Alle inzendingen over poezie OR zinnen OR woorden

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Laat woorden springen, dansen in ritmiek de poëzie door alle zinnen klinken en leef in droom van werelds melodie De aarde draait om zonneschijn en muziek de zon laat zelfs de wolken zilver blinken geef ‘t ritme weer swing in pure poëzie.…

Balans in gedicht in alle zinnen open gewichtig overlopen. Soms voelt een gedicht zich een verstekeling met of zonder gezicht. Zonder de poëzie was de kruim tot leven aan anderen gegeven. Muze, is verleiden, alleen te zien ene zijde, nooit ziet men het geheel. Geschreven woorden verkort en in de breedte oneindig even.…

Laat de maan en sterren uw zonlicht zijn Laat mij u begroeten licht uit de duisternis zijn Laat mij u verzoeken u die redactie zijt woorden van leven verzoeken bepaald wat geschreven blijft Over deze songtekst: Het is een vertaling van het bekende lied Yerushalayim Shel Zahav.…

ik eet de dag door met woorden en letters van drop, chocola en hele zinnen zoethout waar ik op kauw kauw kauw ik drink de tranen van mijn lief, de lege blikken na het afscheid het regenwater in de koude goot één theelepel dood 's avonds als ik misselijk voldaan mijn bureaustoel bezet kots ik poëzie…

we proefden zinnen smolten voor elkaar tot woorden stolden in context gevangen komma's en punten zij markeerden de rust waarin onze verlangens warm werden gesust jij bent mijn gedicht lees poëzie in je liefde wij literaturen nu samen want onze relatie kent eeuwig licht…

Poëzie is altijd in emotie je zinnen, een zoektocht tot in elke verloren hoek van een gestrekte ruimte ik dicht wie ik ben of worden wil en schrijf daarom ook de witte regels waar het denken zich niet door woorden kluisteren laat misschien vul ik wel die lege ruimtes als ik afdwaal naar het ijswater rond de kale keien waar lang geleden…

op het slagveld van poëzie waar inspiratie word gemangeld woorden blijven hangen in opperste onbenulligheid waar zinnen aan flarden worden geschoten in grenzenloze onmacht gedichten sterven in echo van adem uitgeperst in huivering van gezichtsveld maar gapend met mijn mond open en in mijn simpel verlangen en met mijn muze op schoot…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

tussen beeld en nabootsing in de lijnen der ijdelheid in de sentimentele verbeelding van het bezopen geheugen in die kronkels beweeg ik mij op zoek naar geschikte woorden het is aan mij wanneer ik mij aan een frase waag als een onbevreesd roodborstje dat tegen het raam tikt zo tik ik mijn poëzie in een nest van zinnen van het brein…

Pure Poëzie omfloerst mij buiten zinnen. Vertekende beelden van passie, verhullen geleden lidtekens; of hoe zeg je simpel ik hou van jou?…

wanneer poëzie zo mooi als liefde was zou ik gedichten om je borsten hangen je met zinnen dezelfde betasten dezelfde die schoonheid vinden wanneer poëzie zo mooi als liefde was dan zou het gewennen tastbaar zijn een metamorfose in mijn gedicht jouw lichaam zachter dan anders op zoek naar de grens van het toelaatbare…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

van doen poëzie vertelt niets over de martelgang naar jouw liefdesdood een laatste regenworm neemt afscheid van jouw verhaal der dode lijven alles is bij jou vol dagen, verhalen en boeken, zinnen, woorden de wildernis is grijs nu ik heradem in de nacht het zomergraf heeft de mooiste stilte geluidloosheid van de zinnen van het sterven…

Gekleed in nieuwe zinnen zal ik als de bekende, neen zelfs betere man door de woorden kunnen gaan.…

Woorden als een combinatie van gevoel en verstand. Zinnen opgebouwd met een oneindig verband.…

jouw woorden in een stank van poepluiers afbuigend langs de afvoerput van deze wrange wereld jouw poëzie verschoond in regengordijnen gladgestreken met een vooroorlogs strijkijzer jouw zinnen eens geschreven in een brevet van onvermogen verzinsels in een taal die ons wereldvreemd is jouw gedichten waarin de bliksem is ingeslagen…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

het is feest de schikgodinnen dansen op de zinnen van de arme dichterman die diep van binnen weet dat hij de poëzie aan kan maar zij onthaarden en gaven zich op slinkse wijze bloot ontaardden in een hels kritieken geven, sloegen alle zinnen in hem dood ze schaterden hun lachjes klaterden in de ruimte die hij koos ze vlogen zonder…

het regent weer en ik vraag me af wanneer en op welk moment een paar woorden en zinnen poezie worden zo opeens een blik uit het raam er is niet eens veel te zien een paar moeders met wat kinderen die alleen maar voor die moeders bestaan, maar dan zie jij ze onder een donkere hemel en alle zorgen van de opa die weet wat er fout…

poëzie geeft antwoord en zegt: als ik bestudeerd moet worden is die tijd nutteloos het enige dat ik bereiken wil dat mijn woorden het denkvermogen naar eigen aard en fantasie willen laten ontplooien er volgt geen punt omdat het verder gaat 'voordat en nadat' het raakt niet uitgewerkt…

Zijn niet de rozen rood van liefdelust? En trillen niet, gebaad in maneglansen, De hoge popels, die het meer omkransen, Wanneer de wind hun smachtend love kust? Zoekt niet de vlinder heil- en honigkansen Bij elke bloem, waarin hij zalig rust? En tintlen niet, hun godd'lijk schoon bewust, Doorgloeid van zonnevuur, de blauwe transen? -'Natuur…

We moeten de woorden platslaan de zinnen in stukken hakken de wilde gedachten ketenen de kleuren in betonijzer vlechten.…

tot een mogelijk feest als je poëzie van jezelf leest…

ik schoon woorden polijst de zinnen maar poëzie puur zit van binnen heb glas geblazen fonkelend en transparant de sierlijke vormen verscherfden in mijn hand wilde schilderen als magisch realist met perspectief en sfeer sloeg ik de plank helemaal mis ben het wad ingelopen dook in het water vol leven kwam als herboren weer boven om…

Letters v a l l e n woorden vormen zinnen ontstaan p u z z e l s t u k j e s komen bij elkaar vormen een eenheid een gedachte wordt werkelijkheid…