Alle inzendingen over onherkenbaar

sprinkhanenplagen van bijbelse proporties, met als enige uitweg uit die ramp: in tefalverpakking gehulde stadsbewoners, zich onherkenbaar incognito voortbewegend in een grauwe sciencefictionfilm....…

Ik kan het niet begrijpen En wil het ook niet zien We zijn beiden zo veranderd Zo na een jaar of tien Ieder ging zijn eigen weg Steeds verder van elkaar vandaan En toch komen we steeds opnieuw Tegen over elkaar te staan Dan voelt het niet als toen Niet meer goed en vertrouwd Het voelt heel erg anders Zo onherkenbaar en zo koud Ik mis…

Het geboortehuis is afgebroken, de straat onherkenbaar, de volgende woonstee in volle glorie met bedijking langs de tuin die vroeger noorderlingen had en kersen. Vanaf mei komt Koningingestuurd water langzaam het meer vullen. Land valt af en toe te ontwaren als bouwkavel of pril ondernemersgebied, euro’s als in/output.…

Ontredderd zoekt men zijn liefste op plaatsen, die onherkenbaar zijn verminkt. De zee schuimt en stapelt zich als een muur van water, rolt met verpletterende kracht als tsunami aan land, overspoelt met overmacht steden en dorpen nog in hetzelfde uur.…

balancerend op de vlakken van het zwart en wit, vrees de kracht van elke stap van ieder stuk op het schaakbord van de liefde, vaak onherkenbare patronen die kundig worden uitgezet, misschien vanuit een ego maar door de dame geregisseerd waarin de koning telkens wordt mat gezet , heerlijk oneindig spel als verliezer te ondergaan,…

uren van een overvloed aan zilt kwijl en geschreeuw maakten de duivel het hof, onherkenbaar in het niets bracht de angst mij het offer in de vorm van binnengesmokkelde stigma’s uit die tijd waar mijn kat de vreugde van het leven schetste met geven van lieftallige aanhalingen en dan, in dezen namiddag rees de redder van mijn ziel op in…

Onherkenbaar dezelfde gebleven en moet zich enkel haasten om tijdig het draaien van de aarde aan zijn laars te lappen. Is ook de zoutgescherfde spiegel van het veld ziet een gekrakkeleerde boer. Wil spontaan weer op play nijpen. Heeft jammer genoeg de afstandsbediening nog niet uitgevonden schraapt snedige s’en van het dorre zand.…

in mijn pan nog niet gebroken was soms plots heel wat lachers op mijn hand had heremetijd van vrind kleinejan bij wie ik in een veilingjas wijn schonk van 't vat bij opbod en afslag in boeken deed van blubberbas die jan die nu al jaren dood is bij wie ik huilde aan zijn kist omdat ik mijzelf geen raad en houding wist daar hij zo onherkenbaar…

De plek waar ik jou achter liet Daar kan ik nooit meer komen Onherkenbaar nu Ook geen gevoel Geen traan kan ik nog laten Vol weemoed In gedachten soms Zie ik mij met jou praten Wij kussen en wij vrijen weer Vol hartstocht op de grond Maar dan… De dag vol van verdriet De dag dat men jou vond Jij lag zo stil Een triest gezicht Jouw leven…

Ik ga je dragen, een spoor van stappen onherkenbaar in de golven, als losse korrels zand in de woestijn, schoongeschuurd het land van dreigen, de zand van zo verrassend. Voetafdrukken van het weten, vervaagd slechts gedeeltelijk ingevuld met zand twee versterkte gebouwen vallen voor het zwijgen, wanneer 't moeilijk is.…

Ik kan verdragen dat je hier niet daar of niet ergens bent, ik kan ertegen dat je geen gedaante hebt, je stem geen kracht meer vindt naast alle doden bij elkaar als alles in elkaar beweegt levend of niet soms gekend of onherkenbaar verward zover men ziet ik weet niet hoe het komt dat ik je mis uitlegbaar dat alles dragelijk begrijpelijk…

Als laatstgeborene wat te laat verstervend alle tijd een rol te spelen gespiegeld in een onherkenbare gelaat onverhoopt alles nog te delen voordat de eeuwigheid de deuren openslaat.…

ik heb hem gezien de man met de hamer vormloos van gedaante onherkenbaar gezicht ik heb hem gehoord de man met de hamer zijn sluipende treden voortdurend aanwezig ik heb hem gevoeld de man met de hamer blauwgeplekt beursgeslagen mijn hoofd muurvast klem ik heb hem geproefd de man met de hamer de smaak van lauw water zoute drop…

je stappen klinken helemaal verkeerd alsof de muren hun echo’s hadden afgeleerd waar driftig en kordaat kaatsen in een temperamentvol lied verwelkomend de stenen jouw zachte rakingsymfonie jij streelt hun bestaan met je warme aanwezigheid je ogen blikken langs vandaag naar het jarenlange dienstbaar zijn waar kleuren onherkenbaar…

schilderij het bestaan dagen gaan voorbij dagen als zaagsel houtsnippers verborgen in de houtzagerij onder de grote hoop maar hoop is geluk en geluk is liefde liefde in oneindigheid oneindigheid in zuiverheid ieder ras een kleurenkind kind van Babylon stad van verwachting in verwachting de engelen zijn gevallen lopen door de massa heen onherkenbaar…

Je kunt er meestal niks aan doen, maar vaak ook wel, soms aardig, voor even...dan weer onherkenbaar in boosheid gehuld. We kunnen zó veel en bereiken zó weinig, praten helpt allang niet meer, daden dan...uit elkaar gaan! Vandaag oké, morgen tekent hij niks, kop in de wind en bekijk 't maar!…

Slechts flarden van beelden schieten voorbij niet te plaatsen, onherkenbaar voor mij. Maar ergens, diep daar benee, voel ik ze wroeten, klauwen, knagen. Hoor ik ze roepen, schreeuwen, huilen, “Luister toch naar mij” !. Het zijn de stemmen van lang gelee van wie ik was, van wie ik ben.…

Want versteende gevoelens blijven onzichtbaar aanwezig onherkenbaar en stil. Ze bestaan en houden me gevangen in onwetendheid van vergeten verdriet en ontvluchte werkelijkheid. Tot steen gestolde gevoelens zitten vast in mij, worden terug vloeibaar door begrip en erkenning in een wereld waar ik ze reeds vergeten was.…

Vrij onherkenbaar door gevorderde dood in mij wachtend op de vinder, pas dan kan ik voorbij...…

Duidelijk, kloppend maar onherkenbaar, de wet vervangt de vraag. Vreemde stemmen ingefluisterd, niet van hier, onbekend. Een deel van mij, een andere ik Tegenovergesteld, compleetmakend. Mijn intuïtie, mijn weten, mijn gids. Ying en yang samengesmolten, zwart en wit ontpopt tot grijs. Mijn tovenaar, mijn magisch kompas.…

een mens vervaagd door eeuwen heen een mens later, veel later duizend jaar verder in tijd onherkenbaar anders geëvolueerd denken wordt voor hem gedaan door clipjes gestuurd hij zal dwalen, met verhalen over hoe het ooit eens was in een leven wat eindeloos duurt.... de mens, als mens vervaagd door vele eeuwen heen…

Ben geen salamandermoeras, spiegel van het onherkenbare niets, ben geen naakte martelaar zonder oranje ondergoed: Ik ben slechts in tuniek en sandalen. Ik begiet mij met honing en was, tussen de borsten gieten zij me borrelende kaas, op een speciaal fornuis verwarmd.…

niemand bang wij zuipen en moorden al een aardig tijdje lang We hebben heel veel vrienden met drugs verdienen wij ons brood en als je ons niet bevalt dan schieten wij je dood Met de politie in de knip is Justitie de klos dus blijven wij dealen en chanteren wij erop los Ons lichaam vol met tattoos het liefst een kale kop zo blijven wij onherkenbaar…

O -vervolg- O In duizelvaart wordt de afstand overbrugd naar een supermarkt in het plaatsje Koedood waar ze zich begeven naar het aanbod van meestal zo onherkenbaar mogelijke stukjes ex-dier Tot verbijstering van het winkelend publiek komt even later een scala van dieren te voorschijn uit koelvakken en schappen -Kijk mamma allemaal dieren…

die gaan en beklijven, de zuchtende zorg nu de morgen weer aanvangt in onuitspreekbare cijfers, de koningsparen troostend bij bejaarden, de presidenten, landgenoot en vreemdeling, allen die in droom en daad deskundig zijn in onuitspreekbare cijfers, blauwe kleding, maskers, brillen, in wandelgangen, thuis in quarantaine of in een tweespraak, onherkenbaar…

Gisteren huilde ik enkel en alleen zijn ruw vergane as mijn treurnis deed dat stof enkel en alleen wat dansen dacht ik Vannacht blonk hij als glinsterende ritselende confetti zweefde woordeloos en onherkenbaar ergens tussen de zandwitte sterren slechts opgeblazen eilanden en de bleekgestraalde stranden slechts gevallen sterren Tot…

Kan oorlog zich stiekem ook in ons land vertonen, geruisloos binnengeslopen en onherkenbaar. Laat ons nooit vergeten van wie wij vrijheid erven. De vrijheid om te leven zoals we willen. Of zij er nu lang geleden of nú voor sterven, gedreven door geloof en meningsverschillen.…

soms is alleen niemand om je heen vaak echter een gevoel ieder weet wat ik bedoel vertoeven in een woestijn onherkenbare slijtende pijn of verlaten van praten met vragende ogen die niemand binnen laten een woord dat niet wordt gehoord waar doofheid soms bekoort lege straten holle vaten dode maten open gaten met een verleden het is de…

Dit herhaald proces waarin het besef louter relatief wordt onderkent draaien mijn wieken onherkenbaar rond als 'spinning tol' en moet ik steeds weer aan dit ritme wennen anders draait de boel te vaak dol. Herschimmen als molenstenen om mijn nek daarmee is het nog een lange weg om naar mijn eigen uitzichtpunt te klimmen.…

Zelfs de meest vertrouwde gezichten worden voor mij onherkenbaar. De nacht is zwaar en haar donkerheid een spook gelijk. Een spook dat ons gijzelt, onze ziel en ledematen. De nacht kan ook zacht zijn. Liefde komt met de nacht. En de maan is een liefdesspiegel Dan ben ik blij en getroost en gerustgesteld door moeder nacht.…