Alle inzendingen over poëzie op Centre Cou

poëzie, zegt de dichter tegen mij is het licht dat het duister ontsluit is het vuur dat jaagt langs mijn huid is de vrouw die ik begeer is het kind waar ik van leer poëzie zegt de dichter in mij heeft geen woorden nodig verdraagt alleen het woord dat stilte spreekt…

dan men doorgaans noemt dan een idee uitdrukt wat verder reikt dan de blauwdruk van ons leven want wat zich uit een gedachte voltrekt in een woord of regel kruipt door het oog van ons bestaan en heeft het oneindige geduld om op te staan ten alle tijde overleeft zichzelf als het dat wil en is meer dan de vrije rede dat is de werkelijke poëzie…

ik kleur met woorden mijn gevoel... soms geeft het weer wat ik bedoel Lejo van Kuijeren…

Daar ginder al over de heide De blaren vallen Nooit heb ik je lippen gekust, Regen Ritmedansje Witte wijven…

Als poezie de ziel niet verheft dan zijn de woorden zinloos…

Een nieuwe dimensie aan de realiteit geven Aan dagen nog altijd goed gevuld Als stramgewerkte Bekant zes en vijftig worden. Leven, leven stemt toch tot nadenken Doorwerken is een familieziekte. Tienduizenden en tienduizenden Samengestroomde gedachten Van heinde en verre Filteren vanuit het spontane keuvelen. Maar hersenletsel is een…

Poëzie, tenger en sterk mirakel, dat zich voltrekt boven een trosselke woorden, boven een enkele zin, boven een luttel woord; ach trosselken, ach woordenrei, ach woord weiger van waarde, wie heeft uw geest gewekt en over wrokkige aarde doen heilichten - Gods blik die gloort -?…

Poezie is voor het oog maar blijft hangen in het hart…

De kaasschaaf is om kaas mee te schaven het varken is er om op te eten of te knorren, de mens weet niet waarvoor hij leeft, ja, som- migen, maar dat zeg ik even tussendoor. Een steen is om te bouwen of om te be- werken tot een mooi beeld of om in het water te gooien, snijdend langs het opper- vlak, en met een boor boort men meestal -tenzij…

Wat ís poëzie?…

Poëzie is een daad van bevestiging Ik bevestig dus gauw Een fatsoenlijk stuk touw Nog even en dan stap ik van de kruk ------------------------------ Kringloopvers: Met dank aan Remco Campert (eerste 1½ regel) en Cees van der Pluijm (laatste regel)…

Het voornemen elke dag een gedicht te maken verdwijnt niet in een nevel van illegale sigarettenrook ja,ja,elke dag Aalsgolvers zijn zwarte regels in een blauwe lucht elke dag waarschijnlijk aalsgolverzinnen echter zitten beklemd tussen boodschappen doen belastingaangifte en vermoeide ogen van al het kijken en zien, noem het…

De Poëzie zit in de geest. Voor hem Die aan wat is niets van het zijne toe kan voegen, Is heel de wereld dof en zonder stem; Hij moet zich met haar proza vergenoegen.…

In een blad de nerf of in de zon de glinstering van een glasscherf, ook daarbij is sprake van poëzie. En woorden veel of weinig gesproken of is er niets gezegd... een paar geschreven slechts, zelfs dan is er poëzie, echt!…

Is de ziel die aanklopt en als de geest open doet een lied zingt. Zij vertrekt weer tevreden als ze zuiver is gehoord en betaald is met emotie.…

ik draag wervels van een beest op een eiland dat zichzelf wil verdrinken korte en lange verhalen kraken uit kaken van vloed stuwen beenderen en karkassen uit de zeebuik * zij baart het verleden met dode vleugels terwijl oude eieren openbarsten door regenvlagen de stank, nog gruwelijker dan ik wist schuift voor de wolkenhemel…

Veel raadsels En geheimenissen Kom ik tegen In mijn leven Weet niet meteen Het hoe en Het waarom Toch weet ik Dat ik alles Wat te duiden valt Niet nauwkeuriger Kan omschrijven Dan met de hulp Van mijn poëzie - Beter, en nauwkeuriger Kan ik het niet zeggen…

ik weet het niet schrijf iets met die bedoeling misschien is het poezie misschien ook niet, zeker moet er een moment in zitten dat er vogels vliegen naar het zuiden of dat er een kraan druppelt terwijl je depressief in bed ligt vrolijk fluiten de vogels in de vroege ochtend buiten je raam is ook goed en denk dan aan haar en alleen…

Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt: mijn miniatuur-mensje, mijn zelfgemaakt verdrietje, en het helpt niet; zoals je ze een hand op het hete voorhoofdje legt, zo dun als als de sneeuw gaat liggen, en het helpt niet: zo helpt poëzie. ---------------------------- uit: 'De gedichten', 1998.…

Verleggen van dit leven is gewichtig. dat je hier bestaat alsof je altijd zal bestaan lijkt eigenaardig - en al die mooie dingen dan - om alles weg te gooien voor wat poëzie is te lichtvaardig.…

het maakt stil dit dromerige kleine schilderij: ingetogen tere takken judaspenning in een Japanse vaas de ontmoeting van het oog met de verstilde poëzie van deze heldere eenvoud is de balsem voor een verdwaalde ziel…

bij poezie denk ik eerder aan woorden dicht bij de bodem vlak boven het water of diep er in zie je opeens een meerval zwemmen je weet niet wat dat betekent als je dat niet weet weet je eigenlijk niet veel terwijl de wind waait over onrustig water herhaal elke mooie zin blijf alles zeggen kijk naar de lucht de vogels…

Poëzie is een emotie begroeten die door gedachten gevonden daar woorden aan heeft verbonden zonder moeten…

zijn In een God vergeten tijd, de horde tussen twee vuren Opgejaagd; het oog boos verduisterd vol pijn Dwars door de duisternis, dat rustig lied Tegenwind in 't zuiver hart van 't kind dat zingt Dat God onze God alleen Uw wil geschiedt Een lied, een bloem, elk met een eigen geur, de klank Doortrilt 't gehoor van droefenis teer mijn poëzie…

schone en trieste melodieën rozengeur en passiflora hangt in 't wonderbaar licht waar we de liefde voelen stromen in dichterlijke aandrift met wenende ogen zich baant een weg door ruimte en grotten waar ze de poëzie door 't trots gemoed bespotten het regent klachten die op beredeneren wachten verloren voor de poëzie…

Poëzie is als je het hart opent met een zilveren sleuteltje dat ook op een fietsslot past Het doet er niet toe wat de dichter beweren wil als het maar waar is voor tachtig of honderd procent Soms worden de woorden zwaar als van goud, en blijven niet drijven En soms is een zeepbel genoeg om het barsten der aarde te zien We moeten…

Een klinkende woning openstoten een huid van taal blootstellen aan weer en wind. Woorden vinden naar het hart van de werkelijkheid langs de weg van de meeste weerstand.…

op zijn zestigste, ontdekt hij de poëzie, alsook het leven…

de achtergebleven woorden van de herder die vergeten zijn poëzie is een magische bezem die in het boek der tranen de boze geesten verjaagt zij is de taal die het raam openzet de bittere geuren binnenlaat om het zoete te proeven de rouw om de teloorgang van veiligheid en troost poëzie is een rivier…

is het de poëzie bij een foto of de foto bij de poëzie dat is de vraag de dichter echter kent het antwoord maar hij geeft het niet prijs hij zegt de lezer mag zelf de keuze maken…