Alle inzendingen over plantsoen

Alles in de natuur is weer groen en is weer puur in het plantsoen Wonder der natuur! Deuren in je huis weer open doen... frisse lucht, niet te koop voor een miljoen Lammetjes in de wei, bloemen aan struiken en bomen... een nieuw jaargetij... Zo volkomen,zo perfect, als je let op elk aspect van de natuur...…

de kerken prijzen zich beierend uit de markt balletdansend snoepen de groenlingen van ons plantsoen de oude man schoont de randen van de sloot ruisend valt het riet ik hoor de zeis langs de provinciale weg een brullend monster kastanjes roffelen de jaguar op zijn kop onder mijn ogen sterft het gebladerte in schoonheid ik…

natte bladeren vallen in het vale donkergroen van nog steeds groeiend gras in verwaarloosd plantsoen geven traag het veld schakering na hun vlucht als weerspiegeld in andere tinten de grauwzwarte lucht maar ook het onberekenbaar in de draaiende wind bewegend accent van de witte stip van door kind losgelaten boodschappenlijst een blad…

Uitzicht op een plantsoen met een klimrek, de kinderen waren verdwenen. Boven de deur hing een kruis. Je had een opgerolde handdoek onder je kin zodat je mond niet zou openvallen. Ik zag je litteken op je linkerhand, die keer dat de lading vastzat of toch ook weer niet.…

Wie kent niet de schemering en bankjes in 't plantsoen het meisje dat je daar als eerste hebt gekust en beiden nippend uit het glas van lust. Op vleugels zijn we uit elkaar gegaan en spraken af weer naar de zelfde plaats te gaan, daar is het bij gebleven.…

De lente is begonnen aan haar charme-offensief Om haar verleidelijke schoonheid kunnen we niet heen en is zij elk jaar weer een hartendief voor iedereen Ze flirt met de zon de blauwe lucht het frisse groen de narcissen de crocussen en sneeuwklokjes in het plantsoen de vogels die hun lief bezingen teder en zacht Mooie lente bevrijdt…

Geachte cliënten, 't wordt lente, de merel zingt aria's in het plantsoen. Hij heeft zijn tarief niet gewijzigd dit jaar, dus wij doen het ook niet, we laten het maar. Wat kan het ons schelen, die centen. Hoogachtend, komma, 't wordt lente! ------------------------------------------ uit: 'Tot hier toe!…

Op de brug in het plantsoen kijk ik over het water echtpaar Zwaan met kroost zwemt bij de spuitfonteinen Het bruisende geluid heeft een ontspannende werking dan vallen zij even stil nemen een adempauze Op het bankje nabij het vogelgezin zitten jonge mensen een scooter staat nabij hen milieuvriendelijk, want electrisch En ook nog eens…

Wat staat daar zo schuchter te doen, half verdoken in 't plantsoen tussen klaproos en margrietje, tussen climatis en pioen. groei hoger, toe, want niemand ziet je, klein, bescheiden vergeet-me-nietje. Andere kleuren lijken grauw naast jouw wondermooie blauw.…

Je ziet hem regelmatig lopen de onbekende allochtoon in oranje jack met prikstok en blauwe vuilniszak houdt hij de straten schoon en wiedt het onkruid in het plantsoen dat vinden we heel gewoon omdat wij als rechtgeaarde autochtoon dit werk niet meer willen doen maar toch is die onbekende allochtoon een deel van onze maatschappij en…

een kamer met uitzicht ramen vol groen de weg als een film mensen met honden een rustig plantsoen je kijkt langs je tranen een mistiger beeld de donkere huizen zeil en plavuizen op straat werd gespeeld in meubels en dozen het leven van toen de oogst van gedachten van jarenlang wachten van hopen en doen een kamer met uitzicht…

Het riekt naar lente in het land Daar in de boom bij ons plantsoen Schemert het allerprilste groen Ik ben al wat verbrand Het hoort toch dat ik nu geniet Die hemelsblauwe schone lucht De meeuwen in hun felle vlucht Het is beperkt krediet Een flinterdunne laag geluk Die in een flits aan flarden scheurt Van huis en haard en lief gesleurd…

Als de mensen ontwaken en werken voor hun poen ligt hij zijn roes uit te slapen op een bankje in het plantsoen.…

Knapen plantten hun blanke tenten In schaduw van het fors plantsoen. Nu, na de lang genoten dag, Liggen ze stil omhoog te staren, En zien de sterren statig varen En zijn vol goedheid en ontzag. In deze wijde dadenloze Dagen is niets door hen verkozen Dan lach en milde heiligheid.…

Toornige vreugde doet mij rechtop gaan dwars door de herfstige plantsoenen waar in het nat verwilderd gras rillend naast de zwarte plas een troep verregende kalkoenen verworpen, onheilspellend staat. De wind schuift in de glazen wolken lichtende wakken hemel open en wervelt glinsterende kolken omhoog uit gele bladerhopen.…

Stille duisternis, maar een helderwitte nacht: plantsoenen vol rijp. Het wijde sneeuwveld verdwijnt langzaam in nevel en roze avondglans. Een morgen vol sneeuw; in de sprookjeswereld valt pekel met verderf. Winterzon breekt door, wordt al warmer, vorst verdwijnt: rijp valt van bomen.…

’s Morgens tussen zes en zeven is mijn uitverkoren uur want buiten is het leven dan even van de natuur Ik slenter tussen struiken, bomen, bloemen, groen, zie vogels zingend de straat gebruiken en huppen in ieder plantsoen Ook het achtergrond gezoem van menig gevleugeld insect, brommend geluid van bloem tot bloem, wordt nog niet door menselijk…

De omarming, de eerste zoen het knuffelen, jong en naïef stiekeme ontmoeting in 't plantsoen uitgelaten had je het leven lief. Door misverstand of stommiteit ben je elkaar uit het oog verloren tot op heden heb je echter spijt niemand kon je ooit zò bekoren.…

Er zijn veel te veel jonge doden Om rustig rond te kunnen lopen, Overal weer kom je ze tegen, Bleekjes, glimlachend en verlegen; Bij vlaggen, halfstok in plantsoenen, Hoor je jezelf hun namen noemen. Zij willen zich ons niet opdringen, Maar vullen je herinneringen.…

Het regent gluiperig in het plantsoen. De tramrails wijzen koppig naar het noorden en dat is dan ook alles wat zij doen. Die man zou het waarschijnlijk niet begrijpen, die man daar op de hoek, wat ik bedoel, wanneer ik plotseling zijn hand zou grijpen en zeggen zou, hoe eenzaam ik me voel. Ik ga naar huis.…

Waar de ziel van het burgerfatsoen ieder greintje verliest onder het nachtelijk schijnsel in een plantsoen. De nachtelijke zoenen; de vlekken op de blazoenen. De schone schijn, die voor even werkelijkheid kan zijn.…

van de avondklok weergalmen tussen de berken van het oude kerkplein na een lome zomerdag talmen mensen in het park zoeken naar verfrissing bij een sprankelende fontein de avondvrede is voelbaar onder de bladstille platanen genieten zij van de luwte en spreken gedempt met elkaar of wandelen door de lange lanen genietend van het plantsoen…

in tegenstelling tot vele mensen vieren bladeren hun levenseinde uitbundig een feest van kleuren waardoor het afscheid licht schijnt de zomer heeft maar net zijn biezen gepakt of de groenkorrels trekken zich terug een festijn van rood geel en bruin eindeloos zich uitstrekkend in bos en tuin park en plantsoen later vallen de bladeren het…

U weet niet waar het plantsoen is? Dat geeft ook niets. Ons rondje doe je in vijf minuten op de fiets en ik, die het parcours zo dikwijls heb verkend heb het ooit in bijna tien minuten gerend. Mijn hondje en ik wandelen dan een uur en voor het beestje mag het nog wel langer duren.…

De macho sprinkhaan in oranje giert met maxikettingzaag door mijn plantsoen. Op vlieren, berken, ja kastanjes viert hij lusten bot. Het is voor mij geen doen verwoesting aan te zien met droge ogen.…

Ach hoe heb ik je bewonderd eenzame, wonderlijke gele bloem slechts door mij opgemerkt nog in september onder de hulststruiken (de scherpe rand, de stekelige bladeren, de besjes) door wie ben je gezonden?…

wolkenloos blauw opent de dag met zonnelicht en morgendauw zingen de vogels hun liefdeslied en eendjes nog even soezen in het veilige riet Onzichtbare wind maakt rimpelingen in het meer waarop zonnestralen schitteren en als vuurvliegjes dansen op en neer Bomen beginnen al te kleuren in tere tinten groen Narcissen staan te geuren in berm en in plantsoen…

wat zouden de druppels doen hun weg zoekend langs het behaarde zouden ze schitteren als glas mijn huid bekleden maar dan ben ik weer die ik voor de buitenwereld was voor een ruit van Hunkemöller poseerde ik een wijle ben ik dat, zei ik in mijzelf een goddelijk lijf toch, zag echter niemand kwijlen ik zette me neer in het plantsoen…

En waar ik ieder blad zag groenen, Ontbloeid der bloemen blij gezicht, En later achter de plantsoenen Met elke dag het avondlicht; De stad met feestlijke geluiden, De vogels in de' ontloken boom, Doortoog, als in het wit der bruiden, Mijn ziel haar schoonste levensdroom.…

Hier in dit afgelegen plantsoen. De doden zij jammeren Bij het ontij van de nacht. Alleen de wind ruist door de bomen Met hun jammerklacht heel zacht. Een stille omgang lijkt het te wezen Van geesten uit een voorbije tijd. Voor wie lijden is geleden Naar een leven van moedige strijd. Geboren, geleefd en gestorven.…