Alle inzendingen over opgerold

Lang dacht ik De strijd die Het leven is Te kunnen winnen Door als een egeltje Opgerold door het Leven te gaan - Niemand hoefde dan Mijn stekeltjes te Zien, ze nooit Overeind zien staan, Nu merk ik dat ik een Stuk minder onzichtbaar Ben door mijn stekels In de volle lengte Uit te rollen, en ze Vervaarlijk overeind laat…

Denk ik dat je terug wilt lopen maar als je komt ga zitten in mijn luie droom, trek je gedaante aan van rebellie verzet de gedachte van de overgave het geeft niet hoe gehavend het uitzicht was, verenigbaar in het spoor van onverklaarbare dingen zetting in de onwaarschijnlijkheid van de opgerolde tijd van gisteren onder een verkruimeld…

stekels opgezet of opgerold tot een bal pure bescherming…

spitsneus kraaloogjes stil stekelig opgerold en plots verdwenen…

Een brand, geweld, knorrende politici en een opgerolde bende Vriendschap en liefde, genegenheid; daarover lees je zelden!…

In dekbed opgebold lig ik hier opgerold, alles is fijn, niets doet pijn, de maan schijnt door het gordijn. Ik wil slapen slapen slapen er even niet meer zijn.…

ik moet je dood slaan want je zint mij niet de opgerolde krant slaat hersens in onheilspellend zoem jij rondtollend mijn hoofd zo kan ik niet slapen ik moet je dood slaan…

Zij ligt hier opgerold Haar wervels kreunen Getuigen van de zucht De vloek die verstilt Het lijf dat buigen moet Uit een gestolde pose Een scha(n)delijke metamorfose Van hier naar haar Naar daar…

ze is zo lief ze kruipt in de telefoon opgerold haast in slaap mompelt ze nog een paar woordjes, voordat ze ophangt, ik hoor de telefoon nog kraken dan sluiten we ons weer af, ieder voor zich in z'n eigen kamer, in z'n eigen cel.-…

Noten balken ezels oren opgerolde sleutels. Metronomen tiktak tonen bladmuzieken heuvels Golvende orkesten spelen paukenslag orkanen. Opuswolken regenvlagen pizzicato dagen.…

Ze zeuren niet, ze zijn niet bang, liggen bijvoorbeeld opgerold - veilig om zichzelf heen - op een stille plek. Kijken je aan, bewegen niet, wachten tot hun lichaam op wil staan. Ik wou dat ik zo ziek kon zijn. -------------------------- uit: 'Jachtveld' 1992.…

Blote voeten in het zand opgerolde broekspijpen het koude zilte zeewater veroorzaakt gilletjes brrrr verfrissend ogen vol van weemoed dromen van toen dromen van nu met in de hand wat opgeraapte schelpjes haren in de wind kind, vrouw, kind…

ik huis niet meer daar waar ik eerder vertoefde ik heb me teruggetrokken in de bubbel, waar jij het dichtstbij voelt je verandert van merel in een strelende zonnestraal die mijn zintuigen op scherp zet daar wil ik wonen als een opgerolde varen in jouw liefde, om nooit meer te ontluiken alleen te zijn…

over jou en over de liefde die ook heel belangrijk is, opgerold in een draaiorgel.-…

Genoeg verleden tijd Heb ik nu En weemoed evenzeer - Naar hoe 't was, Ooit, destijds, Toen m'n leven begon Mijn leven nog Een open boek, Een onbeschreven blad Alle levenslust van toen Nu als 'n deken opgerold En wat ooit leven heette uitgehold…

'k Heb mijn stekels wel Maar ik zet ze maar Zelden op - Liever treed ik Degenen die mij Naar behandelen, Zoals zo vaak Al gebeurd is, Tegemoet in mijn Favoriete egeltjeshouding: Opgerold, stekeltjes naar Binnen gekeerd, weinig Weerstand oproepend, Het leven doorrollend Zonder er echt Aan deel te nemen…

Ogen die niets Meer zeggen Gummi-achtig gezicht Gekomen met de tijd - Groeven van Pijn en verdriet Die zo lang je Aangezicht tekenden Hebben je verlaten Je naakte zelf Dat zich heeft Opgerold het enige Dat overblijft, Vijfentachtig jarige Foetus die ernaar Verlangt te mogen Gaan zoals je Gekomen bent…

verder dan vandaag lijkt deze ochtend niet op die van gisteren vooruitlopend op de volle ruimte die nodig is om twijfel in toom te houden later zal iemand begrijpen wat nu onbeschreven als een rolmaat ligt opgerold de dag prijzend in het holst van de avond zo kenmerkend viel het duister niet eerder in laten we nog een stukje lopen…

de spiraal van eeuwig leven tekent het centrum van mijn groei in elke cel van mijn bestaan en in de adem van geschiedenis zoals de opgerolde slang de conisch gevormde schelp hemelse galaxieen draaikolken en wervelwind voert mijn adem mij terug naar de kern van mijn cyclisch bestaan waar hemel en aarde elkaar ontmoeten in verheffende…

Dromend in de vensterbank of opgerold en knorrend in een luie stoel is zij plots gespannen als een snaar staart loerend naar de overkant Met ogen kil en koel schat zij haar kans voor ‘t grijpen Zij is klaar en explosief en zit ineengedoken zo actief ’t is Miep de poes de vogeldief En als ’t niet lukt; dan is er niets verloren Dan tukt…

Mijn bed was groot en wijd als de wereldzee, daar lag ik lekker als een opgerolde slak. Maar later werd mijn lichaam groter en harder, en wanneer ik nu mijn benen strek dan slaat mijn harde hoofd tegen de planken.…

vervult zijn uren hem eens vrijgevig geschonken met het delen van zijn gedachten talenten penseelstreken gebracht in de luwte voor de nacht het is de eenzaamheid die hem steeds verder drijft maar ook de reflectie aanbidding of begrip in de ogen op hem gericht terwijl hij zijn kunstjes brengt ongepubliceerde artiest in hemdsmouwen opgerold…

in mijn eerste slaap heb ik gesproken hardop de verhalen voorgedragen aan jou een stem tussen vele stemmen die hoogte van mijn droom bereikte ik keek omlaag naar het bed van hemelen bedekt met paarse orchideeën en druppels blauwe regen en daartussen sliep jij opgerold tegen de wangen van mijn kussen ik luisterde naar je in…

Netten liggen opgerold op zand. De boot is leeg. Het water is weg. Wolken drijven naar een andere kant. Zo liggen wij naast elkaar. Jij en ik. Je liep langs de tafel naar het raam. Je kwam terug. Je legde papier weg. We werden woorden en vloeiden samen. ------------------------------------------- uit: "Rozen verwelken, bloemen", 2006.…

Leeg is het strand de laatste golven opgerold ingepakt door vroege schemer stil is het land waar het morgenlicht samensmolt met jouw kleuren en ik neem er iets van mee waar is de zee?…

Je had een opgerolde handdoek onder je kin zodat je mond niet zou openvallen. Ik zag je litteken op je linkerhand, die keer dat de lading vastzat of toch ook weer niet. Je had een donkerrode pyjama aan met zwarte en witgrijze verticale streepjes. Ik dacht het beeld kwijt te zijn of toch ook weer niet.…

Zoals zijn bruine armen met de sterke aders uit de opgerolde mouwen van zijn overhemd staken. De dood mocht wel opletten als hij hem kwam halen, dat won hij nooit. Drie maanden later aan slangen en flessen, op het dekbed twee vogelklauwtjes: einde. Nou jij had je lesje wel geleerd.…

De handdoek onder de kin is opgerold zodat zijn mond niet openvalt.…

Een foetus die in zichzelf opgerold de verschrikking van aan een zijden draadje moeten hangen, moet doorstaan en de last van deze eenzaamheid en donkerte draagt-…

De golven rolden heen en weer tussen mijn blote voeten en mijn opgerolde broek bovenaan mijn kuiten. De zee nam mijn gedachten mee naar onbekende landen. De wind waaide de wandeling in een onverwachte richting toen ik je zag.…