Alle inzendingen over oudjaar wens nieuwjaar haiku

Alle kwaad zou ‘k vergeten, Kon ‘k omzien naar ’t jaar Met zijn dagen zo droef, en zijn nachten zwaar, Met zijn uitzicht op bitterheidsbeten; Enkel noodde ik bedroefden En weldoeners uit Tot een stille bijeenkomst en jaarsbesluit, Aan de haard, waar ze menigmaal toefden. En met broederslag komen Ze in ’t geesten-uur aan: De nóg droeven…

Het oude jaar kreeg een verlengd besluit: De klok werd één seconde teruggezet. Maar daar hebt u misschien niet op gelet, Want wat maakt nou één zo'n seconde uit? Alleen Olympisch kampioen Van Velde Weet heel goed hoe zwaar één seconde telde.…

reizen in vertraagde tijd is reizen door een leeggewaaid landschap waar bomen dwarsliggen en men de dichter heeft bestolen van zijn woord in dromen dromen wij van geluk en vinden iets van onszelf terug als in de spiegel aan de wand waarin het kijken is vergaan tot ogenschijnlijk lijden waarbij pijn wordt tot een glimlach die op de lippen…

Er was eens een giller uit Leiden, die ging het jaar huilend uit rijden. Hij bleek een piraat, tot alles in staat. Een knal deed hem flitsend verscheiden.…

De jaren zijn eerst goed en wel voorbij als er een overzicht van is gekomen, vol rampen, drama’s en gebroken dromen; de NOS zet alles op een rij. Voor al dat werk ga ik hen niet bedanken. Het is toch ieder jaar weer om te janken?…

het jaar verdwijnt en neemt z'n doden mee en alle dingen uit het heden verdwijnen daarmee plotseling in een verleden tijd - die waarschijnlijk alle wonden heelt. een klok slaat twaalf keer en de tijd staat even stil.. vuurwerk spat uiteen in bont gekleurde kringen als de herinneringen van vandaag worden ze langzaam vaag - en morgen…

Vraag niet naar de naam van de dag als het grijze jaar de ogen sluit zie niet om naar de rijk gedekte tafels waarop geen ander voedsel dan verdriet vergeet het spreken met de stenen achter de ontwrichte poorten baad je in het wervelende wonder van de onbestaanbare kleurschikkingen laat je in laagjes water weven tot een spinsel op de…

Twaalf heeft de klok En 't jaar is uit; Door groten wordt Tot goed besluit Nog eens geschonken En braaf geklonken; Maar alle kindren liggen lang In zoete rust, En weten niet en voelen niet, Dat nog zo laat De Moeder aan hun bedje staat En stil hen kust Met in 't nieuwjaar háar eerste wens: Kind, word een braaf en deugdzaam mens!…

schreef een vlucht meeuwen op zwart papier nu zijn ze weer hier als raven in de sneeuw zonder sporen geland weg van zee en het strand maar ik wil ze zien vliegen nog ongelijnd op een blanco a-vier…

het regent mot en calimero strooit weer handgranaatjes…

in je handen groeit liefde tot geschenken voor hen die jou dierbaar zijn bloeit dankbaarheid in linten en kleur door het geven voor wat zij in jouw leven hebben gedaan kleine attenties een lach en een traan het zijn jouw bloemen die bij het weggaan zo liefdevol op de tafel mogen blijven staan…

'n Ochtend dat je wakker wordt geknald Op zo'n inwisselbare eindejaarsdag Waarin je toch al nooit iets wonderbaars zag 'n Dag die in constant geknal vervalt Elk jaar is nèt zo kleurloos als bijzonder Maar telkens eindigt alles met gedonder…

Ze nemen zich voor Om in het komende jaar Achter te blijven…

Uitgebuikt en aangedikt, volgevreten en verzadigd, ballen zwiepen naaldjes los en lichtjes doven. De hysterie rondom Jezus zijn verjaardag ebt weg, met het vervliegen van deze laatste dagen. Tussen kerst en 1 januari genoeg tijd te herkauwen, welk geneugte eraan moet geloven, wat anders moet of beter kan. Want zonder…

De poezen bibberen en beven, ogen schieten angstig heen en weer. Bommen en granaten kabaal overstemt, takkatak keer op keer. Nu twee zielige hoopjes met een post traumatische stress stoornis. Nee, het nieuwe jaar begint voor hen niet goed, en stinkt naar kattenpis.…

Krakend, zuchtend, steunend, raakt het oude jaar verloren wanneer men tussen vroeg vuurwerk het eiland gaat verstoren door in duisternis sluw boeltjes te verslepen van erf en graf. Hier verandert ludiek verslepen ten kwade tot brute straf, wordt wraak genomen op wat men nooit vergeven kon. Onder Brandarisoog is schuimend wrok de inspiratiebron…

in de stilste nacht van korte dagen spreken vragen luider in verhaal een taal die dwingend is die handenwringend schrijnt omdat er nooit een oplossing verschijnt die draagbaar is voor beide kanten ook de kribbe had daarmee te kampen want in het onbevlekt ontvangen van Maria nam ook Jozef zijn gereedschap mee ik zag die…

' 'Goedenmorgen best Nieuwjaar, 't is lekker weer, niet?' In het dorp de huizen slapen Zou dit vriendelijk jaar mijn wensen kennen en ze graag vervullen? Praat het daarom met die blinde man daarginds en helpt zijn pleiten?…

bij onze jonge strijdende krachten in Uruzgan volgepland met opdrachten door kolonels met volmachten sober gelegerd in kampen om zich aan elkander vast te klampen 's nachts muisstil onder fletse lampen waakzaam zonder te verkrampen op missie leg ze vredig aan banden zijn ze gewapend tot op de tanden om bij vuur tijdig los te branden nieuwjaar…

zijn maar van nieuw leven merk je weinig met een stervend boompje in de kamer en een stuk gestorven dier op het bord liefst meer want één dier is zo alleen en het moet toch vooral gezellig zijn dus daar moet wel op gedronken worden ach, mag ik dit festijn even overslaan ik ben op zoek naar een kerstvrije plek en daar blijf ik dan tot na nieuwjaar…

zilver rood met goud alleen de piek doorstond het jaarlijks onderhoud steeds kleiner het formaat ballen schitteren herinnering het kalend groen heeft plaats gemaakt voor kunst de lampjes hangen er al in niet meer de boom maar kerst is nu gaan leven terug naar het geboortefeest in de stal zal jozef en maria’s kind ons weer een zalig nieuwjaar…

vinden een echte kerstboom vol kleurige/witte ballen en lichtjes sfeervol fijn een ander vindt het kerstgeluk in de lichtende warme kerk gevuld met velerlei gelovige mensen vele kinderen kunnen van spanning niet in slaap komen op kerstavond wat ligt onder de kerstboom datgene wat zij vurig wensen SHALOM 2016 prachtig nieuwjaar…

spijt me, ik zou het waarachtig niet weten Ik hoop echter dat je gemoed, alle feiten in vogelvlucht zo overziend, wordt gesublimeerd in moments musicaux tussen mijmerij van Den Bosch en braderie van Breda altoos vibrerend op vleugelen van gezang der eeuwig ruisende bosschages op negentiende-eeuwse plantages ...het huidig nieuwjaar…

Liefde is als een fiets ik houd de ketting goed gesmeerd want elk tandwieltje telt. Bij vlagen en zinnen mis ik de tijd die voorbij is het is stiller dan ooit. Na verloop van tijd op het verkeerde been gezet wist ik maar wat zij dacht. Als je bij mij weggaat verander ik in een vogel hoe bijzonder is dat?…

Ik wens je alle goede dingen, vooral het geschenk dingen los te kunnen laten. Leer van verdriet en fouten. En ga verder. Maar bovenal wens ik je moed toe. Dat zorgt normaal voor al het andere.…

veeg die tranen van je gezicht 'k wil dat je m'n glimlach ziet ween van vreugde ween van verdriet maar voel vooral voel de warmte je zal het zien je komt er door zing een lied ik heb een goed gehoor…

Voorzichtigheid, gehuwd met wens, verwachtte een moeders- én een vaderskind te baren. Ze wierp hen respectievelijk. Het waren een schone porseleinkast en gedachte. Aan wens verleende oefening haar gunst, die later moeder werd. Ze baarde kunst.…

de golven braken schuim in luchtige vlokken strandjutters matten…

Het bloeien in pracht- nijvere bijen raken aan het instrument…

Zielen die ver gaan- ik weet hen in te leven tot mijn verbazing…