Alle inzendingen over ouderdom

Niet wit van ouderdom doch schoonheid lacht een halve maan en nacht legt teder nog een hele baan.…

Ik zal er zijn, over ouderdom waken: oude handen, rustend in jonge.…

Alles weten de grenzen de lenzen zien de ruimte van de ouderdom de afstand tot de dood het leven slagadert zich voorbij hier zijn wij en daar waren: oneven waardetijd Ik hang mijn klok op in de kerk en slinger uur na uur en werk totaan mijn zerk mijn doodsbewijs en alles weten.…

Als ik naar Oogappels kijk Eet ik graag een appeltje Want een appeltje is gezond En kijken naar Oogappels ook Het is de diversiteit van generaties In een naturel spel, wat z’n weerga niet kent Hoe herkenbaar mijn vroege jeugd tot vroege ouderdom Een feest van herkenning, maar wel met een traan!…

Hoe je toe ziet dat de wereld van een landschap in een woordenzeef verandert en bezinning aangetast door ouderdom maakt van de rivier een metafoor voor onvoorspelbare liefde hoe je ondergaat dat de zon zinkt in de zee wolken vreemde verhalen vertellen en de maanlach om de ochtend bedelt.…

de ochtend de jeugd een bal gerinkel een snoepje de winkel van Sinkel de middag de volwassenheid een kus een wijntje een huwelijk een kleintje de avond de ouderdom een borrel een kale kruin een pensioentje een volkstuin de nacht de dood donker en koud een traan men rouwt…

Vrijheid is binnen grenzen gevangen van dood, ouderdom en verval. Vrijheid is eindeloos verlangen.…

Uw vrienden niet meer uw vrienden uw huis niet thuis U kent de mensen die de roes doorbreken die even doen vergeten uw verlies en dan verdwijnen verdwijnen in het grote gat geslagen door de ouderdom wie helpt u dan iedereen is tegen zelfs de man in de witte jas u bent vooral uzelf vergeten…

Iedere keer zie ik de spiegel aan de wand, die iets tracht te zeggen jarenlang dezefde scheiding mijn gezicht, steeds ouder, grijzer zekere rust zeg het maar ik zie het al jeugd ouderdom een spiegelbeeld is maar heel even een juiste kijk op dit aardse leven…

in de schaduw van ouderdom probeerde hij zich overeind te houden maar zijn hoofdrol was gespeeld in de tongval van poëzie zwegen zijn woorden en bleven hangen in het archief van zijn brein zijn schrijven zal natrillen in verscholen beroering van zijn graf waar poëzie zal regenen in samen gewaaide dauwdruppels in een oneindig verlangen…

ik voeg steeds nieuwe bloemen toe aan mijn droogboeket recht in het hart zodat het stof de kleur niet kan vergrijzen pas later in het valer worden zullen zij naar ouderdom verwijzen ik selecteer en plaats de bloemen bij elkaar in contrasteren door hun bloeien heb ik alles van het leven op het scherpst van de snede meegekregen…

Dit is niet de stilte die ik voelde toen mijn jeugd een andere wending nam geluidloos in mijn ouderdom vol weemoed en verlangen dit is ook niet de stilte van verloren vriendschap of liefde die een loopje nam geluidloos in mijn hartstocht vol melancholie en hunkering dit is de stilte van jouw gestorven dood in heimwee die geen weerklank…

geboorte kindertijd moedertaal jeugdjaren vaderland wezenlijk verblekend na zes decennia gevestigd in dit mooie land genaturaliseerd andere cultuur langzaam onmerkbaar geïntegreerd nu trekt bij ouderdom zo af en toe als een magneet de geboorteplek niet te laat nog voor het heengaan soms te denken in mijn moedertaal…

Of zou van ieder haar hier wel het zilver glijden, Waar mede d'ouderdom het sterflijk hoofd bekruipt, 't Geen met dit buigzaam goud eerbiedig niet wil strijden, Maar vloeiende in kristal uit elke vlecht verdruipt?…

De mond blijft stom Tegen den tijd, Want ouderdom Is eenzaamheid. ----------------------------------------- uit: Verzamelde Gedichten, 1965.…

Je denkt ik heb het al in handen Het grote gat onder het teken van de vraag Maar het glipt onzeker glijdend richting duisternis De toekomst wacht wijd open en vol vragen Onvoltooide brand van liefde en van wonden Ouderdom fronst gerimpeld zonder tanden Onvermijdelijke dood het einde van het aanstaande…

in helder licht sieren lijnen mijn avondbloem die haar tinten tonen, soms mijn verbeelding doen beschijnen een zachte zucht geeft vaak aan de ouderdom wat lucht die schaduwen kan verschonen van een belegen dag zo’n fluistermoment maakt gewag van tederheid schept vertraging die tot herkenning leidt…

er brak een tak terwijl het windstil was een groene ruis de klap die duizend stukken zag de boom kijkt kaler wat beschroomd lijkt verder nog intact bij nader onderzoek zijn veel gebreken aan het licht gekomen door ouderdom blijkt hij van binnenuit gespleten zijn zomer kent geen dromen…

Mijn naam, mijn stam, mijn ouderdom. Ik bidde (op zo goed weerom) Dat men mij daarmee niet en kwel. Het zwijgen past de doden wel. ----------------------------------- mijns moeders schoot - moeder aarde op zo goed weerom - op belofte van wederkerigheid…

Waarschijnlijk ooit van ouderdom bezweken. (Er was 1 schedel met een brede mond Die in een holle lach wijd open stond)…

vleesgeworden, losgeraakt van gedachten zwevend over ijsvelden om toch te vliegen doordrenkt van tijd en denkbeeldige kou op weg naar aankomst, daarmee onderweg verbonden met pijnloos bezweren, vergeefs tegelijkertijd volhardend in nachtlicht ontwijken met ouderdom en jeugd als inzet en overal een schilderij in herkennen omdat het prettiger…

beelden, kettingen van muren naderen rondom je heen verstikt door vretende assen die kwellend in je dringen ze werpen schuimgevoel neer, druiperig en wurgend je geraakt er niet meer uit je wordt kleiner en kleiner en dan dan verdwijn je verslonden in je pijn maar nu, nu zijn ze aan't spinnen betuigd door eigen macht getorend door ouderdom…

Verrot vervallen en gezakt in de grond stinkende door de regen weggespoelde stront De zogenaamde hoofdstad van Nederland zinkt van ellende en ouderdom weg in het zand Arrogantie decadentie en borstklopperij vol met stinkgrachten ergens aan het Ei Eindelijk is het eerdaags einde verhaal het dorp op palen in het rioleringskanaal…

In fotoboeken zit de jeugd verstopt zacht en bewegelijk het beeld stout, arrogant en lief en zoet Men kijkt en schept een verhaal dat klopt allang niet meer vanwege falend geheugen, ouderdom, tijdsbesef Nog even luchtig kunnen zijn op een zondag waar geen eind aan komt alles ingepakt om weg te gaan…

er viel nog zoveel te zeggen maar krampachtig of niet het feestgedruis is vergeten door voltooiing van geheugen nu valt niets meer te herhalen wat we eigenlijk al wisten dat jeugdstemmen verdrinken in windstilte zoals ouderdom dat momenten voldongen zijn voordat de storm is gaan liggen anekdotes, ons bord is leeg met tijdsbestek…

---------------------------------------------------- * murwe meuken = zacht maken * 't ouderdom = ouderdom 't * elpenbeen = ivoor, i.c. de blanke huid van de borst * de blinde schutter = Cupido * borgen = beschermen, ontzien * kwijnen: kwijnend?…

Ervaren door de ouderdom. Bekijkt hij 't leven andersom. Hij plukt nu wat moed uit z'n jonge leven Toen alles nog ging zonder beven. Rust is nu zijn uitgangspunt. Gedaan met nog een stunt. Het leven waardig beleven Is nu zijn streven.…

dat in zijn matheid nog maar vage beelden lacht waar het bewegen nog slechts een schaduw is van het echte leven je krachtige lijnen zijn broos en breekbaar door de tijd geraakt het kristal transparante heeft na vele jaren zijn vitale flonkering gestaakt nog ben je niet gebroken maar in de warme middagzon verstrooit het licht je ouderdom…

Tijd is het toverwoord De magie zit in seconden Gebruik uw gezond verstand Open reeds verstomde monden Zonder tijd staat alles stil Levenloos zal onze aardkloot zijn Wees dus blij met het verstrijken van de tijd En zie de ouderdom niet als pijn Vlucht niet voor de rimpels En het verschrompelen van huid Zonder tijd is er geen bestaan Dus…

ook al was ik nat en gewillig tot in het diepst van mijn vezels respect heb ik nooit gekend ik word behandeld als voetveeg de onderliggende partij van nut maar generlei waarde totaal uitgeknepen voel ik de ouderdom in droogte dagen alle veerkracht is uit mijn vel ik hang afgetobd over de rand van een vergeten emmer een uitgesopte oude…