antwoord hij, zijn tranen droog simpel in zijn verschijning.…

zonsopgang in september mistflarden drijven over gras een vaalbruine spin draagt een kruis er vloeit kleffe zijde uit haar tepel ondersteboven wacht zij in het web gif sluimert in de holte van een kaak trilharen meten elke gril van de wind elke loze vliesvleugelslag maar de druppel glinstert en verraadt haar plan…

Nee, met een vogel Die ondersteboven Aan een boom kan Hangen heb jij niks Van doen - eerder ben Jij degene die bereid Is op zijn kop te Gaan staan om wat Eens je idealen waren Te verkwanselen om toch In vredesnaam maar niet Je billen van het pluche Te hoeven tillen - daar Hebben je maatjes wel Voor gezorgd, om jou Koste…

een luiaard is niet lui maar uiterst voorzichtig hij heeft hoogtevrees…

In extase kronkelt ze met haar goudgele vinnen dronken van lust en golvend van binnen Tot zinderende hoogte met een verbluffende vaart waarbij hij zachtjes zuigt aan haar kwispelende staart Zijn schubjes graven zalig tegen haar kieuwtjes aan ondersteboven van passie laat ze zich stromend gaan Bevredigt geniet ze terwijl ze haar lippen…

Als je ondersteboven voor een spiegel even in die wereld kijkt, zie je bergen als diepe meren en de zee is de lucht, met vissen die vliegen. Alles valt er omhoog en onze leeftijd gaat er naar beneden. Staar echter niet te lang, in deze andere realiteit, is niets wat het lijkt.…

jij scherpte mijn beelden van jou nog iedere keer als de cirkel rondde in schoonheid met een jeugdige levensluchtige vitaliteit in de kleur van het eeuwig zeldzame elixer een verleidelijke lieve uitdaging om halsoverkop te zoenen met de uitdagende ondeugd in het donker van je ogen daar raak ik helemaal van ondersteboven…

discriminatie verdragen zij geeneens Een kleur, die ik wel krijg, als ik bedenk dat zelfs niet meer Gesproken kan worden over het goede en het kwade, neen, geen enkele keer, leg ik mij neer, bij het absurde idee, niet meer te spreken over zwarte Piet, Tenslotte is die niet ondersteboven, van het geheel terwijl er veel teveel ophef…

De molen draait en wij gaan mee al is het ook ondersteboven. We horen bij elkander, en moeten samen leven, En al wilt U het of niet, zorg dat U hem ziet De ander.…

Gaat heel het Haagse spel ondersteboven? Gelukkig is er nog een vast gegeven Die Hiddema komt altijd weer tot leven Alternatief voor laatste twee regels: Mark denkt: niks mis toch met dat Haagse spel Kijk: dat herinnert hij zich dan weer wel!…

er was iets met die ogen al hield je de knuffel ondersteboven ze keken je altijd aan heb geprobeerd weg te lopen maar hun blik ving mij voor ik de deur had gesloten ze hadden iets vragends in een verbazend waarom kom jij niet dichterbij speel met mij koester en kriebel met warme handen dan zie ik weer je blijdschap en lach…

Maar over de baai hangen zware wolken: kamelen drinken ondersteboven van de regenboog en spugen op nietsvermoedende passanten. Een man in een rode kaftan tovert een gele paraplu tevoorschijn en geeft zo nog meer kleur aan deze dag.…

zandstralende schurende scherpte schrijnt in hoopjes tegen het glas hier veegt het oud papier in knispers over een voorbije zomer ritselt het vergeten verhaal over ondersteboven tafels opgewonden schermen en standjes niet te troosten parasols hebben hun rokken gestreken in zedigheid daarachter plaagt de zee de kust vleit en komt…

Een mier bungelt ondersteboven. Ben jij het, Granny of is het Old Bet. Je benen marcheren, bewogen door je versteende hart dat geen krimp geeft. Kom nou, je stond voor heter vuren, Zij die niets meegemaakt hebben, díe huilen, maken van een mier een olifant.…

Zij flaneerde uitdagend over straat, mijn blik werd naar haar toe gezogen, van haar schoonheid ondersteboven zag ik die boom wat laat. Uit bewondering voor zoveel overdaad in ’t ziekenhuis terecht gekomen, dagen heb ik daar liggen dromen, kundig door slangetjes bevoorraad.…

In kleurig blauwe golven als een laken toegedekt In een veilige haven voor het juiste effect Als een vogel in het water zweef ik als een vis Ondersteboven nu voel ik hoe dat is Ogen dicht geknepen een eindeloze droom Lange flarden mist gaan op in onzichtbare stoom Onder water gezien een mooie zeemeermin Door wolken…

dit huis is gaan hellen met tijd als buigend gewricht er brandt gebroken licht en ik een kaarsloze luchter hang hier bezwaard met matglazen tranen aan een zakkend plafond geen venster lijkt het zicht te klaren sinds geschoven gewicht kamers ondersteboven dreef los van ingeklonken grond en wie slaat nu nieuwe palen bevestigt het…

Nee, ik was niet zo gecharmeerd van die dame met haar lange haren ze was een beetje ondoorgrondelijk achter die zogenaamde glimlach dacht: zij hangt er niet zo lokkend bij in kleine lijst van het Louvre te Parijs was helemaal niet ondersteboven met die vraagtekens in haar ogen begon te twijfelen aan Leonardo heeft dat mens soms een geheim…