Alle inzendingen over pragmatisch OR maskerade OR schade

kanten sneeuwsluier verborgen maskerade dromen verkillen…

Haar maskerade verbergt een fragiel meisje met diepe wonden...…

een maskerade door mijn felgekleurde bril oogt werelds beter…

mensen weenden luid om de man die hen verliet maar het ergst van alles: ze hadden verdriet om iets dat niet bestond de man die zij zo diep aanbaden was het kind dat al die tijd verstoppertje had gespeeld…

Een ongeleefd leven ligt al jaren verborgen in een hermetisch afgesloten kamer bewaard. Wellicht angstig om mij problemen te bezorgen om te ontluiken wat door alle dagen is vergaard. Ik wil de valse lucht die mijn adem blaast niet langer laten rondwaren zonder doel. Mijn ware aard onthullen die mij verdwaast, want vriendelijkheid veinst een…

In Nederland is men bij de tijd met pragmatische voorzienigheid. De Belg zwijgt als vermoord tot na 't regeerakkoord. De Waal krijgt nu reeds 't vliegend sch....…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Ik schreef letters, schreef-, Maskeerde maskerade, -loosde woorden en dreef Mij naar zelfblokkade.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

zwijgzaam over hellingen van zwart fluweel ik wacht op het vuur van de hemel en het vallen van de vloed op majestueus tapijt dit aanzien verblindt bij nacht en ontij ik omarm de naderende averij alleen voor dit moment voor dit uitzicht op de trillende ruimte waar God in het landschap onverslaanbaar licht plant zou ik mijn ogen willen schaden…

Maar laat een schade nimmer nooit bepalen Door één die ook die schade moet betalen.…

Vurig bloeit de avondroos onder de pijnbomen haar liefde verboden verloren hart in de maskerade van het onzichtbare wie ben jij toch fluistert de wind zo eenzaam…

Ik droomde van zondag de druk van de maskerade die op je lag drie uitvoeringen lang mocht je maar je zakte in elkaar kon niet meer veranderde in een rups het was genoeg…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Al is ons aandeel in de oorlog klein, Voor strenge moslims is de Jihad heilig; Dus is hier niemand meer voor wapens veilig Die chemisch dan wel biologisch zijn. Een gasmasker heb ik tenminste al. Dan ben ik ook mooi klaar voor carnaval.…

Maskers lopen mee in de optocht van het leven waar waarheid zich verschuilt achter starre schijn en werkelijkheid verloren gaat in vermeende dartelheid…

Mensen zijn zo divers als de woorden in een gedicht. Ieder maakt zijn persoonlijk vers door het eigen unieke gezicht. rond lang vierkant smal vrolijk treurig schuchter mal Sla elk gezicht zonder masker gade; een gemaskerd bal is één grote façade……

veel wijzer werd ik niet van mijn bezoek hoewel mijn plan was grenzen te verleggen heb ik op mijn verblijf toe moeten leggen en eindigde als zwerver op een hoek de handel stond als magertjes te boek had niemand mij dat eerder kunnen zeggen? ik viel ten prooi aan dieven en dieveggen mijn tas met portefeuille raakte zoek ik vroeg een juwelier…

we hebben maskers voor ieder doel voor ieder uur een eigen smoel achter een façade van ongemak hebben wij aan elke waarheid lak zo is iedereen zijn eigen clown een beetje leuk een tikje down soms wat grappig dan weer triest een euro winst en tien verlies van koninklijk tot asociaal het masker past ons allemaal wij volgen zo het zelfde…

Wie is er nu werkelijk wie hij is Wie laat zijn maskerade vallen Wie praat gaten met leugens dicht Wie blijft in oud gedrag vervallen Wie wordt er beperkt in zijn doen Wie kaatst de bal steeds weer terug Wie wil zijn eigen gezicht redden Wie denkt er sluw en vliegensvlug Wie wil er alles op alles zetten Wie gaat er desnoods over lijken…

nee, ik hoef geen rol in je toneelspel acteren heeft me nooit gelegen zelfs de gage die je me aanbiedt weigert een rol te spelen in jouw stuk aan figuranten heb je geen gebrek ze drinken de woorden van je lippen spreken je niet tegen, maar zwijgen zoals nietszeggende personen betaamt als toeschouwer amuseer ik me kostelijk bij de komedie…

In het donk’re uur als de zon koud zwijgt komen ze soms langs tijdelijk losgelaten herkenbaar vermomd maar toch ongrijpbaar marcherend zonder ritme tot ik het licht aan doe een eind maak aan de maskerade die maar geen blijspel worden wil…

Lippen van zand, ouder dan de tijd rafels van een schrale gestalte vage sporen van zuivere zwijgzaamheid dolende regen die droogte als uiterste vorm van schraalheid drinkt in dit schijnbaar zinloze weer brengen lange witte wolken een kalme vervreemding het suizen van een verkwikkende koelte is weggestorven in vroegere zomers nu de tijd hier…

Het masker dat we dragen verbergt ‘t ware zijn Maskeert de leugen en ellende en verdriet De angst en pijn daarachter ziet de wereld niet En houden we ons groot we zijn toch maar zo klein Geen mens mag van onze zorg en lijden weten Een ieder is koning op eigen terrein en huis Draagt onder mantel van weelde zijn eigen kruis En zou liefst elke…

laat ik nog een keer de woorden ontbinden ze ontdoen van overvloed en maskerade ze uitkleden tot het bot laat ik nog een keer de woorden ontmoeten in hun naakte bestaan…