121 resultaten.
weet
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 205 weet
mijn vrijheid werd geroofd
niet omdat
ik in iets geloof
maar omdat
ik blind en doof
politici vertrouwde
die geschiedenis herkauwden
tot een ondoorzichtige brij
terwijl zij mijn "ik" verbouwden
tot een onherkenbaar "wij"
weet
mijn stem werd verspild
door ego's
die onbezwaard en kil
en blijkbaar
zonder eigen wil
als elkaar…
Aan lager wal
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 41 Een vriend was hij ooit
voor bekende gezichten
in de vertrouwde intimiteit
van huiselijke kringen
een vreemdeling is hij geworden
voor mensen die hem niet kennen
zijn vriendschap zoekt hij voortaan
in drank en drugs onder maanlicht
soms schrijft hij een fraai gedicht
over onherkenbare gezichten
mensen die hem ooit zagen
geen antwoorden…
Jouw zachte delen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 915 Zonder jou, kan ik niet
men kan er evengoed voor pleiten
dat ik mezelf in vier moet splijten
als kwartslacht van mijn liefdeslied
Ik schenk, te krassen door de kraaien
warme kassen waar wouden planten
gelukkig wormen door mijn restanten
een tierig bos, dus laat maar maaien
Slink, stink, rot mij onherkenbaar
zwam en schimmel, kom bot welen…
Dimensie X
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 480 Een onherkenbaar begin
Maar niet in de werkwoordszin!
Gewoon een gegeven
Waarmee ik mag leven
Het doet geen pijn, dat nietbegin
Dit nietbegin geeft mijn leven zin…
kerkplamuursel
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 2.551 onder de granieten boog
ontvlucht een streepje lucht
de vroom gedempte stilte
hier wordt gefluisterd
in diverse talen verhaald
over peilloos leed zo vreemd
dat het onherkenbaar wordt
geen deel van oorspronkelijk leven
wordt asiel gezocht in gewijd
het woord devoot opzij gelegd
voor de dood iedereen gelijk
bespaart men zich het brood
maar…
binnenland
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 407 geef me geen naam
want ik ben de dwaas achter muren
van de wereld
en durf amper op te kijken
naar de reiziger die zich vonkloos, onherkenbaar
spiegelt aan mij
voor het oor van herkomst
verwant
met het stilste raadsel, ter verklaring
van mijn uit het lijf getrokken ziel
ontsluit duizend ogen
verhelder water met zonlicht
draai…
Verdwaalde uren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 100 vaag klokt de tijd
verdwaalde uren
zijn slagen ben ik kwijt
verdwenen tussen
onherkenbare stemmen
die mijn stilte storen
er lijkt gezelschap
in de kamer want de
tafel is keurig gedekt
maar de stoelen die
als garnering dienen
zijn nog onbezet
het donkert
zonder het gezellig
rommelen van bestek
nog niemand heeft
de kaarsen…
Troostmeisjes
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 186 Geen gezicht
voor wat reeds was verloren;
onherkenbaar in het rijk van
de eeuwige zon.…
Achter tralies
gedicht
3.0 met 21 stemmen 4.042 Zaterdag zondag maandag trage week en weke dagen
Een stilleven een landschap een portret
De wenkbrauwen van een vrouw
Die zich sluiten als ik nader
Het landschap waarin blonde kalveren waden
Waar het weder van erbarmen
In het Pruisisch blauw der weiden ligt gebrand
Toen heb ik nog een stilleven geschilderd
Met onherkenbare wenkbrauwen…
Nog steeds die luchten
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.542 Nog steeds die luchten, schaduwen van wolken
wegvluchtend op windrimpels in de rivier
Het landschap onherkenbaar veranderd
zeggen wij die nu leven, nu zien
Er is een wereld, diep beneden, hoog boven ons
die wij hier alleen vermoeden kunnen
Het moment na de laatste toon
voor de eerste herinnering: een ruimte
die bij iedere ontdekking verder…
wie durft
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 133 Wie was je toen je kenbaar maakte,
als alles jou onherkenbaar raakte,
wat je laatste wens zou zijn,
je te behoeden tegen deze pijn.
Wie ben je dan nog?
Wie durft?
Wie kan het aan?
Wie durft het voor jou te doen?
Wie laat je gaan?
Wie geeft jou die laatste zoen?
Wie durft?…
Jij was een avond in mijn tuin
gedicht
3.0 met 28 stemmen 11.477 De kamer onherkenbaar, kromp;
geruisloos vielen deuren dicht,
de tafel, waar de kat op sliep,
verschoof - heel langzaam - maar verschoof.…
wel dood maar niet gestorven
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.848 Lijken te sterven
zonder eigenlijk
dood te zijn gegaan
Zomaar te zijn veranderd
in niets meer lijkend
op wie zij ooit zeiden te zijn
Afscheid nemend van een eerder leven
ongelooflijk onnadenkend
zonder maar een centje pijn
Onherkenbaar in hun daden
zij zijn geindoctrineerd
door boze tongen en giftig vlees
Staan niet meer…
De eenvoud van het complexe
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 745 De rariteiten van de geest,
ongedwongen door gedachten,
onherkenbaar door het smachten…
Als een brief die nooit meer leest….
Herkenbaar door het pure.
Verkwanseld door mens en tijd.…
ik huil jouw tranen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.036 ik huil jouw tranen
langs oude muren
van kruisende paden
waar wilde klimop
oud en haast vergroeid
jouw pijn verraden
het lang gedoofd vuur
al tot as geworden
in een veel te vroeg uur
haalt aldoor het heden in
resteert een leeg gedicht
op een liggende zerk
een onherkenbaar gezicht
op een verdord perk
ik huil met jou de tranen
zij…
Hoed
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 502 scheef gezakt
De hoed waarin hij schuilt,
Die al zijn gedachten omvat
En die hem behoedt voor invallend licht en koude
Als een cocon om zijn hoofd gesponnen
Onaanspreekbaar, onaantastbaar,
Als een filter
slechts binnenlatend wie en wat hem lief is,
een firewall, anti-spam en anti-phishing
Statig torent hij boven iedereen uit
Het maakt hem onherkenbaar…
ANSICHTKAARTEN
gedicht
4.0 met 14 stemmen 3.830 Somberte
en rododendrons langs pad en oprijlaan
van het geheugen bloeien steeds, maar
door de vensters van de oude huizen
zie ik onherkenbare gedaanten gekend,
ondefinieerbare voorwerpen herkenbaar
op zoek naar een plek om ongestoord
de komende vijftig jaar te verstillen.…
Missen uit Roubaix
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.259 De hartverscheurende schoonheid
van de bloementuil
detoneert prachtig bij
de knokige koning van de weg
Zijn hoofddeksel steekt
als een mijnwerkershelm
boven zijn onherkenbaar gezicht
van waaruit twee verbaasde ogen
de zeldzaam grauwe wereld inblikken.…
Digitale lust
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.362 een onbeschrijflijk gevoel van verlangen
vult mijn hart bij het zien
van de knappe mysterieuze man
die onherkenbaar verschijnt
voor mijn vermoeide doch wakkere ogen.
de blik op zijn hongerig gelaat
verraadt hevige geilheid
die hij me uitvoerig,
gevoelig doch instinctief
in duidelijke msn-taal beschrijft.…
Zomaarcafé
gedicht
3.0 met 15 stemmen 7.435 jonge Marokkaan
en zijn anderstalige gedachten
Het van vroombloed kleinerwordend
zitbeeld in mijn vader
en moeder herinnert mij
steeds marginaler aan mijn stamland:
rotshol sinds ik hier gewoon ben
Let niet tweejaarlijks in de zomer
maand van kleine betekenis
strand oranje parasollenbezaaid
en duizenden ouders
die menen dat ik onherkenbaar…
the seven bridges
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 393 misschien doet het antwoord sterven
en zijn de vele verloren woorden het alibi;
de rivier naar zee
die onder de zeven bruggen van waarheid
gezichten onherkenbaar maakt tot hongerige dromen
en waar het zout de horizon verschroeit
tot een kale vlakte, verdeeld over ramen, waanzin
en schuld
aan beide kanten van
gisteren;
het halfdonker…
vluchten
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 976 Leven zoals men kan
tot in het diepste van de kern
zonder dat de mist
alles verstopt en
onherkenbaar waas
achterblijft.…
Schemertijd
gedicht
2.0 met 77 stemmen 20.743 Een rookmachine spoot de lichtheid onherkenbaar,
maar ik zag ze wel, de op en neer dansende spoken.
ik kneep mijn ogen en mijn lichaam dicht. Nu nog
pleegt men mij te noemen: zonderling, gesloten.
----------------------------------
uit: 'Het ei in mijzelf', 2005.…
vluchtsporen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 178 scherpe helmranden
vlijmen blote voeten
rode druppels sporen
in het blonde zand
tussen duintoppen
verdwijnt een hoofd
duikt elders weer op
vertwijfeld op zoek
naar wat niet deert
sporen vormen paden
uitgesleten in het zand
na iedere nieuwe storm
onherkenbaar toegedekt
maar als het lot
niet valt te keren
vluchten een redding…
TRAGIEK VAN HET LEVEN
hartenkreet
2.0 met 22 stemmen 1.380 Als de meest lugubere
samenloop van omstandigheden
keerde alles zich
tegen het leven en
betekende een noodlottig
ongeluk de dood
Even als in een flits
zat niets in het leven
mee
alles keerde zich
tegen
het leven
Geen reddende engel
slechts de dood
onherkenbaar en rakelings snel
veroorzaakte het
smartelijk heengaan
en immens…
Keuzes
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56 Het regent
Druppels glijden als riviertjes tranen
langs de naaktheid van mijn raam
kil en koud lijkt nu de wereld
zoveel weken
zo'n gebrek aan leven
nog te gaan
Even toch
mijn jas maar aan
het masker in mijn hand
de echo kaatst in frases
terug naar mij
alles lijkt zo onherkenbaar
wie ben ik
en wie ben jij
Keuzes maken
op het…
de goede wereld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 67 in mijn testament dat ik
nimmer zal schrijven
is de leegte onherkenbaar
aanwezig in het grote niets
woorden ontbreken, zelfs
het vel met die kleine lijntjes
die je schoonschrift bepalen
zetten de kantlijn buitenspoor
ik heb niets weg te geven, al wat
mij bezit zijn slechts koude
harteloze dingen, mocht mijn
eind aan de orde zijn
leg…
Waar de sneeuw de morgen legt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 494 de nacht valt in de stilte
oude vormen tonen vreemd
in zichzelf onherkenbaar
als de tijd
het donker weent
snelle stappen dragen haastheid
dragen ver van mij vandaan
en ik kijk in het verleden
waar de tijd zich
laat vergaan
oorlog, honger
onmacht in gevoelsgeweld
het is de zwaarte van niet kunnen
wat mijn hart
het willen meldt
klokken…
Irreëel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 214 verdwaasd dool ik in cirkels, onherkenbaar hier
struikelend over resten van 'n verse vechtpartij, kruipt bloed weg
achter ontelbare glasscherven die stil getuigen
straatnamen zijn onbeduidend, geuren beklemmend
rennen plots gehavende zielen rakelings langszij
opgaand in een mist van vertwijfeling
met de dood in het hart aanschouw ik een…
Koud
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 Stuurloos in de lome hitte,
de zomer voelt als een warme jas,
maar leeg, leeg,
gedachten vlinderen,
het beeld van ons zitje
in onze mooie tuin
rimpelt onherkenbaar
op de windloze vlag.
Leven was ooit
zonder kompas mooi,
zonnewarmte ook in de winter,
bloemen juichten
vogels zongen
in jouw spoor.…