Alle inzendingen over openheid vrijmoedig hart

Jouw lippen beroeren de mijne M'n hart slaat over Voel jouw warmte op m'n gezicht Jouw ogen boren zich in de mijne Ik open mijn mond ontvang jouw tong je piercing maakt me gek Met knikkende knieën geef ik me over aan de dans van onze tongen...…

Met het besef hoe kwetsbaar we kunnen zijn hebben we ook het hart onze ziel te laten zien wanneer het dagboek van weten en twijfels open gaat lezen we voor uit eigen werk om houvast te vinden klimmen we weer in de pen met het verlangen dat het morgen mooier zal voelen dan het vandaag op papier staat…

Ik zit naar jou te loeren mijn vlinders komen je halen om je geruisloos te ontvoeren en met opzet te verdwalen Mijn hart staat wijd open aan jou geef ik mij bloot ik wil niet eens meer hopen want het verlangen is te groot Ik wil mij aan jou geven fantasie draait op volle toeren en dan zie ik...heel even dat jij naar mij zit te loeren…

Alles als kristal, glazen stad met open hart. Voor iedereen toegankelijk, geen angsten, vrees, noch pijn. Men baadt in het zuiverste water en alles voelt zacht als satijn.…

Open de cel waarin mijn ziel gevangen zit neem muren weg die mijn brein het zien beletten zuiver de lucht waar mijn hart ademt. Schenk mij vrijheid mijn leden te strekken woorden te spreken mijn brein ontlasten van zorg en pijn en zuiver het licht waar mijn oog ziet.…

zij draagt haar naam naar de bekentenis dat ooit haar bloem weer open bloeit, in paars en witte tonen nu nog wonen er twee luiken in een zwaar gebroken hart -ze blijven dicht totdat zon opnieuw haar doorzicht geeft aan zwak beschenen kieren eerst dan -kunnen we vieren dat er ooit ook leven was…

Wat ging er door je heen Eenmaal opeen geperst op weg Was er de ruimte nog om zoals Je dat wilde je handen te vouwen Of was het leven te verstoord In veewagon twaalf voor een Hart zo oud als een aartsvader Koekoeksbloemen en lupinen Speelden op de hei woestijntje Toen je zingend de barak verliet De macrokosmos in je binnensfeer…

Vaag drijft door de open deur De bleke avondwind Een bitter kille geur - Alsof de herfst begint. Vaag, als een vallend blad, Daalt door mijn lege geest Herinnering aan wat Wel eenmaal is geweest. 't Is of mijn hart verstomt En of ik stil verga, 't Is of de herfst al komt - Hij komt weldra - weldra!…

ik kom toe glooiend en kan eindelijk strekken mijn voetzolen zijn als gelooid het plateau heeft vijf huizen bruinig zonder schors het zijn armen die me binnen trekken zonder handen als de verbeelding van reddeloosheid plompverloren het overvalt mij de kerktoren priemt de lucht open en morst de kleuren in het dal mijn benepen hart jubelt…

Er roept Iemand: je vergeet Mij Het is een stem die maakt je blij “Ik zal je voor altijd Licht geven Want in jouw hart zal ik leven.” De duisternis wijkt voor Zijn Licht Opeens zie je weer een gezicht. Je ziet je zelf in de spiegel staan En je hoort het hart regelmatig slaan.…

Ik ben geen vakman Ik ben maar een amateur Ik open je borst En ga op zoek naar je hart Van de gisteren overleden schrijver/tekenaar/dichter Jean Paul Franssens (1938-2003)…

Voor ons ligt de toekomst, ligt ons leven En open ik m’n hart, mijn hart voor jou. (Jos Witteman)…

En als je me vraagt wat ik hier nu van vind, breek ik open, breek ik open als een kind.…

spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met de werkelijkheid de lijnen deinen verder open verdwijnen door onzichtbaarheid rimpelend verlaat het beeld zijn vorm doch... zal het sterven in geborgenheid!…

Heldre gouden maan Avontuur hangt in de lucht Wachteres der min…

van alles behalve dat wat ik bedoel Dan neem ik even een kijkje tussen de gewelven van m'n hart ik kijk wat zich daar afspeelt en op papier vloeit opeens mijn smart Steeds als ik ga denken komt er juist niets in me op en dan opeens schrik ik wakker zit er van alles in m'n kop Snel grijp ik dan m'n vriendje m'n pen...m'n beste…

Toch moest je ons al achterlaten En de deur van het hiernamaals open doen. Zoveel nog te ontdekken. Je stond nog zo kort in het leven. En toch moest je je al terugtrekken om zo op te geven. Je had je leven net op orde en niet meer die wanorde. Waarom is dit gebeurd? Het heeft onze harten verscheurd!…

Nooit in 't bitterste uur van lijden vroeg het hunkrend hart: tot waar? Alles had ons moeten scheiden, alles bracht ons tot elkaar. Liefde die geknecht moet strijden wordt eens luide en openbaar; eens dekt ons dezelfde baar die voor eeuwig zal bevrijden. Alles had ons moeten scheiden...…

Ik bleef achter met zoveel vragen want weg was opeens alle vreugd. Ik heb nooit je haartjes geroken of je handjes gevoeld, mijn hart was gebroken. Maar ik weet; God had het zo bedoeld.…

Ik berg alles op in mijn hart om straks zonder smart te herbeleven hoeveel ik om jou heb gegeven Je was open en eerlijk Alles aan jou even heerlijk. Je leerde me Leven Vrouw zijn...Gewild De verslavende kick van verlangen verstild vervangen door mijn verdriet Mijn masker zorgt dat niemand het ziet…

mijn hart gaat sneller bonzen, alles om mij heen ziet vaag. als mijn ogen zich dan sluiten zie ik jou dicht bij mij. we lopen samen, hand in hand de uren vliegen voorbij. maar dan open ik mijn ogen. en ben jij niet bij mij daarom deze dromen. die brengen jou en mij wat dichterbij…

Als uit het niets, in het iets, als hokus pokus pas, was jij opeens daar, zo onverwacht en krachtig, jij bent....een tovenaar....…

Ik wil in het azuur van je ogen als een waterlelie open je handen en strek al je haartjes naar de toppen van al onze wolkenloze gedachten. Ik wil op het punt dat de arend zich neervlijt in het hart van je borst luisteren naar de stroom van vurige waterkolken.…

Ineens zijn ze daar weer: de tere tinten die hart en ziel in lichtheid open maken, die vreugde strooien als de sterren in een droom en hier vertellen dat iets nieuws kan komen...…

je stem klinkt mateloos bewogen je hart scheurt open je liefdeskreet is zonder hoop je smeken uitzichtloos ach desdemona hij was voor de roem geboren othello door het kwaad totaal verblind raast en doolt de nacht dwaalt door zijn ogen o mensenkind je hebt teveel bemind je liefde was te groot het noodlot ook dit is de dood.…

sla dan de bundel open lees voor mij je warme klanken de mooie verzen, de rijke taal een stukje van je levensverhaal met de stilte zal ik zwijgen enkel nog met de lyriek dromen ik zal vergeten al wat me tegenzit mijn hart zal vreugde vinden in dat, wat je door jouw lippen tot leven laat komen…

Jij wees me hoe ik moest leven alles wat was gebeurd vergeten het deurtje dat zolang goed was gesloten ging toch weer open. Aarzelend kwam ik naar buiten emotie in mijn handen gedragen gaf het mee aan de wind,waar het verwaaide tussen de wolken. De last van het verleden verdween mijn hart voelt nu licht en vrij.…

Jij wees me hoe ik moest leven alles wat was gebeurd vergeten het deurtje dat zolang goed was gesloten ging toch weer open. Aarzelend kwam ik naar buiten emotie in mijn handen gedragen gaf het mee aan de wind,waar het verwaaide tussen de wolken. De last van het verleden verdween mijn hart voelt nu licht en vrij.…

Met een blijmoedig hart legt ze het kruisje in haar boek.…

Zoals de zon tussen vele woorden opgaat Kan ik nog dromen van je handen en je ogen elke buiging in je gestalte Zoals wij samen voorbij de wereld gingen zwervend langs water reddeloos verloren liepen In de grote zee dreven we en mijn hart bloedde open zie ook: www.josevanrosmalen.nl…