Alle inzendingen over onverdoofd slachten

Terwijl men hier miljoenen kippen slacht, Vanwege vogelpest in Nederland, Staat ondertussen Bagdad in de brand, Waarbij ook burgers worden omgebracht. Ons land moet niet met wapens mee gaan knallen, Maar eieren op Bagdad laten vallen.…

Vleesgeworden lentekriebel springt en dartelt het lam Een schattig schaapje nog een half jaar tot de slacht Een schaap bekijkt het herfstig blatend Haar zomer is voorbij Haar winter komt eraan Het is volgend jaar weer te lammeren…

Weer schieten de herinneringen Massaal als losse vlodders in mijn hoofd Ik klauw nog ongeoefend, half verdoofd In het ondiepe waar de zalmen springen Reeds vallen bij de eerste tintelingen En masse de lome vlinders in het loof Ik raap ze op en prik ze, onverdoofd Met een punaise bij de dode dingen Bestaat mijn moeder enkel en alleen Als…

En Herman Gorter's boekenkast slacht de stilte met ezelsoren.…

Met schouder en lende- biefstuk, of is het dan filet De hand slachtte de kip haar ellende stortte zich uit over de aarde, waar zij zich verstopt had. Gekrenkt tot op het bot geplukt. Geen ander lot beschoren dan soepkip zijn.…

De overste wil ruimslachtoffers sparen, Ze smokkelt kippen sluw van a naar b, Ze pakt ze in karton en sleept ze mee, Naar plekken zonder slacht en sloopgevaren. ‘Zit stil en rustig,’ schreeuwt Maria boos, ‘De Heer verbiedt het: pikken in mijn doos!’…

Toen ik alles overzag Zag ik dat niemand meer schuldig was Ik zei dit En de beul sneed mijn tong eruit Ik lachte en schreef het op De beul hakte mijn vingers af Ik lachte en wenkte naar het schrift De beul stak mijn ogen uit Verblind Slachtte ik de beul af…

de derde wereldoorlog kán beginnen, denkt poetin-tsaar en doet vervloekt zijn best hij slacht alvast in Oekraïne; test om uit te vinden of hij die kan winnen bij thierry’s vriendje is een mens niks waard, nou ja, misschien een uiltje op de kaart…

En zoals het kind groeit in zijn moeders schoot, Gelijk zo groeit het woord op in mijn hoofd, Het graaft van meet af aan zijn eigen graf Stevent als een wilde op zijn einde af, En zie dan, de pijn bleef langer onverdoofd Als ik mijzelf het slapen niet verbood.…

men van recht op zelfdoding Ook een mooi leven gaat onherstelbaar stuk Al kan de geneeskunde veel leed verslaan Niemand heeft het patent op blijvend geluk Folterend lijden doen gaan is ook humaan Wie mag of moet weg, wie mag of moet blijven Beslissingen die basaal beklijven geven de samenleving een zwaar hoofd Spoken mogelijk levenslang onverdoofd…

Zij zijn naar hun idee heus wel bij machte Om als het moet elkaar zélf af te slachten.…

Wij zoöfielen vinden het heel rot Dat hier een half miljoen van onze dieren In labo’s hokt om mee te pionieren We dachten gister aan hun trieste lot Maar nu niet meer: we slachten, niet te kort Ruim een miljoen per dag voor op ons bord…

En ik denk; Dan moet je eerst dood, voordat ik je slacht- -offer van mijn hart- En mijn mes snijdt zacht, Door je witte keel. Je bloed stroomt langzaam, de dood komt nu snel. Verlaten lichaam. Levenloos bungel je daar heen en weer, als ik mijn mes in je steek, je fileer.…

’t Zijn droeve tijden als de oorlog woedt, Als mensen men slacht lijk dieren, Als mensenbloed bij beken vloeit. Als vrede en liefde liggen geboeid Als haat En kwaad, Als nood En dood Grijnzen en vloeken en tieren. 'Waar is nu toch mijn arme man? ‘k Verga van angst! ik sterf ervan! Ach!…

zwart witte vlek loopt afgetekend tegen hemelsblauw met blanke wolken grote ogen blikken onbewogen in mijn lens onwetend onverstoorbaar etend het mes doorklieft de malse lap…

buiten dit slachthuis schreeuwen brutale kinderen na één koekje gaat de trommel dicht actiegroep na actiegroep trap in de hondenpoep mayonaise en een strippenkaart staat garant voor een weerpraatje in de tram waar de ramen met condens beslagen zijn mijn verleden gaat jullie geen bal aan hierbinnen heeft het slagersmes een duidelijk omschreven…

knokken voor vriendelijk bestaan onze waarheid is wreed zelfs de veiligste oorden zijn voor hen niet veilig waar mensen zich kleden in hun mantels van bont zoals hier de koe dat doet die geen melk meer levert haar wacht het noodlot dat menig dier ook treft na een leven op het erf de weide ook of op stal onontkoombaar is het lot dat in slacht…

Je draait gehakt, je maakt van vlees en vet een soort van regenwormen, rood-witte minislangen uit de mond van onze tafelmolen, die afbreken en vallen in een groen geëmailleerde kom. Het is oktober en je stopt worst, bloed aan je handen en je schoot. De winter, en de braadlucht in mijn trui. Ik denk aan roze dieren wanneer jij in het darmvlies…

Pa slacht onze kip moeder braadt haar in heet vet de haan kraait driemaal - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - Schoon gewassen raam doorzichtige helderheid bebloede snavels - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - Ware onschuld wordt door volwassenen vermoord was ik maar weer kind - - - - - - - - - -- - - - - - - -…

Daarom blijf ik maar mager ik eet niet van mijn voer want een mager varken slachten dat doet geen ene boer. Al heb ik nog zo'n honger dat ik het haast besterf dan loop ik toch nog veilig hierzo op het erf.…

Wat baat mij dan mijn klagen, Nu gij de doven slacht*: Ik zal 't geduldig dragen, Ik wens u goede nacht.…

Jason Wilmert in Oildale slacht zijn eigen katten en eet ze dan op. Hij had zo ‘n smakelijke Siamees, Daar keek hij naar met ogen die begeren, Het leek hem zalig haar te savoureren, Hij doet een moord voor fijne stukjes vlees. De ras, het soort, voor hem is ’t één pot nat, Hij ziet nu elke poes als hapjeskat.…

En dan slacht ik er een varken bij. Ook alleen voor jou. Maar dat hoeft niet meer. Het gras van de buurman is inmiddels groener en zijn aardappelen groter.…

't Heeft haar aan niets ontbroken zijn kookkunst kreeg een acht dus loftrompet gestoken slechts 1 futiele klacht: had hij eraan gedacht om te villen na de slacht? die woorden uitgesproken met kleine stukjes vacht.…

een wereld; uit de verre verte is een luchtballon geland met een verblindende kleur ovaal in vorm, het is met een eigen zon gevuld zwevend in een goddelijke geur ik ontwijk de doornen links en rechts ren door dromen en gedachten, mijn hart slaat op tilt het is roemrijke lucht slechts die vrijkomt als ik mijn eigen koningspauw zal slachten…

hij durft te dromen wat hij wil dat neemt een ander hem niet af maar verder houdt hij zich wel stil men slacht elkaar voor minder af hij praat wat goed in zijn bestaan om telkens zijn gezicht te redden geeft hij zijn zoete broodjes weg en nipt hij zelf aan levertraan men vindt hem laf men heeft gelijk maar liever laf en levend dan dat…

gekärcherd tot op nul graden elk vers ontbladerd elk woord gevild de man slacht een schaap in één haal snijdt het mes het bloed bulkt – zo ook de dichter de kraagsteen stut niet meer de waterspuwer zwijgt geen weemoed, geen vergankelijkheid geen woekering, geen decorum geen meeuwen op het spantbeen restafval zucht niet restafval…

In de vleesindustrie lijden de dieren collectief vetgemest, uitgemolken afgeschreven op transport gezet dan wacht hen de slacht dit alles door/voor de mens dierenleed zij hebben geen rechten want de mens bepaalt hun lot het is maar een tipje van de sluier want ook dolfijnen worden gespietst honden en konijnen gevild, zeehonden doodgeknuppeld…

Je bent een naar productiedier dat ik graag slachten zou. Voorlopig ben ik slechts een gier die cirkelt boven jou. Wanneer ik naderbij kom en in je gele ogen kijk dan lijk je pas ontzaglijk dom, je bent een walmend, levend lijk.…

Nu doe ik als een hen en ben een haan alleen nog in gedachten omdat ze me anders zullen slachten en daarvoor wens ik mij wijselijk te wachten.…