inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 58.608):

Panfluit

Liefde uit het verloren land, zeg je
en ik zie een bloemenveld in mijn gedachten:

Van vroeger toen de bloemen vrienden waren
omdat de man met de panfluit langs kwam
met een grote pan soep bij ons op de stoep

en we dachten niet dat het stoffelijke
onderdanig was aan het geestelijke
we deden de dingen in gewoonte
van doen en daden zonder denken

we waren ook niet bang voor de dood
die kwam zoals de nacht kwam in stilte
met voor iedere geboorte een oude brief
van een kind dat niet lang had te leven

het ontroerde mij, dat barmhartige zwijgen
het was alsof de stilte voor nieuwe meeldraden zorgde
terwijl de oude wonden riepen om vers zout.

Schrijver: Violette Zandheuvel, 29 januari 2016


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 101

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)