Alle inzendingen over onmenselijk

Want elke dag opnieuw zien we weer vreselijke beelden Horen we een triest verhaal Over oorlog en onmenselijk leed Bevindt er zich überhaupt nog ergens een vredige planeet? Al die ellende maakt ons zeer triest en machteloos. En ook ontzettend boos!…

rennen voor het leven op schaal van dooierdood gevolgd door kip zonder kop met drie slagen om de arm de week doormidden zagen net doen alsof je neus bloedt er is zo onmenselijk veel maar god kan windeieren leggen tijdens het luchtje-scheppen en hongerstilte laten beven want hij broedt de adressen uit…

Hoofd op hol Gedachten die Zichzelf niet Meer bij kunnen Benen, de wereld Die doordraait Net als ik - Ik vlucht naar Die ene plek Waar ik als Kind al zo Graag kwam - Midden in de Dennen van Emmen Liggen ze, opgestapeld Door op het oog Onmenselijke oerkracht Ik raak ze aan, een Voor een, word Langzaam weer rustig…

hij kwam uit een land dat eindigt op –stan de vrouwen dragen er tralies voor de ogen de mannen zijn er stoer en onmenselijk wreed in een land ver weg van –stan baarde hij nieuwe wonden in een oude man en nieuwe trauma’ s ter herinnering aan een dode oude man…

Je bent jong en het leven is mooi maar men stopt je in een kooi en trekt je vleugeltjes uit Dan vraagt men hard en luid hoe het met het vogeltje gaat Wel, die zit in een spagaat De zin van het bestaan raakt uit het zicht in dit onmenselijk tijdsgewricht Het wordt tijd restricties op te geven en weer lijf aan lijf te leven…

Deze onmenselijke kilte die in wonden snijdt betiteld ons afscheid een pijnlijke stilte Je blijft voor me staan niets kon ons scheiden dat wisten we beiden en toch moet je gaan Huilend tegen de maan hard blijven lopen hoe heb ik kunnen hopen dat het goed zou gaan Vertrokken als een speer alles om me heen ik voel me zo alleen dit…

de klok tikt de minuten weg toch nimmer zo gestaag als sinds die dag dat jij in opging in de mist het 'tot zo' veranderde van uren in dagen van weken in maanden de stilte oorverdovend onbegrip verzandde in verdriet een onmenselijk diep gemis blijven vragen onbeantwoord het waar om een open eind…

Onthoofding is onmenselijk. Je hoofd verliezen vreselijk. Onthoofding mensonterend. Uitbening treft alleen vee. Ontbening van vrouwen, ook al gebeurt dat symbolisch, tart elke beschrijving. Ontlichaamde vrouwenbenen mogen. Ontbening tart het openbaar gezag. Op onthoofding staat levenslang. Ontbening mag.…

het klimt zonder rede over goede wil begroeit alle zijwegen overwoekert feilloos elke ontsnappingsroute zaait onrust is onmenselijk actief legt latten hoger dan springvermogen vraagt niet twijfelt niet weet de weg in het labyrint licht ontziend lijkt het aardedonker alleen de uitgang schijnt verlichtend te zijn…

Overdag hard en bijna onmenselijk, uitgescholden en belachelijk gemaakt. En je dacht “was ik met mijn zinnen maar ondergedoken.” Maar de nacht met zijn maan en sterren maakt alles weer goed en de zinnen zijn weer zoals het moet: als velours zo zacht en suikerzoet.…

Ons kickboksduo ging haast over lijken Het is onmenselijk, zulk grof geweld Miljoenen volgden dat. Ik was ontsteld Dat zoveel mensen daarnaar konden kijken! Zó zot. als mannen matten is ’t ‘hoezee’ Maar als ze zoenen is het meer ‘nou nee’ (Maar liefst 3,5 miljoen kijkers bij Badr en Rico…)…

Zo imposant en oh zo krachtig dondert het water naar beneê, Ik krijg er niet genoeg van want een uur later, staar ik nog steeds naar die onmenselijke waterzee...…

Anders Breivik vindt dat hij in de Noorse gevangenis onmenselijk wordt behandeld. Hij heeft een klachtenlijst gemaakt van 27 kantjes. ---------------------------------------- Zijn actie was er een die lang zal heugen, Nog volop wordt in Vikingland gerouwd.…

nog wilde de ontspanning niet komen trilde de aarde onder onmenselijke oorlogsgnomen verbleekte licht van de lentezon de felste inslagen gaf geluid van de oorlogstrom doffe dreunen dom wit wolkten in een gierend uithalen de mortieren na het openrijtend treffen van een al bloedende stad waarvan schade rood neersloeg…

Langzaam telt zij haar laatste zegeningen langs de krijtlijn blijft zij roepen, haast onmenselijk, als eenling in die grote woestijn, waar de wereld even lijkt te hebben stilgestaan In de verte waar warme luchtgolven spiegelend een verfrissende oase duiden gaat zij op zoek naar haar waardigheid mompelend wil zij behouden, vasthouden, maar…

Heb je gestreden met onmenselijke kracht. Heb je alles gegeven wat je in je had. Kwam het zomaar op je pad. Intens verdrietig en alleen staat je familie om je heen. Na een nacht zoeken en dwalen vonden ze jou en komen je halen.…

de dood is een spelbreker die vreet aan zekerheden niemand die er raad mee weet zelfs de wetenschap niet zwijgend vergeet men en schuift het ver van ons bedje maar als het komt brengt het een onmenselijke scheiding maar het stelt mij wel een vraag is dit het einde of niet want als de dood het einde zou zijn zou mijn sterven het karakter…

Jarenlang verafschuwd Als onmenselijk Paardenmiddel in De psychiatrie, heb Ik hem in mijn Behandelprogramma Weer opgenomen - Als alle medicatie die ik Maar heb niet blijkt Aan te slaan besluit ik Samen met jou je hersens Te resetten, vertel je Dat geshockt worden Heftig is - Na vier behandelingen Vind je jezelf Langzaam…

voorkeur vertoond voor het prikkeldraad van een land in Europa dat zijn grens gesloten houdt vluchteling het is zo'n veilig woord je vergeet bijna dat het een mens is eens vol van het licht van zijn toekomst verknald door het streven van een machtsbeluste dictator mensen knippen gaten in prikkeldraad zwaarbewapenden houden hen tegen onmenselijkheid…

Ik zag in die twee mooiste ogen een onmenselijk groot verdriet de tranen die van haar wangen rolden vergeet ik heel mijn leven niet Ze kon het leven zonder hem niet aan en nu was het liefste haar ontnomen 's morgens ging hij opgewekt de deur uit om 's avonds nooit meer thuis te komen Een mens met twee promile achter het stuur had hem op…

Als een rivier zonder eind stroomt de massa door Met het hoofd naar beneden gaan we ervoor Veel te veel gepraat over nutteloze dingen We vergeten te leven, we denken in kringen We denken veel te veel, te moeilijk en te wenselijk We denken om te denken, misschien wel menselijk Ik neig vaak naar het onmenselijke, de zonnige kant Ik wil gewoon…

via haar heup naar mijn sterk hart friendly fire is niet wenselijk het is gepasseerd, alles lijkt verward oorlog is echt onmenselijk. dochtertjelief, je hebt nu een gezin het gaat je ontzettend goed achterkleinkinderen, mooi begin ik denk aan jou, heb volle moed.…

In jouw ogen zijn, verdrinken zinken naar de bodem waar kalk en zout conserveren schelpdieren, anemonen hechten Draai om vrouwen van Lot bedek de ogen, volg of versteen zie geen meteoren brandend dalen onmensen smelten in de straten Massief blijf ik bewegen en jij kraakt steen, verkruimelt mij krakend tussen de vingertoppen van duim…

Zij ligt op de bodem van een eindeloze, onmenselijke en machteloze uitputting. Hij put zijn kracht uit haar tranen en verspreidt die met een gewetenloze veelvuldigheid, waarvan de dominerende en beestachtige stank mij overheerst. Een carrousel waar menselijke gevoelens steeds meer wegvluchten en waar een ziel geestelijk ineenstort.…

Niemand ziet de ander staan iedereen is alleen met zichzelf begaan Mensen sterven eenzaam en alleen onrechtvaardig, onmenselijk gemeen In deze wereld worden mijn kinderen groot daar waar mensen zinloos worden gedood Maar de wereld hoeft niet ten onder te gaan Zolang er mensen zoals ik zijn....we gaan er tegen aan !…

De langgerekte gang afstandelijk onsamenhangend onoverbrugbaar steriel licht laag benauwend gehangen schreeuwt de stem van waarschijnlijk vervallen waanzin onmenselijk brandend in rappe etappes van verstikkend draaistaal Wacht en hergroepeer de verstooide gedachten verstrengeld in vaste routes en schaduwberijdende glooiende heuvels…

Ik trachtte een gat te maken, maar de haag bleek onmenselijk dik, een schuld die groeide en groeide omdat ze geschreven stond op mijn gezicht.…

en bomen en kom het nog steeds tegen elke nacht in mijn dromen het groeit nog elke dag en geeft zo'n gelukkig gevoel ik geef het elke dag weer want ik heb er een heleboel ik zie het in een blaadje dat van de boom is gewaaid in een opkomend zaadje dat ooit eens door een mens is gezaaid ik voel het tot in mijn tenen een gevoel zo onmenselijk…

Ik schrijf een lied, een goddeloos gebed En adem het in stilte en zing het in duet Over een dans op meren bekleed met zilveren maneschijn Over een natte doch tedere droom besprenkeld met rode bessenwijn Over een tweetal ogen in de blik van de ochtendrood Over een paar lippen verheven boven het sterven, de onmenselijke dood Over haar…

ik weet nog hoe zij daar stond met beton in haar handen hoogzwanger het snauwen van hem was geen vergissing zij staarde voorbij gebalde vuisten ’n gescheurde jurk, stevig vastgebonden aan de brokstukken van ’t onmenselijke tussen modderpoelen en het gehavend huis gekromd bouwde zij een muur, het gewicht vol gesis onder geweld van…