Alle inzendingen over onnoembaar

tweeën splijt, Ongewis nog over de toekomst Die hier voor hem ligt Zo voel ik dat mijn geest Voor een onmogelijke keuze staat: Doorgaan zoals ze gewend was Recht door zee, zonder pieken en dalen, Of toch de tweestrijd met zichzelf Aangaan met het risico als gespleten Geest verder door dit leven te gaan; Waar het takje dat zich onnoemelijk…

Trots tegenslagen, wanhoop en gevaar de Hemelvader aanroepen en loven is heldhaftig, maar onnoemelijk zwaar. Het sterke, standvastige geloven toont zich bij beproeving onloochenbaar: door woestheid omringde bloeiende hoven.…

grazend onder een late zon die het boerenland nog zacht belicht waar in alle rust de avond valt aan de einder schildert van Gogh een handvol kraaien boven het goudgele, ongemaaide koren waar verzonken boerderijen en een verre toren in ijle nevels geruisloos verdwijnen waar ik me nog hecht met de aarde verweven en verbonden weet en wat onnoembaar…

waaraan denk je met de ogen dicht wanneer ik zeg dat de tijd zal komen dat de dood me zal bergen in zeeën van tijd en, voor daarbuiten tot stilte gesloten, het onzichtbare mijn toekomst zal erven in stil zo stil zo onnoemlijk stil het glanzen van golven misschien dringt niets meer tot me door werpt het sterven de beelden ver…

Wonen, zwerven was onnoemelijk wijd: hoge wijsheid schiep rechtlijnig verstand. Steeds tegen ruwe ontbering bestand streed de gezonde geest voor zekerheid, was bij hard en eenvoudig leven verblijd. Tenlotte kwam ontdekkers op zijn strand.…

kind Dat al volwassen Geworden was toen Ze door een Anonieme bus tegen Het kille asfalt Was gemaaid, en Levenloos liggen Bleef tegen het Ongevoelige basalt Van de stoep ter Hoogte van het Zoveelste zinloze Stoplicht dat Een poging deed Het verkeer in De hoofdstad gangbaar Te houden - Zit zo veel jaren Na het onnoemelijke…

bijen zoemen in onnoemelijke aantallen om ons heen bijen hielden van het hoogveen voordat dat verdween er is een Iembarg bijenberg, bij Jipsinghuizen waar ze bij duizenden vlogen, er is daar alleen nog een café met camping over bijenkasten, -korven zetten de mensen graag in de hei, de venen om de bijen onderdak te bezorgen de honing…

Geluk, dat onnoembaar is. We ontmoeten elkaar opnieuw, omdat we niet bewust waren, van wat onze verlangens zijn. We komen elkaar weer tegen, alsof we vreemdelingen zijn, die ondanks verschillen, toch ontmoeten willen. Daarna treffen we toevallig. Noem het vriendschap nu. Noem het een bedoeling. Noem het een kans.…

kom mijn adelaar onder de regenboog vlieg daar naar waar je hart rust vindt en je dromend zweven kan op de wind kom mijn adelaar, kom hemelshoog kom mijn adelaar onder de regenboog weet je veilig en onnoemelijk bemind vlieg naar waar de liefde zich bevindt kom mijn adelaar, kom hemelshoog laat de wind onder je vleugels glijden geniet van…

Komt U eindelijk eens tussen beide en eindig het onnoemlijk volks lijden of hebben tanks meer dan Uw woord gewicht?…

Laten we lichtjes branden voor haar zielenrust een gebed doen die het onnoemelijke verdriet van de nabestaanden ooit mettertijd sust. Geestesziek is nooit te vatten en te begrijpen het begrip daaromtrent zal door de komende jaren moeten rijpen.…

Je schoonheid is niet alleen je buitenkant Al straalt je gezicht en huid ook als de zon Die schijn blijkt op den lange duur niet bestand Maar zal na verloop spatten als een ballon Dan rest van jou nog slechts verschrompeld vel En kennen je vrienden je nauwelijks meer Dan ben je tussen kennissen niet in tel En leef je dag op dag met onnoemlijk…

voor het altaar staan een kleine dorpsgemeenschap die in een jaar is heengegaan sommige van die mensen kwam je weken of maanden geleden nog tegen anderen waren door ziekte of ouderdom reeds eerder uit het straatbeeld verdwenen een steen, een kruis, een bloem symboliseren hun namen die één voor één nog eens worden genoemd in een onnoembare…

Reist Hij weg, een onnoemelijk ver eind? Nee, Christus wordt door nabijheid bekoord van Zijn boodschappers. Zij gaan heil brengend voort, waarbij de Zaligmaker met raad verschijnt. De Heiland toont zich soms in Hemelse glans aan volgeling of verdoolde zondaar om te duiden op schone, wachtende kans.…

Zie de bloei, fijntjes toch onnoemelijk veel; mag iets ervan de salontafel kransen?" Hij plukt wat bonte, tere kroontjes vol geur, hoort niet Tom Poes' verre verschrikte gil; een ongenode bok nadert, eerst stil. Plotseling springt dat dier met woeste wil naar het beoogde doel, toont sterke voorkeur voor Ollies achteruitstekende bil.…

Maar nog weer later hoorde zij stemmen een onnoembaar kwaad van haar spreken, die volgden haar waar zij ook was. Zij bleef studeren. Geen mens die het weten wou, zelfs niet haar dochter. Zij is allang dood, maar ik weet waar zij wonen, haar geesten: in bloemen die trillen op wind- stille lucht, in de kruinen van bomen.…

De fraaie metgezel van diepe droefheid om iemands heengaan siert rouwend papier, bekleedt en vult dodenkamers, toeft hier als gevangen schemer, die verdriet vredig leidt, beleeft overgelukkig zijn vrijheid aan de avondeinder, waar loom blank bier door kersendrank vloeit, verijlt bij 't luchtvertier, verspreidt zich traag _ voldaan _ onnoemelijk…

strooien voldaan gevoel over het geribbelde veld wijzen steeds tevreden naar de verandergrage lucht daarnaast geeft het felle geel of ongeschonden blank van zandheuvelhellingen drang om verder te zwerven tegelijk blijven zoeken tussen al die kriebelstruikjes de omgeving schept behoefte aan eindeloos ronddolen én voortdurend toeven op onnoemelijk…

Het kan zo onnoem'lijk schrijnen, als alles wat je bezat zomaar ineens kon verdwijnen. Men zegt: je moet weer vooruit, maar gaat dan vrolijk weer verder, terwijl jij je eenzaam voelt, een dolend schaap zonder herder!…

ik mijn ogen sluit wriemelende vlekken dansen alle kanten uit priemende pijnen pesten mijn kloppende kop stenen stapelen stevig zich daarbovenop zoveel zware vrachten til ik met mij mee van alles om mij heen zie ik er minstens twee een wankelend evenwicht dwingt tot stoppen mijn mankerende maag kan niets verkroppen met bonzende slapen onnoemelijk…

“ deze reis is voor altijd deze reis is voor het leven voor niets meer” Land opdoemend aan de horizon een lijn van kalmte een streep van leven een zekerheid een fantasie Onnoemelijke rijkom en harteloos verdriet Van ver staart iets naar zand en verder nog naar het oneindig groen van leven en aarde Een andere wereld…

juist als ik bedenk hoe onnoemelijk mooi je rug verandert in twee wonderen, komt mijn moeder binnenvallen om nog avondijke overschrijvingen te doen. we zoeken beide de vrede des harten op nogal verschillende manieren. ze komt om haar dagelijkse portie zoon.…

Onnoemelijk veel welkome burchtjes heelt het knoestenrijk onder taaie slingers hop: ruime wildernis binnen 't knusse woonoord.…

Maar éénmaal in de greep van de Weerstrever; meeggegraaid naar peilloze diepten van onnoemelijk lijden rest hen niets dan te bewenen, hun verdiende loon. Loon voor nastreven van eerloze roem en vergankelijke aanbidding; kortstondig genot in ruil voor het eeuwig aanschouwen van de Heerlijkheid.…

Uitgemergeld bleek, haar knokige lijf stil in een hoekje weggekropen, haar haren wild en vuilig-stijf murmelend van ellende en straalbezopen Maar in haar ogen rest dat vleugje blauw waar mannen zich eens aan laafden té veel verdriet voor dat tere lijf godvergeten tussen al die beschaafden De hypocrisie viert nogmaals hoogtij, en weer wordt onnoemelijk…

Ik wou oh ik wou dat mensen gelukkig zouden zijn, zonder een ander kwaad te doen en zonder onnoemelijke pijn, ik wou maar besef eens te meer dat dit wensen zijn, die kunnen tegenwoordig niet meer. Want mijn wensen op een zon die de ganse dag schijnt is misschien wel logischer dan alles wat erna op mijn papier verschijnt.…

Nee zei je, nu heb ik de regie in eigen hand nu ben ik nog vervuld van passie en geest Zomaar van de een op de andere dag in beland Maar het is fantastisch en liefdevol geweest Nee zei je, ik zal nu moeten loslaten Wat rest is de onnoemelijke liefde voor mijn gezin Ik zal de rust in mij moeten toelaten Los van iedereen die ik zo bemin Nee…

je tot fragment geanalyseerd Van stempelloos middelpunt werden we alledaags bestempeld Maar toen we nog klein waren vormden we de hele wereld Onbewust hebben we zoveel dat we bewust vergeten Alles wat we benoemen leeft ook zonder naam Ooit waren we de wereld zonder hem te noemen Een pars pro toto is ook een geheel Het kleine is onnoemelijk…

Oké, ik zat dan misschien wel fout, dat neemt niet weg dat ik nog steeds zo onnoemelijk veel van haar houdt We weten beiden dat het zó niet langer gaat en dat houdt in dat ik vanaf nu er in mijn eentje voor sta… Ik mis je nu al mijn liefste…

Ik ga op in de Onnoembare. Ik zie vanuit de Andere Wereld in deze wereld! Dat is een diepweten waar jullie niet vertrouwd mee zijn, volkomen losgesneden van de Oerbronnen, ondankbare honden, spiritueel gehandicapten!…