Alle inzendingen over portret van het enge

Glimlachend kijk jij me aan, wat ik je ook zeg, glimlachend kijk jij me aan, al is het goed of slecht... Je zegt geen enkel woord, niet eens een klein gebaar, Je kijkt me enkel aan, en glimlacht alleen maar...…

Dit is een nogal hulpeloos portret, dat wat bedoeld is als gezicht is niet echt ontregeld of verminkt. Maar ik, die ernaar kijk, vindt het een dwergengelaat, weliswaar niet qua formaat, maar met de trekken van boosaardigheid en grotbewonerij. Waarom is die streep diagonaal?…

Wanneer ik dood ben en de donkren komen, Geef me 't portret niet mee, dat altijd mij Ten hoofdeneinde stond en in mijn dromen. Ik merk er toch niets van. Het is voorbij. Neen, ik wil niet, dat na de laatste morgen De beeltenis van dit bemind gelaat, In een tot molm geworden kist geborgen, Diep in de muffe grond met mij vergaat.…

zichtbaar ongelukkig begraaft hij zijn gezicht in bleekgekleurde handen in fel wit neonlicht zichtbaar aangeschoten verwoordt hij zijn verdriet in onbegrepen zinnen als onverstaanbaar lied zichtbaar aangeslagen verwenst hij zijn bestaan om alles wat hij lief had maar toch heeft laten gaan . . .…

Voor Chris van Geel jr. Ik ben een ziener als een witte olifant, ik zie het vasteland al uitgestorven en zit aan zee met slechts de laatst verworven stenen en schelpen glijdend door mijn hand Ik voel met mens noch ding een enkle band, omdat 'k geen hartstocht ooit ben nagezworven. Een ieder heeft het snel bij mij verkorven,…

Ze laat zich niet gaan daarvoor werd ze ook te oud hij loopt achter haar aan haar stok gaat voor…

Sluit de deur vegetarisch gemurmel met spekdikke ruggen sluit de deur ozonvretende vuilspuiters sluit de deur cultuur barbaren sla een geraamte op de muur en hang het te drogen je zelfportret…

Een strohoed jawel een beetje schuin op het hoofd het sigaartje nog en oogjes die twinkelen als waren het kogeltjes…

Een mooie belijning, sierlijk Een ritme op een doek Je ogen meegaand in elke beweging Beweging van passie Je helemaal geven Bijna oogverblindend als een schittering zo mooi Vermengde kleuren samengesmolten Voor altijd vereeuwigd Portret van de Liefde…

een mooie belijning een ritme op een doek je ogen meegaand in elke beweging je helemaal geven bijna oogverblindend een schittering zo mooi vermengde kleuren samengesmolten voor altijd vereeuwigd portret van de liefde…

Mijn lens nodigt haar portret uit in één beeld zo gaan haar contouren voor mij nooit verloren. Haar kanten beeld wat haar zijde accentueert deze sluier gaat als een droom door mijn nacht Haar enige portret zal de nacht gaan absorberen maar als ik mijn ogen sluit ben ik degene die lacht.…

Zij lijkt uit haar lijst te gaan stappen... De stoel meer van de schilder dan van haar Licht valt zichtbaar van 'r schouder Ze wordt geen dag, geen jaar ouder Zij, model uit 'n vervlogen tijd bloem tussen bloemen Zij, vrouw tussen.... 'n veelheid aan vrouwen Ik zou om 'r kunnen ......rouwen want nam ze niet -zonder…

Mona Elisa is mooier dan de mooiste vrouw op schilderdoek.…

Voor elke lijst ben jij te bombastisch jouw uitstraling torpedeert mijn ziel waar de herinnering zich herleeft. Je uitgesproken blik etaleert je zucht die nu echoot door de eeuwigheid en mij ontspanning in het leven geeft. Met glinsteringen van spervuur waar ik verzink tot jouw heelal ontvang ik als een hereniging. Dit beschrijft…

PORTRETTEN ik sla hem weer eens open mijn familiefotoboek ik bekijk de gezichten en herinner me verhalen die eenvoudige foto’s tot echte portretten vormen moet ik kijk nu naar een boek met foto’s die gaan leven en mij niet beletten even de onvolkomenheden anders in te kleuren en hiermee sturing te geven aan een grijs verleden overdenk…

het huis is groter dan mijn schedeldak de vloeren piepen en kraken, alles lijkt aangeraakt schemer daalt op de tast in het trappenhuis stof dempt hier de stemmen, de tijd lijkt geel en ijlt na in rammelende, zware houten spiegelkasten met geraas dat smoort in late doofheid er hangt nog etenslucht boven de afgeruimde tafel…

En ze schilderde hem na van een foto, die ze mooi vond hij zit daar op haar bank. De schildering werd niet slecht maar neus en mond klopten niet Het was een andere man, serieuzer, hij had inmiddels ook een andere bril Diezelfde namiddag wilde ze hem in haar huis! Hij mocht de zolder en slaapkamertje Zij hield haar eigen en haar schalen…

Was ik een schilderij, een portret? Een aangenaam of onaangenaam portret? DOCH, MAAR, ECHTER Ik ben het portret, hun portret Zittende voor de schilders (m/v) Van het Portrettekenen Amsterdam o.l.v. Len Castelein En omdat ik zo braaf stil bleef zitten Kom ik door de poorten van hun hemel En mag ik weer plaatsnemen!!…

Zoals vergeelde fotos van langvervlogen mensen mij niets meer zeggen, zo zal men ooit, ook mijn portret emotieloos bezien. Dan is er niets meer van mij over.…

Er loopt een enge man door Nederland. Hij heeft een mes van twintig centimeter. Hij is op zoek naar wraak, hij weet niet beter, vermoedelijk beroofd van zijn verstand. In Neverland woont ook een enge man, die kinderen misbruikt en zingen kan.…

Objectief zijn is gemakkelijk, niet zo eng -- als subjectief zijn.…

hoe langzaam de ochtend zich ontvouwt zal zij nimmer weten nog niet eerder zette zij met verdwaalde kwasten een portret van Aphrodite op…

De doorsnee-Groninger is nu bekend: Van honderd man een fotootje genomen, En daar is een profiel uit voortgekomen, Een hoofd dat zo te zien is van een vent. En los van een verdwaalde saggerijn, Ziet u dat het daar lachebekjes zijn.…

Voor geradbraakten is er een opgaande lijn als de dag aanvangt.. Ik reis in die trein met één voet op het perron waar de vraag rest, hoe.. geketende jongens die gebroken hoofdbrekens dragen zonder zin. Zeg je kinderen dat zonde erg jammer lijkt als ze is begaan.. gevuld met leven gokken, spijkerbroek breien en bezonnenheid .…

Ik heb met eerbied het portret van Vader uit de lijst genomen, waar zoveel stof was ingekomen, en toen weer in de lijst gezet.…

Het lastigste portret Is het zelfportret. Dan zal moeten blijken of het op je gaat lijken of wordt het een smet. Want portretteren is toch je binnenste buiten keren.…

Ik zie Amy Met iets geopende mond En neergeslagen Ravenzwarte Koolomrande ogen Afgelegd verlangen Tastend naar de waarheid Van zijn glans ontdaan The image as burden Olieverf op doek Amy Amy-blue Op het netvlies gebrand Expositie van Marlene Dumas: The image as burden…

Koppeltje kuifeend duiken, vliegen en zwemmen telkens weer samen…

Het schilderij "De man met rode pet" Werd aan een onbekende toegeschreven En dus wou niemand er een cent voor geven; Men vond het maar een waardeloos portret. Maar nu het aan Van Gogh is toegewezen Wordt het toch hoog geprijsd en hoog geprezen.…

De warme zomer van mijn leven werd beëindigd met een enkele zin je kon me niet meer je liefde geven omdat het even niet meer ging Toch is het gekke van dit alles dat het me eigenlijk nauwelijks deert het lijkt alsof mijn eerst nog lege hart zich tot iemand anders heeft gekeerd Ik geef toe: ik lijk je soms te missen maar het is niet 'jou…