195 resultaten.
rembrandtcyclus 9 : anno 1640: aan mijn moeders sterfbed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 90 Ruw aangezet met bergen
en rivieren op uw handen
die de bijbel
trachten te verwarmen
beweging
eeuwig zwenkend
door de molen
van ons leven
zwaarder
door schaduwen
van het licht
over de knokkels
laat uw ledematen
en uw geest maar rusten
want uw plek
zal onophoudelijk zijn.…
Lady Di
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 213 Althans in ’t hart van grote groepen mensen
- die haar een eeuwig leven wilden wensen -
gloort onophoudelijk haar morgenrood
Ik hecht persoonlijk ook aan mijn bestaan.
Vanavond ga ik niet naar Ispahaan.…
Op een kauw
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 97 (hommage aan Kees Stip)
Een kauw, woonachtig nabij Dronten,
vloog onophoudelijk in de rondte
en kraste, vogelvrij wiekend:
“Geniet het mooie mei-weekend
zoals ik doe in hoge vlucht:
de kauw is nog niet uit de lucht!”…
stijgen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 787 een onophoudelijk stijgen
van hemelse lijnen
naar wolken en oneindigheid
het kleurenspel van de zon
door edelstenen vensters
verstilt het grijze hart
van de mystieke reus
eens onstaan in verre eeuwen
en hemelhoog staande gebleven
in de helse vuren van deze tijd…
Warmtefront
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 563 De zomer
(zon schijnt onophoudelijk
door dagen warmte
heeft een hoge prioriteit
’s nachts is slaap nog
slechts te vatten in
volkomen naakte overgave
doch vakantiegangers
dompelen zich in vreugde
evenals de vele gewassen)
is in volle gang.…
Al even
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 67 knaag jij
onophoudelijk aan
mijn jas waarvan de
stof al tot stof was
vergaan
ondanks dat ik
me omdraai
schroom jij niet
om dit patroon
voort te zetten
nu ik naakt
voor je sta, en je met
met lede ogen
aankijk ben jij
in geen velden
of wegen te bekennen…
geluk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 137 onder mijn paraplu
keek ik naar de fietsers
en achter hun lijden
naar de grachten vol regen
zo onverschillig mooi
zandschip dat voorbij voer
in een niet aflatende storm
onophoudelijke schuldgevoelens
dat ik maar wat liep hier
met niet meer dan een hernia
plus wat regen en wind en
mijn liefste die belde…
Het is gedaan
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 476 Mijn gedachten en wil
om te schrijven krioelen onophoudelijk
wringen door elkaar als wanhopige pootjes
van vliegen in een spinnenweb
zal ik mijn pennenvruchten toevertrouwen
aan verfrommeld of mooi glad papier
misschien aan een of ander scherm?
Hierbij neem ik afscheid
van hartenkreten en netgedichten.…
Even geen toekomst.
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 3.303 Ragfijne herinneringen,
nu al,
spoken, malen onophoudelijk.
Wanneer houdt dit op?
Onze stemmen, een traan,
lachen, ja, dat vooral.
Nu, met het gezicht naar
even geen toekomst.
Tsja, wat dacht je.…
Adrijana ,een Slavische sirene
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 161 Wilde golven
beukten op de rotsblokken
maakten ons
met de zeeschuim nat
Een flesgroene baai
omarmde
haar Slavische heupen
Onophoudelijke mistral
kamde
eeuwig in de war zittende haren
Zilte wind
bracht
het klokgelui en lokkende sirenenzang…
Pims Puinhoop
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 382 De kamerleden van de lijst Fortuyn
Die blijven onophoudelijk krakelen
Het kan hun kennelijk maar weinig schelen
Dat de partij verandert in een hoopje puin
Maar goed dat Pim dit alles niet meer hoort
Anders beging hij zelf wellicht een politieke moord
...De fractieleden van de LPF blijven onverminderd doorruziën...…
Droef
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 72 tranen hangen aan de takken
nu de hemel onophoudelijk huilt
kijk haar lopen op hoge hakken
hoe de fietser onder een galerij schuilt
kindervoetjes vinden plassen
om in te stampen bovendien
loopt hij harder met hond en plu
de vrijdag is droef begonnen zo te zien…
Muggen Haiku
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 130 Niet kunnen slapen
Onophoudelijk gezoem
Nare steekbeesten
Altijd maar op jacht
Ze kunnen ons bloed drinken
En doen dat ook nog
Krabben tegen jeuk
Beter om niet te doen maar
Onvermijdelijk
Spray, rollers, kaarsen
Al wat belooft te helpen
Helaas tevergeefs
Dan maar terugslaan
Flinke mep tegen de muur
Weer een moord…
voor morgen
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.074 ik denk aan jou
en je praten over liefde
zegeviert
zoveel dieper nog
dan elk verlangen dat ik
naar binnen buig
als zou het wachten cirkels trekken
zeven keer
wat dan het sterven
betekent of de eenzaamheid
die onophoudelijk herinnert
dat de plek naast me
slechts jouw droom verdraagt…
Stout.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 409 Een lange nacht doorstaan,
ze liepen door mijn hoofd
die woorden van jou
en onophoudelijk
Dan maar jou
bij me gedroomd, heel stil,
fijn dicht
tegen mij aan
Ik beken,
dat was heel ondeugend van me,
eigenlijk best wel stout
van mij
Om me zo te laten gaan, met jou
en dat ook nog eens
zonder enige vorm
van berouw…
BELOOF JE HONING
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 496 Het rode hart
koolzwarte vegen
tere huid
Vanuit verte
is er
onophoudelijk
wenken
Ik maak alleen
als bij of hommel
geen geluid
Mag ik je
deze tere bloem
schenken?
Beloof je
honing...
rijke buit.…
Broedplaats ?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 97 Berusting zucht
uit de geur van
verse grond,
houdt het
verstilde hart
omhoog,
onophoudelijk
stroomt bloed
door de navelstreng
van tijd, niet
vergeten het verdriet
dat ik als
kinderbrand ontstak,
blijft vonken in
de as, wind en regen,
een broedplaats vind,
lang verzwegen.…
Te zwaar, en dus te licht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 56 Last die de kracht
Ver te boven gaat
Alle evenwicht verdwenen,
Gewicht dat onophoudelijk
Op mijn schouders drukt
En niet meer te dragen is -
Ik word licht in mijn hoofd
En kom zonder dat ik ook
Maar ergens op reken
Mijn eindoordeel tegen,
Ik word te licht bevonden,
En ga dus nu voorgoed
Op weg naar het licht…
Maar de betekenis vervaagt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 133 Langzaam verlies
Ik het contact
Met de wereld
Om me heen
Prikkels die
Mij van alle
Kanten naar
Het leven staan,
Overmacht aan
Beeld en geluid
Die op mijn
Hersens een
Onophoudelijk
Bombardement
Uitvoeren -
Als ze dan
Hun vernietigend
Werk hebben gedaan
En het alleen nog
Woorden zijn die resteren
Zijn ook zij voor…
overleven (1989)
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 187 bijna altijd alleen
is hij in
zijn boekwinkel
met woorden op
papier biedt hij
vensters op de wereld
de stilte in het
oude pand
ademt verlatenheid
het ondraaglijke
bestrijdt hij met
een scherp sissen
onophoudelijk blaast
hij het onzegbare
krachtig uit zijn mond
ik kan het niet
verdragen: het bittere
snijden door de…
eindspel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 68 onophoudelijk vraagt
de blinde man of
het al tijd is voor
zijn pijnstillers
helaas meneer
er is niets meer
maar ik vraag of het al
tijd is voor mijn pillen
er is niets over meneer
ze zijn op zoals u en ik
we kwamen alleen
dood gaan we ook alleen
we spelen het eindspel
u ik en alleman
we zijn eenzaam
is het al tijd voor mijn pijnstillers…
Jij die me onophoudelijk lieft
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.076 Ik demp mijn gesnik in het wit
van jouw geluk en tel de gaten
in het kant die ik met mijn nagels
heb getrokken wanneer jij mijn
pijn voelde en je woorden
mij streelden op je veld van eer
En de nachten dat jij smetteloos
de onreine pijnen uit mij sprak
en ik als kind mij uitte terwijl jouw
liefde mij beduidde dat ons de eeuwigheid
is gegeven…
verbonden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 121 in de ijskelder verzaagt hij
gruwelijk, grote ijsblokken
tot wonderlijke leguanen
en zeeschildpadden
het ijs, verhard verzet,
te trots om neer te gaan,
geeft zich verbeten over
aan de verbeelding
verstilde fauna van spookachtige,
melancholieke schoonheid
ontvouwing van het verhaal
buiten stroomt het overweldigende,
onophoudelijke…
uit rots gehouwen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 220 over knerpend grind
wandel ik hand in hand
met zachte woorden
naar het kerkhof
ik houd ervan om naar jou
te gaan te voet alleen
in een onophoudelijke regen
doordesemd van aardse kleuren
als een opgewaaide rode duin
in de woestijn een wiegelied
van zachte woorden
uit rots gehouwen je naam…
''Kijk eens''
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 5.870 hengelt haar rechterbeen
onophoudelijk in de lucht,
hinken vliegensvlug haar vingers
rond het linker op en neer
en gaan in één armbeweging over
naar haar haren.
Haar handen likt ze alsof,
en strijkt ermee langs haar gezicht.
Steeds hoger kruipt haar rokje
maar daar gaat het nu niet om.
Het gaat erom, dat zij de vlieg nadoet.…
late karekiet
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 435 bijna onzichtbaar
in het riet
hoor ik
een late karekiet
hier wacht het hooi
in stilte op de ruiven
een koekoek in de iep
roept onophoudend
de dag sluit
van zelf zijn oog
de maan schuift
in de nacht zonder betoog
er sluipt wat mist
tussen de bomen
bij valavond
vind ik een nest vol dromen.…
Na de aardbeving
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 422 Ik zal onophoudelijk graven,
scheppen en bloeden
totdat ik je vind.
En dan hou ik je vast.
Dan zal ik je dragen
zolang ik je dragen kan,
mijn kind.…
Oorlog in dit hoofd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 307 Het is oorlog in dit hoofd,
Onbekende
Ongekende
Steden zijn
Door onophoudelijk vuur
Aan gort geschoten -
Geen muur blijft overeind,
Geen steen die op
De andere blijft staan,
Lucht vol neerdwarrelend gruis -
Wat er nog aan beelden bestaat
Wordt aan het zicht onttrokken,
Tot voor mijn voeten
Plots dit veertje landt
En onverwacht…
Bruusk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 122 in één klap stond
de wereld, die tot dan toe
de mijne was, stil
nu draai ik in een onophoudelijke
spiraal waar geen einde
aan lijkt te komen
van topfit naar een
chronisch pijn patiënte die noch
kan lopen noch rechtop kan zitten
volkomen afhankelijk
vroeger zo vrij als ’n vogel
maar dat was vroeger…
Cello Sonata - Hindemith
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 742 De cello huilt
de glazen van de avond breken
de cello huilt onophoudelijk
zoals regen huilen kan of de wind
de cello is ontroostbaar
en huilt om verborgen gevoelens
om verre stranden
om magnolia
om alles wat mooi is
en onbereikbaar
om de dode vogel in mijn hand
huilt de cello
het hart wordt gewurgd
door zilveren snaren.…