Alle inzendingen over puur

Verwarde geest, door haar schaduw weergegeven Huilend tot in het diepste van haar ziel Ach, kwam de lieve heer mij nu maar halen Fluisterde ze in al haar kinderlijke eerlijkheid En de pijn kwam diep van binnen, zuiver leed In pure eenzaamheid verdronken Omdat geen mens begrijpt hoe haar gedachten Haar eigen geest haar zo bedrogen heeft Ik…

Vriendschap zo puur in het delen van gevoel van warmte zo bijzonder omdat het ook liefde is je voelt het in je hart je ademt het in en uit de glimlach als je de woorden in een brief of op een kaart of in een email leest je deelt vreugde je leeft mee met verdriet en pijn je geniet als de ander blij is en je huilt de tranen…

Romantische adembenemende momenten flitsen door mijn nog slaperige brein geurig als een veld bloemen in de lente opgekomen na de eerste zonneschijn Momenten die de tijd even stil doen staan omgeven door het gevoel intens geluk pure oprechte liefde onder volle maan ontspannen en bevrijd van aardse druk Maar al die illusies, mooie…

Als het puur is.. Houden van.. Kan ook verkeerd uitpakken.. Beklemmend.. Beangstigend.. Kleinerend.. Houden van.. Soms kom je in situaties.. Waarin het houden van.. Niet meer zo simpel is.. Niet meer zo vanzelfsprekend is.. Dat het van één kant komt.. Houden van.. Soms is het makkelijker..…

ik zag de blokken in je handen veranderen jij speelde met hout wist van bomen zag het groen komen in warme affiniteit jij timmerde geen muren of staalde het skelet maar bloeide puur natuur los van vorm en structuur deelde iedere jaarring zijn eigen vuur jouw bloemen zongen in het bouwen hun veelkleurige melodie kwamen in jouw…

hoofd afwendt van eigen onvruchtbaarheid het vals gefluister kruipt immers over barre grond om de zwakste wind te vertrappen beneden, waar ramen uit het licht gezogen worden en alle manen verdwijnen rond het najaar kom en laat je ontroeren door het stilzwijgende of door witte vlindergedichten die zich in de tuin neerleggen als pure…

Geloven in ’t Kerstfeest, dat mag en moet gewoon, in ’t kribje ligt een kindje, zo puur, zo rein, zo schoon. Geloven in een vredige Kerst hopen op eensgezindheid, dan raken we onze warme gevoelens vast en zeker niet kwijt.…

zacht kleurt zon met leven uit de bron mijn nog lichte huid gewoon een plaatsje op het strand met zee en golven bij de hand geen overlast van een druk terras maar stilte puur natuur vanzelfsprekend wel een schermpje de wind is nog wat guur de scene inviteert tot spelen van het schelp en waterspel de stroming snel het zand…

met hun lange schaduw aan hun zij, een tak, met in sneeuw gedoopte loten viel als gepoederde basterdsuiker uit de zwarte gaten van een ster, de ruiker van de sneeuw wordt vers gestrooid uit vele eeuwen ver, ijskristallen die ik teken worden grillig, ik beken met een deken de gebreken, die dunne laag verstuift in nieuwe zonden, uit pure…

Gedachten die vertroebelen werkelijkheid en realiteit Als een waas uit het niets bezweet pupillen verwijd Overvallen door pure angst het moment van ademnood Trillend vol verwarde emoties bang als de dood voor de dood Vervloekte dichtgeknepen keel zomaar in het nauw gedreven Zowel lichaam als geest bekneld grond zoeken tijdens het zweven…

er glijdt een stukje Nepal langs mijn schaduw muren ruiken vers en verzen naar mokka puur en een heel klein beetje Hans ik schroef het uitgebroken licht terug vast in dit ommuurd bestaan wanneer een lied kunst werpt tegen de oudste ramen heel even geeft dit leven me het warme zaad vivre et un poème d'amour, des mots…

Hoe rijk zijn de woorden door namen benoemd verankerd aan gestolen momenten voorbijvliedend, verloren in tijd Want in de ruïne van 't verleden tussen brokkelend steen bloeit een witte wilde roos zo puur in 't heden met mossig donkergroen daaromheen.…

waar hemel zijn gezichten lacht in pure liefde en paradijs word ik geraffineerd verleid door hel met zijn magie van brandend ijs ben in het geniep de poorten gepasseerd veel zondigen is zo geleerd geen carrousel van stille tranen en verdriet kettingen en cellen zijn er niet ook hier is overleven troef saters lachen enkel om de…

wolken die donker samentrekken en zwaar regenwater beginnen te lekken Ik besluit de fiets en mezelf te parkeren, dat ik druipend nat word kan me niet deren, luister naar 't zware rollen der donder, aanschouw de flitsen die ik zo bewonder, slaak van een ontzag een diepe zucht om die grillige tekeningen in de lucht Oh hoe fascinerend en hoe puur…

Ik heb al honderden keren iemand gekust maar de eerste zal ik nooit vergeten Ik heb al een paar keer echt van iemand gehouden Maar de allereerste aan wie ik mijn hart gegeven heb zal ik nooit vergeten De eerste keer dat mijn hart gebroken werd deed pijn En ook dat zal ik nooit vergeten Dus mocht ik je ooit uit pure liefde mijn hart schenken…

't Licht streek contouren Jouw maanverlichte huid Jouw ogen glanzen Dansend vuur Hemelse twinkeling De schittering in Schoonheid Heerlijk jouw lijf Jouw weelde Zo puur Nacht van verlangen Jouw maanverlicht gezicht Gracieus en sierlijk Zacht gekust 'k Voel jouw genegenheid Mijn handen strelen Zachtheid 'k Wil mij in jou Verliezen…

Jij straalt een stortvloed van licht naar ontvankelijk zicht overgevoelig voor warmte jouw Valentijnig hart ontvangt en pijlt vlammig liefde toe blijft roodkloppend In de palmen van mijn handen brandend in de ziel niet één keer per jaar maar jaar in jaar uit dagenlang achterelkaar eeuwig symbool van het leven telkens puur…

Ik hou je graag vast met mijn ogen omhels je liefdevol met een warme blik dit gevoel is puur en nooit gelogen dit is zo mooi…zo echt…dat voel ik Het maakt me niks uit wie wat deed vergeven is een kunst op zich ik ga voortaan emotioneel gekleed en huil onzichtbare tranen als ik in bed lig Mijn hart staat elke dag wijd open maar ik kan niet…

Onze liefde was zo echt en puur zo helder en zuiver als kristal onaantastbaar en mooi als de natuur en zo oneindig als het heelal Onze gevoelens dieper dan de oceaan kwamen plots verlamd bovendrijven vervolgens ieder onze eigen weg te gaan maar wel altijd goede vrienden blijven?…

Ik maak een reis door vlinderland sterren stralen daar zelfs overdag ik volg mijn hart, niet mijn verstand en ik zie kleuren die ik nooit eerder zag De drempels van verleiding zijn laag de mooiste glimlach weet mij te ontroeren ik merk dat ik gelaten de weelde draag en mij simpel door passie laat ontvoeren Lopend over de heuvels van puur…

Ik zie die zwoele blik in je ogen en onze verlangens raken elkaar aan pure liefde heeft vlinders ingevlogen die aan passioneel gevaar blootstaan Ik voel hoe jij door mijn haar woelt en jouw lichaam glijdt door mijn handen zo paradijselijk als dit allemaal voelt terwijl overal kaarsjes branden Wij laten ons gijzelen deze nacht en kruipen…

wacht niet alleen op zo'n weekend kijk nu op dit moment eens naar buiten dan hoor je zelfs de vogels fluiten omdat jij het met een glimlach doet Voelt de natuur haarfijn aan oh zo goed Juist die zonnestraal op je gezicht zorgt voor een schitterend euforisch licht Het is de voeding in onze natuur Een fijn gevoel het smaakt heerlijk puur…

wat ik jou vragen wil is geen advies of woord maar een tedere omhelzing in pure stilte, wat zou me dat deugd doen laat me schuilen in jouw armen wat snak ik ernaar even te liggen mijn hoofd op jouw schouder net zoals vroeger je hoeft echt niets te zeggen een oplossing zoek ik zelfs niet maar wat ik je vraag, is er gewoon even zijn…

Jouw liefde is zo puur en mooi, zo teder en zo zacht Ik wacht tot jij er bent en dan zullen we eindeloos komen, Tot de dood ons wacht.…

Als ik kijk in de ogen van een kind dan leer ik weer puur te beminnen omdat een kind nog echt niets vindt laat staan spreekt met moeilijke zinnen Juist dat gebrabbel, dat leuke gepraat dat geaai, die reuze vriendelijkheid met veel muzikale momenten zonder maat een kind is nog zo'n volkomen eigenheid Het kind maakt ook het kind in mij los…

Hoewel de aarde mij bedekt is er geen graf dat mij kan begraven Ik ben vrijheid En er is geen graf dat mij kan begraven Ik ben liefde in de meest pure vorm Geen graf kan mij begraven Ik ben leven over de dood heen. Ik ben het leven zelf. Voor mij is er geen graf. Ik breng je thuis. Ik kom je tegemoet.…

Een kind van je kind Vraag eens of hoe ik dat vind Zoiets moet overweldigend zijn Ondanks al mijn zorgen en pijn Dat verdwijnt als sneeuw voor de zon Nooit gedacht dat zoiets kon Nu het nog niet tastbaar is En straks weet wat ik mis Een kind met ook mijn genen Een kind waarom ik nu al kan wenen Vreugdetranen om dit grote geschenk Zo puur…

melancholie van overvloed als gevoelens zijn uitgeput door veelheid in nuance lijkt de de ziel beboet door de aangereikte kansen van woorden die nu rusten in de geest of een enkel hart van vaak gesloten ogen de dag erna roep je in de leegte van een woestijn met vergane glorie terwijl in het bloed nog wat chocolade drijft die nu puur…

het kleed van storm, puur damast rukt aan tak en gevel het breekt spontaan, de inertie vaccineert bij tijd en wijle de kracht zeer onbeheerst de natuur defragmenteert de bouwsels van steen en kapitaal tot een transparant geweten, het scherpt de hoeder van aandacht tot onvolkomenheden en willekeur hamer en sikkel, spijker en riet hakbijl…

Zeker en onzeker Het wisselt zich af Maar vaak trouw Trouw aan jezelf Een sterke ik Of zeer eigenwijs Niet anders kunnen zijn Dan jezelf Die behoefte Zie mij hier Wie ik ben En heb mij lief Het is puur En eerlijk Een bladzijde gelezen Blader ik graag verder Altijd zal Wie je bent Gezien worden Door die ander Door diens…