Alle inzendingen over pompoen OR wond OR min

als geschenk der goden komen drie van hun kinderen in mijn site wonen de tijd de wind het zand de tijd heelt vele wonden de wind verwaait verdriet het zand doet veel vergeten ik min ze alle drie het liefst is mij het zand ik ben een mozaiek de zon heeft mij verbrand de tijd is haastig de wind gejaagd het zand blijft kleven het…

nodig omdat je er niet achter stond zijn ze nu overbodig neem je brieven van mij af leugens die ik bewaarde omdat je nooit echt om mij gaf zijn ze nu zonder waarde zeg je vrienden waar je bent ik heb ze nooit gemogen ze hebben mij niet echt gekend maar wel teveel bedrogen neem je foto van de muur ik kan er niet naar kijken… of wonden…

Koud is je schaduw die ik weer zal vinden als ik je naam achterlaat en je metgezellen weten dat je weer bloedt en jouw bloed hun angsten laat verdwijnen in hun trouwe littekens die geen wonden meer zullen worden.…

Wonden die, niet zichtbaar geslagen aanvoelen, schrijnen de ziel.…

Ben jij mijn oefening in mijn lichaam adem te voelen en te voelen opsteken tot een storm? Ben ik jouw oefening om te luisteren, alleen een vraag te stellen als ik niet verder durf om fragmenten van feiten en verwarring uit te braken in een horten en stoten van stiltes die jij ondergaat zonder comfort, zonder dichterbij te komen…

De wond in de moederschoot Er is geen diepere wonde Een oneindig verlangen Naar wat niet zal zijn Verlies in het diepste van de ziel Door eeuwen heen Totdat het puzzelstukje past In het raadsel van het leven…

broeien als een haard die niet wil doven tot uitspraken eruptief de wonden schoonspoelen en onderhuids desinfecteren…

het was de speld die ze niet zocht maar vond in een zee van zoethoudertjes ver, heel ver van de hooiberg ontdaan van de knop was de punt nog intact als een doorn in het oog van de vergetelheid en het speldenkussen vulde zich opnieuw met de roestige wonden van haar dageraad…

ik ben een huis met open wonden toon mijn zwakte niets is verborgen wie wil er verder voor mij zorgen herstelt mijn gevel pleistert mijn zonden ik draag de wonden van de tijd maar mijn wortels liggen diep gespreid ik bied beschutting , rust en zekerheid heet u welkom met armen wijd…

De wonden zijn dieper dan ze lijken. En ondanks dat het is wat ik het liefste wil, Wil ik niet langer meer zo zijn…

nog de pompoenen buxus en taxus in vormen geknipt rond het balkon behouden hun groene kleur doorheen de seizoenen ramen en deuren feestelijk versierd met festoenen d' oogst is binnen, 'n ballonvaarder drijft aan de horizon de zonnebloemen keren hun hart naar de zon…

Ik min u, smeulend vuur, ik min uw donker branden, dat achter bleke wanden waakt en wacht op zijn uur!…

Je eet iets met pompoen en ananassen En gaat eens naar de eetcafé-wc Dan sta je daar naast Volkert van der G. Die net als jij z’n handen staat te wassen Da’s alles wat je die dag binnenkreeg Je had je bord pas voor twee derde leeg…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

de goden lachten smakelijk ze namen eindeloos de tijd lieten alle wreedheden de revue passeren kortom: de apotheosis zat er niet in een enkele reis naar de onderwereld werd hem gegund alwaar hij een baantje als eenvoudig klerk kreeg de rang van pompoen werd zijn eindbestemming…

Klemmende haiku: hoe zeg je heel eenvoudig wat stikmoeilijk is... Peinzend vertaal je wat er achter 'moeilijk' zit naar eigen zeggen. Schrale woorden die schrijnend zullen onthullen wat er conflicteert: haarkloverijen, rancuneuze spelletjes, raketaanvallen. Plotseling zie je hoe tegenstrijdigheden 't af moeten leggen. Wapenstilstand…

vooreerst dit jaar kruipt de zon door het raam van de veranda lichteiland van oranje pompoen de oogst heeft hier de rust gevonden met grauw geworden maïs en sierfruit herinnering aan die laatste warme dagen met mok warme thee staren naar avondrood en gouden regen…

er ligt een dal er loopt een beek en vruchten aan weerskanten er staan korenhalmen en pompoenen glanzen er is de zon het is nooit droog hier hangen wolken nooit heel hoog en bij valavond in de zomer hoor je krekels hier springt geluk gewoon in 't oog…

er moest een keer en daarom kwam ik uit mijn pompoen gekropen ik verloor een schoen en de rest in mijn haast lang en gelukkig te leven met een man zijn harde hoofd naast mij in bed de adem uit zijn mond zijn handen kunnen overal en waar het past daar trekt hij aan ---------------------------- uit: 'Onder de luifel', 1998.…

Ik min u teer, o lief, o aanvallig wezen! Vond naar mijn hart bij U ook wedermin! Dan was de wond daarbinnen dra genezen: Nu bloed ik dood, om U, mijn zielsvriendin! En evenwel, ik wil daarom niet treuren: Voor u te sterven, engel, is zo zoet!…

Deze novembermaand glinstert onverwacht het wakke, zware wegen uit grauwe en wachtende tuinen en zelfs eindeloos schitteren nog de brandende pompoenen. Zo wil ik het ook wel: doodgaan met frêle, zere parels op de rug.…

Halloween... het komt er stilletjes weer aan, een overgewaaid, nu algemeen fenomeen, veel griezel, huivering en grootse argwaan, wie jou benaderd met dat masker over zich heen. Kinderen verkleed als spoken, van deur tot deur, vergezeld van lantaarn en klein mandje in de hand, smekend om dat ene snoepje, blij in hun humeur, verlaten ze gewillig…

Zydy van minnaers smert een onverzaedlijck vraetjen, O Min? so gaet het my noch al voor wint voor stroom, Hoe naeu men waect mijn lief met grendelslot en boom, Ick stae noch niet met u in 't alderquaedste blaetjen.…

Soms is het zo stil om me heen, dan mis ik je als niets anders, soms ben ik behoorlijk gelukkig maar altijd min één...…

Nu in Parijs haast niets meer valt te stoken De huizen er van steen worden gebouwd We zijn en blijven weliswaar getrouwd Maar er zijn donkere tijden aangebroken We blijven regelmatig kinderen baren We hebben dan voldoende moedermelk We kunnen ons naar rijke dames spoeden Een min worden voor de Parijzenaren Zo sterk als stelen van de Aronskelk…

in veel woorden, waaronder lief liefhebben en -kozen Terwijl ik hier drink en lekker eet denk 'k aan alles dat jou mooi maakt én zo beminnelijk Hoewel ik hier schrijf, denk ik aan jou in een paar woorden heel erg veel overspoeld door jouw pracht Weet ik dat wij samen, jij en ik slechts met elkaar toekomst hebben onder vleugels van min…

En ik, ik leun over de rand van morgen en sla de fruitvliegjes gade boven de verschrompelde pompoen.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…