Alle inzendingen over ontgaan

De schrijvende apostel Paulus meldt vermanend aan Corinthes christeneenheid brieven van bemoediging en verwijt, waarin over broederschap is verteld. Die groep behoudt dankzij hun geloofsheld twee sterke geschriften, bewaard voor altijd. Waarom raakte men er evenveel kwijt, weggewaaid als vlinders in een bloemenveld? De geloofsgemeenschap…

Eén duif blijft zitten, op het gras stilzitten... de rest vliegt hoog op. Eén duif, die ik nooit zag poepen, eten of pikken, drinken... die niet méér vroeg, dan wat nodig was. Eén duif om me heen al 41 jaren lang, met wie ik alle angst overleef! Eén duif met wie ik mijn levenlang leef.…

Zij schudde haar losse manen bruin en blond gekruld en steil in haar stijl om haar heen. Zij keek rond en observeerde gromde en brulde maar ze was niet meer te temmen. Ze was de rijpe leeuwin die zéér goed voor haar welpen zorgen zou.…

De straat wordt onderbroken door een blinde muur. Was de muur altijd al blind en dwars op de straat? Hier liep Regina - afwezig - in de val hier werd ze van dichtbij beschoten. Stond niemand stil, hoorde niemand het schot in haar hoofd, in haar droom? Was de muur, was de straat altijd al blind, de stad doof voor de dood? Hoorde…

Het is al lang geleden maar ze weet nog hoe, niet op een dag maar sluipend, haar dromen zijn ontvreemd. Of gaf ze zelf verlangen mee aan morgenster en vuilnisman? Hoe ook - het meubilair verdween van wat toekomstig huis wou zijn in haar: geen kamer meer met zon en zang, geen schaapjes die op het behang een kindje tellen zou, geen toegekend belang…

omlijst De eerste nacht, samen op die bank toen wij elkander hebben opgeëist In mijn hart brak toen de lente aan toen ik in haar stralende ogen keek Mijn liefde kon haar nooit ontgaan Ik dacht te dromen, die eerste week…

Is het u onlangs al eens opgevallen En is het u als lezer niet ontgaan Zag u die advertenties laatst niet staan Van macho's die de site van ons vergallen? Kent u uw eigen uitgangspunt nog wel Waar moet dit heen, Gedichten.nl?…

Ik hoefde niet te dringen om vooraan te staan ook als ik de laatste was dan zou me niets ontgaan.…

sterven doe je niet ineens maar af en toe een beetje en alle beetjes die je sterft 't is vreemd, maar die vergeet je het is je dikwijls ontgaan je zegt ik ben wat moe maar op 'n keer ben je aan je laatste beetje toe…

Sterven doe je niet ineens, maar af en toe een beetje en alle beetjes die je stierf, ’t is vreemd, maar die vergeet je, het is je dikwijls zelfs ontgaan, je zegt ik ben wat moe, maar op een keer dan ben je aan je laatste beetje toe.…

Ik haat geweld, maar ‘t is me niet ontgaan Dat wie apartheid zaait terreur zal oogsten Al treft het bijna nooit de allerhoogsten Die grijpen graag hun kans om terug te slaan Ik ben geen onderdrukte Palestijn Het is een luxe pacifist te zijn…

De natuur en al het leven, is u toch zeker niet ontgaan?…

Ik hoefde niet te dringen om vooraan te staan ook als ik de laatste was dan zou me niets ontgaan. Seipie…

woorden lijken gestolen de zin ervan ontgaan blijft maar malen als 'n molen of er toch iets zal ontstaan wolken zijn gebroken is de zon weer in 't zicht zijn de kelken weer ontloken in dit vrolijke ochtendlicht…

Lunchpakketten Hangend in struiken Langs de Nederlandse Autobaan - Voer van de Mac, Koning van Zwerfvuilland - Het kan je niet ontgaan Rondgestrooid in berm en sloot Contrast met de voedselbank Die naar 't schijnt echt bestaat Onbestaanbaar groot…

ik zag je komen geheel in 't wit ik riep je naam er was geen ontkomen aan een geur van oleander hing in de laan je liep langs bloemen je had iets vrolijks aan zelfs de sterren was je glimlach niet ontgaan het was ook niet toevallig volle maan…

Dat Hugo, Maarten, Jan en Adriaan elk op hun eigen, subjectieve wijze met boeken al of niet hun moeder prijzen dat is de trouwe lezer niet ontgaan O moeders, doe wat terug voor úw icoontjes en schrijf eens boeken over moederszoontjes!…

Kom net bij het gemeentehuis vandaan Daar kwam ik ook de burgemeester tegen Ik vroeg hem: 'Waarom heb ik niks gekregen Is uwe excellentie iets ontgaan?' Ik schudde hem een paar keer heen en weer 'Hou op', riep hij, 'ik héb geen lintjes meer!' --------------------------------------------- Vandaag was de jaarlijkse lintjesregen.…

Zeg Sint, heb ik het goed verstaan of is me nu de clou ontgaan, mag zwarte Piet niet zwart meer zijn? Is dit een issue, is het gein? Als clown ga ik steeds wit geschminkt, geen kind dat me een kleur toezingt. Misschien moet ík de kade op als nepknecht van de nepbisschop.…

je schreef zwarte woorden ik poetste ze tot grijs wit wilden ze niet worden ik lees ze tot een zin het begrijpen wil er maar niet in je strooft in verder gaan de cohesie is mij grotendeels ontgaan plaats je kleuren laat het licht je leven zien ik proef je toch wel in je geuren…

Z'n brille en z'n zelfdestructiedrang Zijn gisteren zeer treffend weergegeven In een portret van Tony Hancock's leven 't Zal menigeen ontgaan zijn, ben ik bang Wie verder dan de Scroogefilms durft te kijken Kan zich met kerst wel degelijk verrijken…

"Het eindexamen" Ooit stond dat zeer centraal in mijn bestaan Nu dreigt het me elk jaar weer te ontgaan Zo moet ik mijn vervreemding wel beamen Derhalve voelen -ieder jaar rond mei- Mijn jonge jaren aan als ver voorbij…

Ik heb ‘m niet gezien hoor, hij is me echt ontgaan, ik ben nergens overheen gestapt en niets heb ik omver getrapt. Was daar dan eerst een muur? Misschien was het wel beter als er een muur om je had gestaan Want nu ben ik gekomen en er met je hart vandoor gegaan. En ik geef het nooit meer terug hoor!…

was het een tweegesprek of waren het wat woorden in reflex op eenzaam zijn een gebed waarin ik uitlegde wat jou misschien ontgaan was jij die alles ziet behoort te weten kan mij toch niet vergeten zijn ik vraag niets wil alleen maar delen of kan het jou niets schelen nee geen kritiek ik geloof rotsvast in je en weet ik heb je onvoorwaardelijk…

Zwaar gegeseld, diep getormenteerd vliegt de daad de doden over grenzen van verbastering Niemand is die helleschreeuw van gelifte schellen ontgaan Legde die vloek, stom verbouwereerd de woorden in olie brandde de buitenste duisternis…

Van Manic Monday had ik wel gehoord Maar van Blue Monday, dag van de depressie Met heel veel beeldbuishumor als repressie? Het had mij nooit bereikt, laat staan gestoord Er viel voor mij die dag niets te betreuren Het was noch grauw noch blauw om in te kleuren…

Wij kreunen tegen hekken om het wrakhouten bestaan op de vermolmde plekken is het leven ons ontgaan wij schurken onze lijven tegen geschaafde knoesten in sex de tijd verdrijven voor het voorgoed verroesten wil ons gekerfd bewaren in de ringen van een boom opdat wij nooit verjaren als gelittekend icoon.…

een mooi boeket alleen de bloemen spraken niet gekregen maar zonder liefde in een vaas gezet zag je ogen emotieloos langs vorm en kleuren gaan jij nam ze aan een routineus gebaar het kaartje was je totaal ontgaan heb het teruggenomen deze bloemen zullen zonder warmte nooit tot bloeien komen…

zag daarvan niets terug met het licht fel op mijn rug herkende niet eens mijn eigen contouren toen stevig aan de maat tot ik leerde om bij die grens de aandacht op anderen te concentreren toen werden stukjes persoonlijkheid uitgelicht in stevig contrast met een werkelijkheid die zelf mij in die tijd volledig ontgaan…

Gevoed door de bron schijnt de zon nog feller geuren de bloemen dieper kloppen onzeren harten sneller Onze twee-éénheid die geleidelijk is ontstaan groeit iedere dag dieper dat kan niemand zijn ontgaan Vol verlangen heel diep en intens was het jij die mij riep mijn allergrootste wens *…