Alle inzendingen over overbrugging

ik speel als choreograaf met de wereld om mij heen de bühne wordt wat intiemer het publiek komt ademloos dichterbij wij hebben niet zoveel meer om te overbruggen met gebogen ruggen wij knikken al instemmend als de woorden nog niet uitgesproken zijn onze golflengte in de wereld wordt identieker en vooral heel klein…

men zegt dat poëzie oogverblindend is kristal van schoonheid toegankelijk is spiegelt in het water vloeiend in woorden in overbrugging naar dichtwerk maar soms trekt het als een labyrint door het leven vol vraagtekens bouwt een doolhof van mysteries in de taal en legt een hypotheek van onwetendheid…

Zul je mij vangen als ik val als ik de sprong durf te wagen om die afstand te overbruggen van nu naar straks niet wetend wat de uitkomst zal brengen, wat ook niet hoeft gewoon doen met beide benen hoplakee opdat ik me laven zal aan hetgeen ik ontbeer, en pas zal verdwijnen wanneer die glimlach daar is, en mijn ziel schittert…

In de verte stijgt een berg op, om nader tot elkaar te komen overbruggen we ‘t hoogteverschil het toppunt van verademing met reikende handen bekeken doet beloven hemels geluk verbeelden wij maar al te graag, het uitzicht oogt onbegrensd zonder angst of tegenslag.…

Hij moet alles overbruggen de geloven en gebeden de kleuren die de mensheid draagt dát is de brug naar Vrede!…

winst klimt over ruggen graait met handenvol samen is niet meer te overbruggen omdat je van een ander snaait altijd beter en dus meer zo weerklinkt de evolutieleer niet met brute kracht maar met slinks verkregen geld heb jij alle zaken in je macht ik speel dat spel niet meer opgedrongen monogame regels doen mijn polygame genen…

Er is een verder weg dan hier op de heuvels achter de oceaan waar vriendschap brieven schrijft wanneer afstand stilte kan overbruggen is zwijgen tijdloos en de hunkering naar aanwezigheid zonder woorden in de nacht verzonden blijft zonder lethargie er bestaan geen grenzen aan werkelijkheid van horizon totdat het zwijgen zinloos…

Zo overbruggen we de tijd van grote eenzaamheid. De lange avonden en nachten zijn bijna voorbij en dan kom je terug weg zijn de eenzame gedachten.…

De bruggen overbruggen diepe sombere waters Geen lach weerspiegelt. Hoe schoon en mooi het klonk en was Het verbond is verbroken. De stad breekt zichzelf af Ze geeft niet meer Ze gaf…

Hij moet alles overbruggen de geloven en gebeden de kleuren die de mensheid draagt dát is de brug naar Vrede!…

Hij moet alles overbruggen de geloven en gebeden de kleuren die de mensheid draagt dát is de brug naar Vrede!…

Nu de wind ons heeft verstoven over de eindeloze zee overbruggen wij de kloven tussen het beest en toverfee boven sneeuwgrenzen bevroren tot eeuwig innerlijke pracht kunnen wij de tonen horen uit zielsverwantschap voortgebracht bliksem zal ons hier ontdooien tot de allerwildste stromen ik zal zoete zaaiers strooien voor jouw oogst van…

heb je hand gepakt met vingers warm van verlangen hoorde je adem voelde de slag van jouw hart keek in je ogen waar wij elkaar wisten tot aan het diepst van je ziel maar woorden konden de stilte niet overbruggen die er tussen ons hing zelfs tranen wilden niet stromen in een bedding zonder geluid…

De dagen van mijn Leven gevuld met Bouwen, constructief Bezig zijn, kloven Te overbruggen Van menselijke Onvolkomenheid Probeer er voor Te zorgen dat alle Delen vast in elkaar Zullen steken - Maar kom er langs Wegen van sneuheid En somberte op uit Dat ik in mijn Leven vooral Losse schroeven Heb gekocht, Waar de vaste…

morgen is van glas de toekomst transparant met een lichte weerspiegeling van het verleden je droomt voorzichtig over morgen borduurt voort op je ervaring van vandaag morgen is van glas beslagen van mijn adem herinnering van Dromen over morgen sijpelen als water uit je handen geen houvast, oneindig lijkt de val als je in de overbruggende…

Ze ruikt naar vanille met wat zilt hij fluistert gedichten in haar oor met plannen voor straks en nu om haar volledig te verwennen maar zij wil alleen maar praten over de voltooid verleden tijd hoeveel keer wil ze sorry horen voordat ze echt vergeven kan ze graaft een brede slotgracht hij weet zo langzamerhand niet of die nog te overbruggen…

Leven dat onverdiende geschenk waar je voor knokken moet soms zo moeizaam investeren zonder voelbare opbrengst maar gedreven door verlangende kracht ben je bereid een kloof te overbruggen groter dan jezelf daar aan de overkant weet je dat loslaten de hoogste vorm van liefde is omdat jij die kunst verstaat krijgen die je lief zijn…

Maar gedreven door die sterke lieve kracht ben je bereid een kloof te overbruggen groter dan jezelf. Daar aan de overkant weet je dat loslaten de hoogste vorm van liefde is omdat jij die kunst verstaat krijgen anderen die je lief zijn de kracht om jou vast te houden.…

wenden geen moment is zij bij mij noch wil ze maar iets verzenden ze woont in haar blik aan de rand van het bestaan schouwt eerder naar binnen; hetgeen wij nimmer zullen verstaan ze is de dode schoonheid die nog telkens roept vertoevend in een tere waardigheid een enkele vinger is het die de onaantastbare overbrugging…

Momenten van wisselend geluk verschijnen in ons leven van eisprong tot zwanenzang zozeer dat aantrekking over afstand tussen hemel en aarde een dauwdrop kan laten vallen op het gras en langs de wang dat een regenboog onverwachts veranderingen kan overbruggen in tijden van verlies en verdriet dat wolken van goud zorgen kunnen doen…

in de gekortwiekte tijd veegden de punten de vloer aan met komma's en andere rustzoekers in de vleugellamme tijd ademden we het broze leven in en uit tussen puin en pijn in de gevlogen tijd ketsten we platte steentjes over het stuiterende water in geen tijd wilden we de afstand overbruggen tussen wat we zeiden en niet…

in gekortwiekte tijd waar steeds meer punten de vloer aanvegen met komma's de punten van rust creëren we tussen puin en pijn een sprong in het duister steentjes ketsen over het water om de grote afstand te overbruggen komma's kleuren op de verdwenen vernislagen in gekortwiekte tijd ademen we het broze leven in en uit…

moment is zij bij mij noch wil ze maar iets verzenden ze woont in haar blik aan de rand van het bestaan schouwt eerder naar binnen; hetgeen wij, bij leven, nimmer zullen verstaan het is de sterfelijkheid die haar steeds roept al vertoevend in een broze waardigheid waarin een enkele zucht wacht die deze zieltogende door haar overbrugging…

Zon leek eeuwig elke droom moest hij steeds volgen tot hij verdwaalde steeds verder weg in de eigen geest die zij niet meer kon of wilde volgen dromen stopten abrupt kreukherstellende fase was kreukelzone geworden te laat vandaag in overbruggen van de afstand tussen haar planeet en zijn vallende ster die verder raast richting…

het biljartspel is zeker een der overbruggingen in de dood, tussen de afwisselend omgebogen ruggen der geblevenen klinkt het ivoor onomstotelijk nog tweemaal. het bestaan is als een loper tussen de kamers, die eindigt voor de deur, de blik uit het raam tot waar de bomen sluiten.…

Waarom lijkt vrede zo verontrustend in ruimte die leegte inneemt omdat het waaien vragen heeft tot in de dood, het stille zwijgen wanneer jij afstand in gedachten kan overbruggen is jouw zwijgen tijdloos in jouw eerste levensvragen.…

ik herinner me een nacht, gewikkeld in de dodenwacht van zeven maal plus één keer werkelijk een dag geleefd de lakens werden nat, het klamme zweet betrad al lopend oude ruggen in het overbruggen van ‘t armzalig schietgebed in de weggezette kast daar achter, in de la versta ik geen gekerm of honderduit ik wankel slechts, waarna…

Dan groeit er een kloof, die niet te overbruggen lijkt. Er valt een stil onbehagen, omdat de een voor de ander niet wijkt. Soms lijkt het bijna, of wij elkaar niet verstaan. Allebei een andere taal spreken, wij alleen door zullen gaan. Dan is er toch die kleine vonk, het verlangen naar elkaar.…

Door afstand steeds gescheiden zelfs nu ik zo vlakbij je sta weet ik je te ver weg om ooit die kloof met woorden nog te kunnen overbruggen. Geluid sterft in mijn hoofd geen stem durft nog te schreeuwen waar de stilte te veel woorden draagt om de ruimte door te dragen: ze vallen zoemend weg.…

Geen enkele hartstocht verzwakt uw ogen affectie gefluister streling: de pluim wild dansende haren dulden gelijk Alexander de Grote god der overwinning gij zijt mijn lofzang uw sprong onderwerpt versperring wijkt eeuwig overbruggend stomende passie mijn zadel uw huid buig en kniel voor uw voeten waar roem terugvoert naar uw geboortemoeder…