Alle inzendingen over oude wonden

wond met een infectie die ons altijd koortsig maakt maar niemand voelt zich echt geraakt…

ik ben het pad ingeslagen waar mijn herinneringen lagen terwijl mijn voeten lopen gaat het hek verder open op dit punt in mijn leven bleven oude wonden kleven was er zo ontzettend veel pijn om dingen die niet mochten zijn dat wat ik ooit was voelt als een moeras waar ik zoek naar een hand terwijl ik zink in drijfzand hoe kan ik leren…

Oude wonden, pijnlijke littekens zijn achtergebleven, Hoe moet ik in mijn eentje deze gevoelens overleven?…

Ook oude wonden kunnen helen, dus trek een vreugdevol besluit.…

Om oude wonden te laten helen. Om het prikkeldraad door te knippen. Namens hen die toen moesten gaan.…

brief van een kind dat niet lang had te leven het ontroerde mij, dat barmhartige zwijgen het was alsof de stilte voor nieuwe meeldraden zorgde terwijl de oude wonden riepen om vers zout.…

Ik vond je negatief, maar in het witte licht Dat wreed en koud door je gelaat gericht Was, werd weer geen oude wond geheeld. Je ging. Niet omziend en niet weer voor mij gezwicht. Toch bleef ons beider leven ongedeeld: Nog krijg ik boodschappen gemaild, Bouwstenen voor een nieuw gedicht.…

Ik heb mijn basten afgepeld, verwondde vel over mijn benen, hoe kwetsbaar ongekorven hout in de jaarringen geteld door botte bijl en beitel geschonden, onbewerkte in ruwe staat, wat terugslaat naar onbedekte schenen, verwijst naar oude wonden.…

Dit vocht geneest ons van alle kwalen, kostbaarder dan nardusmirre, geestelijk goud, het zal de oude wonden niet openhalen en de grootste toverdokters zijn ermee vertrouwd.…

Het sleetse lijf gekrompen met de tijd Op jacht naar iets dat nimmer werd gevonden Het hunk’ren naar ontbinding maar gebonden Voortdurend vluchtend voor de eeuwigheid Gekozen lasten ankerden met spijt In stramme schouders dichtgegroeid met zonden Geboeide handen waar in oude wonden De onmacht schreeuwend werd tentoongespreid Het zwakke…

het was niet liefde zoals in ‘t gedicht wij waren ons nog zeldzamer en dicht ondanks je muren bouwde ik een brug tussen te korte uren en ging de weg terug tot jij uiteindelijk zeggen kon: ik hou van jou en ’t toch verzweeg uit angst voor oude wonden jouw gisteren was te veel geschonden en jij wou niet vergeten hoe men in haat het meest begeert…

Je hebt mijn basten afgepeld het verwondde het vel over mijn benen hoe kwetsbaar ongekorven hout in mijn jaarringen verteld door eigen bijl en schaaf geschonden in onbewerkte en ruwe staat, wat terugslaat naar eigen schenen en verwijst naar oude wonden.…

wonden openrijten het leven blijft beperkt tot dagen slijten zij zet de televisie ’s avonds uit…

wonden om te varen naar het eiland man om aan de steiger droom te vinden en weg te dwalen naar een nieuwe zon als iedereen in vergetelheid verdronken is in waar ooit de droom des levens begon.…

wonden verborgen in haar hart gevonden tussen restjes toen en haat gegroeid als bloem geplant als zaad Ziet zij de evenaar vervagen tussen de stralen van de zon gemaakt van plastic en karton fragmenten menselijke vragen van vele diepdoorleefde dagen…

Zoeken naar terugkomen van ver gaat zij voor anker in zijn blijvend veilige haven dromerig terugblikkend naar weleer toen ging hij haar ziel als nog vreemde laven oude wonden geven alweer bekend zeer. Zij gaat vastberaden voorbije wegen met ingewijde ogen opnieuw betreden.…

wond…

En wonder de nacht verglijdt in het morgenlicht sinds lang ontwaakt zij met een glimlach op haar gezicht het stompje kaars flakkerend, zo goed als opgebrand en op haar oude wonden ligt een nieuw verband!…

En wonder de nacht verglijdt in het morgenlicht sinds lang ontwaakt zij met een glimlach op haar gezicht het stompje kaars flakkerend, zo goed als opgebrand en op haar oude wonden ligt een nieuw verband.…

    Als mensen anderen in ´t geluk gaan delen en ieder mens elke andere dag gaat stralen, Zullen ook de oude wonden spoedig helen; zal geen van schemer tot ´t duister dwalen     Als warm en ´t stil in mensenharten wonen en elk mens ten slotte zichzelf gaat beleven Dan zal de mens toch ook zichzelf belonen; ja, dan pas begint toch ´t echt…

Zachtjes streel jij oude wonden en zalf jij met de zoetheid van het gelukkig zijn. Alleen als ik zin heb om te huilen en de hele wereld mij te nauw omsluit, breng jij barmhartigheid met jouw omarming en haal jij mij de diepste uit.…

Zachtjes streel jij oude wonden en zalf jij met de zoetheid van het gelukkig zijn. Alleen als ik zin heb om te huilen en de hele wereld mij te nauw omsluit; breng jij barmhartigheid met jouw omarming en haal jij mij de diepste diepte uit.…

- Weer brandt mijn najaars-bloed in smeek-gebaren; weer weent het hart waar de oude wonde schroeit . . . - Hoe bronst het goud in de kastanjelaren! De zilvren aster bloeit . . . - - - - - - - - - - -- - - -- - - -- - - - -- - - - -- - - -- - - - - - Uit 'De modderen man' (1920)…

Naar welke baan je gaat of niet wat je doet in vrije tijd, wat je plezier geeft, wat verdriet welk woord oude wonden open rijt. Ik kom thuis en ga naar binnen buiten wandelt iemand langs. Hij kijkt door mijn raam naar binnen. Nu kan dit gedicht opnieuw beginnen maar dan van de andere kant.…

oude wonden geheeld. maar voor de rest van ons leven.... zullen HAAR leugens er altijd achter blijven staan !…

Herinnering kom je een oude wonde helen Ik wil je niet negeren, maar mij zachtjes laten strelen De mooiste wil ik prenten in mijn hart De slechte schuiven aan de kant. Na vele jaren kom je opnieuw tot mij We leven weer samen zij aan zij En alle zorgen, pijnen en nijd Zijn nu verdwenen met de tijd.…

Inslagen scheuren het veilig gewaande fort en leggen een oude inhoud bloot van dieper dan diepe lagen, wat met beton gewapend was wankelt op het zwakke fundament…

wonden de liefde liet hen door de hemel zweven…

Wanneer je vroeger viel mijn kind, droogde ik je tranen, waste je geschaafde knietjes af en plakte een pleister op de wonde. Wanneer je op school gepest werd mijn kind, luisterde ik en gaf advies, hoe je het beste om kon gaan met mensen die je na bleven staan.…

.) --- --- --- In de verborgen kamer van je hart Liggen diepe oude wonden die geen mens ziet Een dikke muur heeft je hart begrensd, veilig omrand Zodat niemand het meer raken kan Haal die stenen uit de muur Het licht zal je hart weer verwarmen Want er is Een venster van hoop Dat licht geeft bij ieder hartzeer Een venster…