Alle inzendingen over ontembaar

Ontembaar water dat in de diepte verdwijnt. Opgeslokt door eenzaamheid, zonder toekomst. Antisociaal door onverdraagzaam te zijn. Kwellende beelden, zonder doel. Donkere wolken met keigrote hagel. Alleen onze eigen ziel hebben we, om ons menszijn te vrijwaren tegen alle ellende van het leven.…

ik wil voetstappen zetten op een goudgeel, bepalboomd, verlaten Bounty strand mezelf ongeremd laten meevoeren met schuimend', ontembare golven een worden met het kloppend' hart van de zee ik wil verstilling en tedere gedachten zullen we vandaag een beetje lief zijn voor elkaar?…

nooit zal ik weten wie mij slaat ik ben de ontembare wilde in het grote Niets en mijn bloed is even goddelijk als volmaakt losgeslagen in een Nirvana vol dolgelukkig apengekrijs.…

- En drie uur reizen voor één nacht Met je samen, en dan te moe om je met Liefde te beslapen - was ik altijd Onderweg zonder ooit thuis te raken, Wat ik vergat, omdat ik aan niemand en Niets anders denken kan dan dat en hoe Je laatste snik onder mijn ontembaar En ellendig ik geklonken had. ------------------------------------------------…

de zuiverheid fluistert dynamiek, de geest van alle kinderlijkheid op het schier eindeloze moment, dat de wind zijn zeilen zet De kleine mond, de grote bruine ogen lachende rondingen van zijn wangen, vertellen spontaniteit, en het ontembare fantasievermogen, het onbeperkt begrepen worden.. gekleurd als een zachtgetinte gloed..…

Handen zich verliezend en het helaas hopeloos ongenaakbaar Cadans meeslepend heftig onweerstaanbaar, vlam ontembaar. Zijden bloesje ten gronde en verbeelding pedalen los Bolero dansend en cadansend langzaam tergend tot, rokken los!…

De morgen kleedt zich in de jute zakken van oude plunje, de zon drapeert z’n stralen en vertekent de ornamenten van een verdwijnend jaar, een vluchtig contrast tussen schaduw en licht, wat zich op de kortste dag weer heeft opgericht, Ik zag je roerige wijzerplaat op je slapen, een kloppend bewijs van een gevoelsstroom in ontembaar…

aangezicht schokken smeltwatervallen langs haar lijnen Regenbui drijft over als een sluier prevels schuin afgeklonken aan rondingen einder verschijnt er grijs gezonden een ara in rui nevelmotjes fladderen van onder tot kruin Zon breekt moszoen; droogt tussen bedropen het kalme bloeien van hoog naar lage gebieden stuwt de sponzige lucht tot ontembare…

Oud zijn er de golvende heidevelden gekaderd in ontembaar kreupelhout geen ridders meer, geen schurken, geen helden boerenvolk en werklui, nog degelijk getrouwd waar de dennen en sparren zich mengen in het loof geen kathedralen maar kerken met simpel geloof De wegen waggelen de dorpspleinen over en een melkbus markeert de rand van het pad…

aangezicht schokken smeltwatervallen langs haar lijnen Regenbui drijft over als een sluier prevels schuin afgeklonken aan rondingen einder verschijnt er grijs gezonden een ara in rui nevelmotjes fladderen van onder tot kruin Zon breekt moszoen; droogt tussen bedropen het kalme bloeien van hoog naar lage gebieden stuwt de sponzige lucht tot ontembare…

een droom, die op kan klaren, en is geen droom; vervulde wensen baren steeds nieuwe wens, en 't kan niet stille staan, mijn hart, en 't gaat en gaat van in der eeuwen, en bouwt en bonst en breekt en bouwt, en tart al wat Gewoonte of Wisheid tegenschreeuwen, zoekt smart in vreugde en dan weer vreugde in smart, - week kinderhart, ontembaar…

'k Versmaadde koud de stemme van 't geweten, ontembaar kondend: "'t is de wil des Heren!" O naar het euvel werd de straf gemeten! En vruchtloos poog ik 't noodlot te bezweren; helaas! vervlogen tijd kan nimmer keren.…

schommelend naar poeslief. van op vredige dekens spinnen naar grillige muisjes op lentesla je telt meermaals van tien tot één; de nul een nieuwe eeuwigheid als nieuwjaar doet het verse verlangen zingen in bange euforie, krijsend of van warmte weg een mens wat kouder wordt oud op nieuw verklaart de wereld jou vogelvrij. je voelt je ontembare…

In mijn kristallen kopje schitter je ontembaar lichtjes als de ogen van een kleine spruit Het bootje waarin je roeit spreekt je tegen duister en zonder metaforen vol en bol van stroef gesleur sleep je het naar de oever wipt er fonkelend en gracieus uit Stroomversnelling Je omgeslagen sloep slurpt zich gretig vast aan de nacht en stijgt…

en het ivoren Lichaam van de Man tussen twee zwarte kruisen wordt een vlam, die het beslagen duister diep doorlicht: een weergaloos, doorschijnend vergezicht: over een woest, ontembaar bergland, groot en weerbarstig, het donker randgebergte van de Dood, klimt langs een wankel gemzenpad een man naar het verborgen ontoeganklijk hart…

Mijn stille rivier ontwaakte in ontembare bergstromen. Lijkend op een oneindige waterval van overheersende liefde. Slechts weinigen mogen echte vlinders ontmoeten. Veel theorie maar de praktijk blijft in't ongewisse. Seks wordt liefde en liefde wordt seks. Deze ontdekking doe je meestal maar eenmaal in het aardse leven.…

als hun zachte huilen van het gebed in een ontembare zee ontaardt?…

Ik laat jou jouw ziel die naar vrijheid is geslepen; en altijd ontembaar zal zijn en ongeremd door de tijd.…

Ontembaar bruist de branding. Zij slijt ieders stom verzet. De zee is mijn aarde. Zij kiemt, voedt, baart.…

aantrekkingskracht aan bijen hommels en vlinders zie ze dartelen in de wind op zoek naar honing lokkend de bloem liefde zo alles omvattend ook de liefde van Moeder Aarde voor de mens haar kind voor de boom haar creatie voor de zee haar golvende hartstocht voor de vogels met de vleugels van haar vrijheid voor de wind haar ontembare…

zoekt smart en vreugde en dan weer vreugde in smart, - week kinderhart, ontembaar hart der leeuwen, mijn mensenhart, - o mensdom in mijn hart!... 1892…

Lieve, Door dit landschap hebben we ons bewogen van de wortel naar de bloem en weer terug Hier het vocht in ons gezogen om je te voeden Onze aarde bezaaid en weer doorploegd In dit landschap hebben we je laten leven Van de wijde lucht zo wankel op je beentjes Reikend naar het voorjaar bloeiend lentegras Dat voor paarden zwart en wit ontembaar…

Ontembaar verlangen om dergelijke zeldzame uren te delen Opborrelende gevoelens zo pittig en heet; een climax om te stelen. Zintuigen observeren nauwlettend alles wat leeft en heerst Vingers tasten en proeven; dit resulteert in een magisch feest.…

Mijn kleine vent vier jaar geleden liefdevol ontvangen de zoon van mijn zoon na een ontembaar verlangen Wat maak je allemaal mee je leert drinken, eten, slapen, spelen, maar ook houden van iemand die er altijd voor je is, om je te strelen Omrollen, kruipen en lopen luisteren, begrijpen en zien praten van iets naar hele zinnen tellen van…

Een prins op het witte paard bonsde haar hart bij het ontmoeten zèlfs na vijfenveertig jaar glanzen haar ogen dromerig ze gaat hem weer ontmoeten ach ik was een adonis jong knap wild en ontembaar ik versierde elk jaar wel tientallen meisjes ze was er een van trouwen kwam niet in me op als ze me niet gekust had de eerste avond was…

nee de wil van het volk is ontembaar en speelt het onmogelijke klaar: Wij kiezen voortaan elke dag, in goed overleg met naasten, vrienden en familie hoe wij samen willen leven. Sturen zo nodig bij en stemmen elkaar goed af. Dat is onze straf voor de hoogmoed van politiek Den Haag.…

Levensadem, die heel Nederland mint, waait al een eeuw vol ontembare kracht, doolt over het waddenrijk als kustwacht, is tegelijk een stuwende landwind. Met de aard van een nieuwsgierig zoekend kind schuifelt hij voort door Veluwes ruige pracht, blaast zacht geurend in zoele zomernacht bij weidezang, als krekelliefde hem zint.…

“ De liefde is als een speelbal van het verlangen “ In de ogen van een woeste vulkaan waar het hart dartelt, spartelen emoties intens tot ontembare lava De totale overgave schuilt in de holte van de maan die in doodse stilte weet heeft van man versus vrouw Hij kent haar verschijning als magnetisch volmaakt en waar hij haar aanraakt verdwijnt…

iets wat je kunt leren op de punt van de tong en wat bereidwilligheid of een zacht geloof in de oude parabels het soort verhalen is te tellen in een enkelvoud van handen op één buik, de overlevering de ijdele overmoedige veulens liggen rond bergen heuvels en hopen, gestapelde clichés voor straks de aarde is rijp nu, de vruchten plukken het ontembaar…

Dit is de arena waarin jullie en ik hetzelfde van mijzelf zien en weten De Anderen zeggen: hij is impulsief ontembaar wild zijn naam draagt de geur van bloed. Hij vindt iets anders van zichzelf dan wij. Dit is mijn blinde veld waarin jullie mij zien en ik naar mijn ongrijpbare zelf tast.…