Alle inzendingen over ontwikkeling OR lang geeden OR vissen

Die nacht was ik een jaar of dertig. Die nacht opgestaan. Het regende uiteraard. En ik werd ontdubbeling gewaar. Mijn klef, laf ego vastgespeld aan mijn dubbel vel liet los, genadig, ordentelijk. Voorspeld: kinderen (drie), teckels (twee), bridge, anjers, Verzamelde werken, testament. Ik viel. ik liet mij liggen. Als een slagroomtaart…

verstikkend het keurslijf waarin ze zich opgesloten voelt zij is niet iemand van regeltjes het zijn de vormen waartegen zij zich verzet graag wandelt ze op het randje om haar horizon te ontvouwen vergroot haar visie de speelruimte waarin zij zich laaft aan al het goede…

Bind mijn rechtervoet maar aan de jouwe Smeed jouw plannen met mijn warmte Gebruik mijn ogen om de wereld te zien en wacht gespannen de volgende stap af…

Vroeger was ik knoppenkind Nauwelijks van mijn kleur bewust Maar nu ik groter ben gegroeid Ben ik gerust...…

om een of andere reden die zo op het oog nogal onbenullig lijkt tel ik de tegels van de stoep voordat de grond onder mijn voeten bezwijkt ik wijk van diepgezonken wegen mijd ingesleten, rechte paden stap door het oog van de naald wuif takken weg, blijf doorwaden met spinrag in het bezwete gelaat met licht tussen gebladerte als respijt…

in deze uitgestrekte vlakte waar tekens onbekommerd door het luchtruim zweven waar de woestijnwind ze tenslotte op de knieën dwingt en de hitte hun onbeduidendheid tot een vesting samensmelt het is daar in die eindeloze vlakte waar het ongeletterde net zo lang op de poorten beukt tot het verborgene zich ontpoppen kan tot uitgesproken…

'Nu vissen wij in de Baai der Neontetra's, mijnheer Slauerhoff.'…

gevleugeld scheert ze over aardse vreugdevuren ze zal de winter verjagen de onderhuidse stilte doorbreken die haar vleugels eens verlamde…

je bent een levende kustlijn in wording een landschap waarin je kunt verdwijnen weggeblazen onder zand achter watermuren een rode slagader op de wegenkaart aanjager van onvoorspelbare vuren je wijst de afwijzing zijn grens je bent een verhaal in wording…

je groei en bloei heeft decennia lang de omgeving beheerst je schaduw was lang en dominant aanwezig maar ook zonder zon was er leven je bent ten gronde gericht jouw biotoop is niet meer voor ieder zijn alle kansen er weer een eigen leven te leiden zich te ontwikkelen in het volle licht met eindelijk het ware gezicht…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

De wind was tegen En het lood was zwaar Toch wilden wij vissen Gooien van hot naar haar De worp liet te wensen over De aanbeet liet verstek En alle stoere verhalen Gingen hiermede op hun bek De voorraad aas slinkt gestaag Slijm der pieren druipt omlaag Langs met brood gevulde handen Verhalen gaan over zagers met tanden De humor is…

Riet-geknak, kabbel-kroos wind-geruis, water-drup eend-gekwek, vis-geklets reigers-stap, rat-gespat hengel-swiep, sigaar-gezuig roei-gebonk, net-gegooi laars-gesop, fladder-zwaan koffie-slurp, brood-gesmak muggen-zoem, rochel-spuug snotter-snuif, handen-wrijf natte-hoest, molen-ratel aasvoer-worp, hout-gekraak vogel-fluit, muis-gepiep koe-geloei…

het kanaal bij de witte brug vaders favoriete stekkie daar ving hij walvissen voor Madurodam…

In helder water veel te zien visjes oh zoveel niet te geloven misschien ik probeer ze te tellen dat gaat helemaal fout want ben ik bij de honderd zijn ze allemaal stout ze zwemmen door en voor elkaar het zijn er wel een miljoen ze zwemmen notabene in een school en houden niet eens hun fatsoen…

koudbloedig meestal grotere vissen telt.…

Vanavond dansen we de mensen van de vloer Maar misschien ook niet Misschien kunnen we beter gaan liggen Want liggen is fijn ’s nachts lig ik op mijn rug En tel ik de sterren van het plafond De discotheekvloer voelt anders dan Badkamertegels, matrassen, vloerbedekkingen We bevinden ons op de bodem van de zee In een volgend leven ben ik een…

eis helderheid van je taal als water in die waterstroom drijven takken en gedachten ze blijven ergens hangen na een tijdje gaan ze door of misschien wel niet gevangen in een zijstroom vol vissen is het steeds weer iets over je heimwee de woorden van gemis die dat blijven zeggen zeg het zeg het voort en kijk naar het…

herfstbos zegels en paperassen, gesluierde naakte vrouwen iedereen ziet in de vijverwand iets anders maar allemaal blikken ze diep in de tijd terug En eindelijk kunnen de hofvissen ook eens over de schubbenhuid van de daken uitkijken naar de glinsterende torens en ijspaleizen de bomen bij de duinen, het gele strandzand 'kijk' stoten de vissen…

Maar die hebben, dat begrijpt u wel Met vissen weinig meer te maken.…

het kanaal bij de witte brug vaders favoriete stekkie daar ving hij walvissen voor Madurodam…

Geen enkele dag kan ik m'n hobby missen: ..........vissen Op deze paal zit ik stille uren in deze plas te turen nooit knijp ik m'n ogen toe... ik word 'het hengelen' nimmer beu of moe de plas.... een rustiek tafereel en ik, hoofdrolspeler.…

en leuk metgezel Overal naar welke stek ik ook ging Vroeg of laat kwam hij of was er wel Een aardappel als neus en zijn visueel gebrek Met zijn grijze baard en enorme kale kop Was het keer op keer als ik beet had haalde hij op De jaren verstreken gelijdelijk aan werd ik bang Om hem ooit te zullen moeten missen Een moordmaat om mee te vissen…

Als vissen boven water verschijnen woorden, glinsteren even in de zon en duiken weer onder onbegrepen, zwemmend in vreemd taalgebied. Ik lig in mijn bootje te schommelen in mijn sluimerend bestaan -wollige wolken komen voorbij gedreven- en hengel naar een mooi glimmend vet vers zal ze moeten wezen.…

Een reiger heeft zich van zijn taak gekweten terwijl ik sliep, er kraaide dus geen haan. ’t Is dom want ik had beter kunnen weten maar vissen, ach, ik kan ze niet weerstaan. Inmiddels zijn ze alle opgevreten; ’t is donker waar het gele goud ooit glom. Maar ja ik had veel beter moeten weten, het is de derde keer al en da’s dom.…

De rode dobber ligt te water, nu al uren. Geen enkel visje dat een spat beweging brengt en hij maar turen, wijl hij ondertussen denkt: ~Hier zit ik heerlijk, zonder last van dwarse buren~. Hij neemt een pilsje, wat de vreugde nog verhoogt en mijmert stilletjes ~’t mag eindeloos zo duren, een vis onthaken met zijn spartelde kuren dat is nu…

En zelfs de blaadjes hangen stil hoe zwaar zijn nog de takken hoe lang hun leven nog,dat langzaam gaat verzwakken.…

de weg is lang langer dan men dacht in een gedachtenstroom lang verwacht aan de oever waar een hart sneller bonkt in oerkracht door haar opgestoken haren niet stoppen maar later vragen wat zou ze zeggen als letters samen smelten speciaal voor wie dit leest er is geen parel voor nodig geweest om te begrijpen wie jij echt bent terug naar jezelf…

Te lang, liet ze het voor wat 't was tevens nam ze 't voor lief. Te lang, nam ze genoegen met, deed 't niet eens met tegenzin. Dan ineens, gaan ogen open is 't klaar met gemoedelijkheid Ook de oren staan volop open en ineens is 't beurt met de geit.…