Netgedichten

netgedicht (nr. 12.053):

Lamentatie aan de Meester van het heelal

Oh Heer van het universum, hier spreekt
een van Abrahams verloren zonen.
Onzeker of ik hier goed aan doe, want het steekt
dat U zo ver weg van ons bent gaan wonen
toen in Nazi-ovens ons licht doofde.

Weer staan Israels kinderen onder vuur,
blijft U nu weer aan de veilige kant?
Ik wil nu wel eens na zo lange duur
wat actie zien van Uw machtige hand
en bescherming waarin ik ooit geloofde.

Nooit bij het oplichten van de menorah
voelde ik mij meer in de diaspora
nu waar mijn hart zich naar Judea richt.
Komt U eindelijk eens tussen beide
en eindig het onnoemlijk volks lijden

of hebben tanks meer dan Uw woord gewicht?