Alle inzendingen over plantsoen

Het was een mooie zomerdag het Goddelijke schitterde voor alle mensen moeders met kinderen in het park arbeiders bezig met een hark en twee mannen, verliefd tot over de liefste oren moesten boze woorden horen ze gaven elkaar spontaan een innige liefdeszoen zonder op te vallen aan de rand van het plantsoen mensen begonnen te roepen…

Op het dorpsfeest van dit jaar was de sfeer weer opperbest Driftig hapte men naar koek naar braadworst en de rest Ook was er weer de Kop Van Jut steeds goed voor dolle pret Want men had de dorpsklappei er met riemen aan vastgezet In de vijver van `t plantsoen klonk nu geen eendengesnater Want een groepje jongelui zocht er spijkers op…

Je sprak met mij via de bomen, groeiend achter met helmgras bedekte duinen, sluimerend langs stille verlaten wegen, bloeiend in plantsoenen, diepe binnentuinen. In het geritsel van bladeren en twijgen was helder de klank van jouw stem te horen, maar die werd omgebogen in hortend gefluister, werd minder vitaal, ging langzaam verloren.…

En toen was het gedaan opnieuw beginnen maar voldaan tarwe graan velden zomers groen zwanen eenden duiven egels lopen over de nacht het plantsoen de kade verhalen een bocht in het magische bos meer vragen dan antwoorden de klos het pad door het landschap boodschap winkels mensen wensen herkennen realiseren aanbidden vereren…

dagelijks veels te grof maken terecht En stond de gehaaide Godsknecht Het vinnigs dat er werd verkocht te woord Zelfzinnig vergezocht: "Integendeel dit stromeloze zwikkie lieve mevrouw Is een Johannes uit de Jordaan hier komen dopen Die voortaan als een Julius het desbetreffend voortouw nemen zou" En toen barstte de cycloon In het plantsoen…

De bomen hebben hier geen leeftijd, maar de introductie in de gevoelswereld is universeel, volkomen herkenbaar hervonden zonder extremen aangeharkt in het plantsoen met noodzakelijke vormen van relativering onder het hemelplafond iedereen loopt met ideeën rond alsof er geen frivool dansen is in de intrinsieke waarde van de balzaalmens…

Ik beschrijf je omdat je een beeld bent in een park van tegenstrijdigheden, in een plantsoen vol onkruid en vergeten stiltes. Omdat je voor mij een monument bent tussen het afval, de zuurstokken, de stukken steen, en oneindig veel braak gelegen bankjes aan de waterkant.…

In wildernissen en plantsoenen Begint het lentelijk geluid Van nestelen, en de blazoenen Van alle bomen hangen uit. ’t Is groen met geluwe schakering In kruinen en vlak langs de grond. En in de tuin en langs de wering Pronkt perk en gras met bloemen bont. De mensen zijn weer jong geworden.…

hoefde enkel toe te geven werd ik, half bewust, als hij toverslag het verleden ingedreven het was niet nodig dat ik zocht ik wist hoe er te komen toch liep de weg bij elke bocht heel anders in mijn dromen ik stapte uit, niet ver vanwaar ik heen wou gaan verbijsterd bleef ik daar minuten staan ik kende alles weer: de huizen het plantsoen…

hoefde enkel toe te geven werd ik, half bewust, als hij toverslag het verleden ingedreven het was niet nodig dat ik zocht ik wist hoe er te komen toch liep de weg bij elke bocht heel anders in mijn dromen ik stapte uit, niet ver vanwaar ik heen wou gaan verbijsterd bleef ik daar minuten staan ik kende alles weer: de huizen het plantsoen…

Ik liep wat doelloos door de stad omdat ik niets om handen had, en heb in een plantsoen gezien een meisje van een jaar of tien dat bladeren tezamen bond die zij onder bomen vond.…

In wildernissen en plantsoenen Begint het lentelijk geluid Van nestelen, en de blazoenen Van alle bomen hangen uit. ’t Is groen met geluwe schakering In kruinen en vlak langs de grond. En in de tuin en langs de wering Pronkt perk en gras met bloemen bont. De mensen zijn weer jong geworden.…

wiedend tussen het jong plantsoen, fleurend bij vers frisbronnend water, horen de telers boven ‘t groen ver hoefgetrappel en geratel. het span komt recht hun richting uit met aan zijn boord een jongedame : asblond van bles en blank van huid arriveert daarginds Jean’s erfgename.…

Het mosbed kraakt, — de rappe voet Drukt sporen in 't besneeuwde groen; Ginds kronkelt, als een welkomsgroet, Een blauwe rookwolk door 't plantsoen; Van verre klinkt, met slag op slag, De scherpe bijl op 't harsig hout... 't Is toch een heerlijk ding in 't woud , Zo'n winterdag, zo'n winterdag!…

dispuut Om een gehekeld vak omver had gesmakt Een helleveeg tot op de haarwortel gekapt Die eind jaren zeventig nog lijfstraffen Meende te moeten verschaffen en zemelde Dat je van blue band en blue jeans kanker kreeg Ooit werd er geplast op de Pleeborstel's gezag Toen wat gekscherende oud-afgestudeerden Zich sardonisch brassend in het plantsoen…

De macho zit te roken op een bankje in 't plantsoen en krijgt de kolder in de kop. Hij raakt zelfs uit z'n doen. Een schoonheid zet zich naast 'm neer. Wat wenst-ie graag contact! Z'n hart gaat als een gek te keer, terwijl-ie naar d'r snakt.…

Hoera de Dordtse magistraat Heeft het besloten Jan Eijk krijgt zijn straat Nou straat, een steegje waar Je nog niet dood gevonden worden wilt Aan hem voor wie geen weg, allee of laan Geen avenue, geen plein, plantsoen, poort, dijk Baan, bolwerk, dreef, haven, kade, gracht te groot zou zijn Wordt minder dan een voetnoot toebedeeld Maar aangezien…

water van het zwembad dobberden wel tachtig meeuwen Toen hij die tachtig keer had verjaagd ( want ze kwamen telkens terug ) hoorde buurman zachtjes zeuren zachtjes zeuren van een mug Maar zoals u vast wel weet zeuren muggen graag in koor Zodat buurman na uren meppen de zware strijd alsnog verloor Het zwembad was ook al bekend bij het plantsoen…

voorbijgegaan voor je het weet tijd is als je levensrefrein neuriën zacht streel je over oude herinneringen heel behoedzaam…weemoedig we dansen nog steeds op lievelingsmuziek romances, in dagen van weleer nestelen zich tevreden in mijn ziel rustiger en bewuster ga ik om met tijd willekeurige beelden van jeugdherinneringen de koepel in het plantsoen…

Bladeren, rood en groen Dwarrelen om mijn voeten Paddestoelen in het plantsoen Daar waar ze wezen moeten De natuur weet altijd haar gang te gaan Daar kunnen wij veel van leren Het gras groeit, vindt vanzelf haar baan Dat laat zich niet keren De vogeltjes gaan niet op cursus Om hun lied te zingen Het roodborstje en ook de mus Ze doen…

Het kan je boos maken, verdrietig of blij, maar het is er altijd, er is geen ontkomen aan, geluid zit in je en je bent erdoor omgeven, als geritsel van dor blad in een herfstig plantsoen, geen geluid betekent dood, afwezigheid van leven.…

aanstonds aangekomen zag ik het lichte groen het leek één groot plantsoen van onbekende bomen het korte weerbericht klonk als een zoet gefluister: hoe anders is het Indisch licht ik rook een geur van kruiden de lucht was droog en warm een om je heen geslagen arm die je welkom in het zuiden heet, en recht in je gezicht zegt: je staat nu…

De boulevard en ’t donker doods plantsoen, je blauwe heliotropen volle hoed en in een groen gloed ’t felijnen lijf dat zwichtte en op jouw mond joúw mond, als droeve klacht die zacht verzwond, Verlaine’s lichte poëzie: ‘Voici…’ ---------------------------------------------- apache - straatbandiet heliotropen - blauwpaars getint…

De ware kunst slaapt in het plantsoen, Tussen de bajesklanten. Restanten. Wij voelen ons superieure verschijnsels, Volmaakt bijna, in onze waan. Maar al wat wij doen, hebben oeroude volkeren Voor eeuwen al beter gedaan. Straks komt de planeet met een andere in botsing, En vliegt er uit één, tot atomen.…

Geen prachtig rijzend lustslot, Met al 't genot, dat weelde En rijkdom daar kan scheppen, Geen Engelse plantsoenen, Noch Gothse woongebouwen, Noch kunstige ruïnes; Ook geen Chinese tempels, Geen net geboogde brugjes, Geen sombre hermitages, Geen onderaardse grotten, Ontgloeien mijn begeerte: Al wat de kunst zo karig, Zo vol van…