Alle inzendingen over onzekerheid

Onzeker brandende gedachtes voor altijd blussen, met alle liefde die ik voor jou heb. Mag jouw hart eindelijk gaan openen, dat lange wachten toch over zijn. Mag ik teder binnen komen lopen, en voorzichtig proberen de jouwe te zijn. Geluk in alles hoop ik te geven, wat je zo lang al naarstig zoekt.…

Dat het dichterbij kwam, daar waren we wel zeker van. Als duin zou het in ons huizen. En al vielen meeuwen vaak uit wolken, het was er, naderde en naderde. Zoveel wisten wij. Het pad, zeker, we tekenden het. Zo zou het zijn. Alles was in kaart gebracht en dan zouden we gaan. Veters gestrikt. Fiets mee. Naar zee, naar zee waar alles begint…

Ik schrijf aan tafel een gedicht alsof het komt uit mijn meest diepe gronden uit mijn verstand en eigen zicht en toch ik ben aan twijfel vastgebonden Ik word door vreugd en pijn bewogen en getroffen door het lot dat mij voorziet het blijft altijd mijn onvermogen de noodzaak van zware grieven, anders niet…

kijkend in de verte, is deze horizon dezelfde? de wind die ik voel, is deze wind dezelfde? Laat me dan meegevoerd worden om het zeker te weten om onze horizon dezelfde te laten zijn…

Terug dat eindeloos wachten, onaf- gebroken, aan één stuk door, bang om je plotseling te verliezen zonder enig afscheid genomen te hebben; die gewéldig stoere grijns nog eens bewonderd te hebben en je geflirt knipogend op te nemen. Weerloos ben ik in jouw armen, dus: vang me als ik val, en niet één keer, maar telkens weer opnieuw.…

lang na de winter talmde de lente jij man, ik een vrouw eenzaam een paar eenzaam als velen steeds opnieuw delen alles aanwezig maar toch, iets ontbrak tussen ons tweeën wat langzaam maar zeker de passie verstoorde die soms weer ontstak komen en gaan net als de seizoenen jij man, ik een vrouw, ik, ik en jij, jij.…

Onbewust heb ik jou pijn gedaan ik haalde de zon naar beneden nu kan ik er zelf niet mee omgaan en verlang naar alles wat wij deden Ik wil de zon weer voor jou oplaten jou omringen met nieuw vertrouwen desnoods dagenlang met jou praten om alle kreukels terug te vouwen Op mijn knieën is nog niet genoeg jij betekent veel meer voor mij…

Wel blijft mij een bepaald gevoel van onzekerheid: wordt het niet langzaamaan tijd dat ik word opgehaald? ---------------------------------------------- Fort Worth, 25 juli 2011. Uit: DW&B nr 3, 2012.…

Als mijn gedachten loop ik rond in kringen achter het beeld dat ik heb geschapen van jou al zoek ik rechte lijnen wat krom is buigt mijn brein niet recht daarom loop ik over paden waarover ik waarheid zoek in hoop op zegen.…

Als men zou vragen: Wat zoek je hier? zou ik zeggen: Weet het niet het regende vanochtend vroeg uitgebloeide gouden regen nu sneeuwt het resten bloesems uit de rijen iepen langs het pad en dwaal ik zomaar half verdwaald in de richting van de zon op zoek naar een begin van iets wat ik nog niet weet vager kan het niet maar ik loop en…

Probeerde je te volgen op ‘t smalle pad langs het water maar je spoor was twijfel vermengd met vlagen mist ooit wist ik blindelings waar je heen wilde maar nu ben je vooral een raadsel voor me onze harmonieën klinken voornamelijk in dis geef me dan in elk geval alleen een kleine hint die ene zuivere toon al was het dan maar als…

Geen wegen waar mijn voeten gaan De aarde draagt slechts slijk Dromend ga ik langs eigen baan En ergens ligt een grote stad Ik nader reeds de buitenwijk Waar geen verkeer zich horen laat Bereikbaar over ’t smalle pad De echo geeft haar klanken weer Tussen satijn en goudbrokaat Kaats vanuit ivoren poorten neer Door straten met duizend…

Lieve Heer, U zit daar nu wel boven En ziet alles wat hier op aard gebeurt Maar moeten wij dat allemaal geloven We hebben al zoveel ellende betreurd Eens, zegt U, mag ieder bij U komen, Eens zal voor ieder de hemel opengaan Komt er een eind aan alle dromen Zullen ook wij door ’s hemels zalen gaan Maar toch blijven wij inmiddels wachten…

Alle spiegels liefst omgedraaid zodat ik niet telkens weer die ontmoetingen riskeer het onvermijdelijke overwaait Een perfecte demonstratie van ontwijkend gedrag zo ontloop ik dag na dag de noodzakelijke confrontatie…

Niet te harden stank geeft een onveilig gevoel want wat als echt gif...…

Hoe zwaar is het om bergopwaarts te gaan er is de twijfel ,de onmacht, de onzekerheid zult Gij uwe arm dan om onze schouder slaan een blijvende steun zijn in onze eenzaamheid?…

zoveel gedacht de laatste tijd nu ben ik mijn gedachten kwijt 't was te zwaar, die lange strijd die woedde in onzekerheid...…

Wat is er moeilijker dan verdriet doorstaan De pijn die je gedachten onzeker maakt En dan nog te bedenken zonder jou verder te gaan De pijn die je zo diep in je hart raakt Zo overstuur en zo een verdriet Door eigenlijk iets wat niet zo groot is Maar het zorgt dat je hart iets vreselijks ziet Zodat je geluk opdwarrelt in de mist Ik probeer…

"Bevend klinkt de nachtegaal, schuw trillend van onzekerheid, zingt met haar stem vol tederheid oceanen vol, waarin ik afdaal" Woorden schieten te kort om dat te beschrijven mijn gemoed schiet vol met eeuwig cliché over dat je met me vrêe door je stem langs mijn oren te wrijven.…

verscholen een verlangen naar verloren tijd door het door lege zalen dolen op zoek naar ziel en zaligheid in mijn twijfels ligt vergeten een herinnering aan hoe het was sust mijn hart mijn eer, geweten ligt mijn gemoed niet waterpas in mijn twijfels ligt verborgen een gevoel van haat en nijd maakt van iedere nieuwe morgen een dag vol zekere onzekerheid…

verscholen een verlangen naar verloren tijd door het door lege zalen dolen op zoek naar ziel en zaligheid in mijn twijfels ligt vergeten een herinnering aan hoe het was sust mijn hart mijn eer, geweten ligt mijn gemoed niet waterpas in mijn twijfels ligt verborgen een gevoel van haat en nijd maakt van iedere nieuwe morgen een dag vol zekere onzekerheid…

sterfelijkheid houdt aan, deze morgen ontwaakte er een in mijn slaap, en vanavond vraagt het nuchtere glas om genade, men ademt zich uit als een inzicht, men is, ik herhaal me spel hoe men zich weervindt in dit haast vervleesde voortdurend kortstondige zelvige grondstuk, lijf lijk als weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker de nachten zijn war en onzeker…

het woord de belofte hoop en geloof mens zoekende naar licht in de duisternis en de waarheid arme arme zoekende hopende gelovende onzekere bange mens aan wiens woord en belofte gehouden en wiens woord en belofte te vertrouwen zoekende naar het licht in de duisternis behoedt de dwaaltocht van geloven u voor de waarheid van niet…

Hier zwalkte de zwaar beschonken matroos, maar zijn onzeker lied is voorgoed verstomd. Vader tijd heeft alles meedogenloos wat ooit gewoon was voorgoed uitgegomd.…

Als je mantelzorger bent kan je leven soms zo eenzaam zijn vind je heel veel onbegrip en dat doet behoorlijk pijn Als je mantelzorger bent werk je fulltime dag en nacht leef je in onzekerheid maar bezit je toch veel kracht Als je mantelzorger bent heb je vaak geen eigen tijd doordat je alle zorg en aandacht aan hem of haar hebt gewijd…

Een gevoel het zit van binnen Een eigenschap die we niet willen Een ziekte die een leven kan verpesten Bang dat je geliefde een ander lief zal hebben Een onzeker gevoel diep van binnen Een ander niet gunnen wat jij zult willen Een beetje hebben we het allemaal Te veel is echt abnormaal Een ziekte die mensen hebben Die het leven van anderen…

Een tijdje was ik onzeker, wou ik je gewoon als vriend? Of was het meer? Ik ken je al vanaf mijn 10e. Maar nu ik bijna 16 ben, weet ik het... Nick, I love you!!!…

Soms ben ik complex, schizofreen Onzeker door de mensen om mij heen Want ik kom alleen en ga alleen Niemand die durft te zeggen ik ga met je mee Ik ben een egoïst in het vertellen van mijn problemen Altijd op mezelf geweest door het verleden Maar toch spreek ik mensen aan die ik mag En zoek de zonneschijn op een regendag Mijn pijn onderdrukken…

wat voelde het vertrouwd toen die onzekerheid was verdwenen niet bang, niet benauwd niet bang om te worden afgewezen wat voelde het vrij zonder de greep van angst en pijn niet boos, alleen maar blij dat ik eindelijk mezelf weer kon zijn wat voelde het goed me niet meer alleen te hoeven voelen niet verlegen, juist met volle moed wetende…

Bang om die ene stap te zetten, al die onzekerheid, om een ziekte, al die angst, om een ziekte Je bent bang, bang om te sterven...................…