Alle inzendingen over raadselachtig gemis

Eindelijk zie je na veel te lange tijd vrienden terug na een innerlijk gemis. Door drukte en volle agenda’s kwam de afspraak bijna op Sint Juttemis. Op de dag dat je elkaar dan weer ziet gaat de tijd veel te snel voorbij want helaas; het tijdschema duldt het niet.…

De man met de zeis komt gewis Hij treuzelt plaagt en lonkt Stelt de ontmoeting dreigend Nog even treiterend uit maar dan haalt hij uit en maait slaat ferm toe heel gewis want zeker is dat van uitstel geen ontwijken komen zal hem opzoeken gaat beslist soms beheerst onder gevoel van gemis maar een ding dat zeker is als je werkelijk…

totaal gespleten immense pijn ik was vergeten wat het is om alleen te zijn koude nacht van binnen leeg niemand wacht groot gemis en jij die zweeg woorden stil mijn hart verscheurd ijzig kil vol droefenis na wat is gebeurd jij bleef maar liegen was steeds ontrouw opnieuw bedriegen ontsteltenis en geen berouw verloren dromen…

Vooral de Kerst heeft zoveel contrast voelt feestvieren soms zelfs ongepast want elk gemis voelt extra zwaar juist als je blij moet zijn met elkaar Maar… als je met echte vrienden bent Is jouw leegte hen bekend Ze vinden het dan verrijkend fijn Als jij jezelf durft te zijn…

Praten ging niet meer de liefde wreed verstoord Mijn hart plots uit balans een vlinder massamoord Muziek stopte verdween tranen treurden de dag Pijnlijk als een nachtmerrie het gemis van jouw lach Gedachten vol van angst in eenzaamheid ervaren Verlangend naar wat was onmacht willen verklaren Nooit voelde ik me zo kapot zo nietig klein…

Dat de keuze er echt is geeft rust, maakt vrij Aards leven een gemis? Of nieuwe hoop voor jou en mij?…

stilte in het sterven van de kleuren in het licht nog helder in de verste verte maar vervloeiend en niet meer direct gericht onder deze hemel zullen wij virtueel samen komen om dromen te laten uit komen want wij gaan komende dagen kleuren met accenten van ontmoeten en verrassingen die niet geënt zijn op samen maar op het gemis…

aan affodil aan rookmis en die akkedis die appelkoos en kanniedood die wildebees -de wildernis Mijn Boesmanland werd Anderland mijn thuisland weer een overkant ik droom van tokkelossie dan als zon voorgoed verdwenen is ik mis het huilen van de nacht die bokmakierie - sporenjacht die baie braai - de velden zacht ek het jou sag land so gemis…

ik was even, in het vluchtige van tijd, compleet zoals een glimlach en een bijzondere plek, waardig aan het leven nederig aan de dood even was ik een gezicht tussen sleutelbloemen en volmaakte ramen een lichte zin in zonneglans, in water van weggegleden zeeën verbonden door het begeren nu draag ik het gemis, vele dagen…

is een groot gemis!…

Jouw schoonheid nooit beschreven jouw frisheid vanaf de morgendauw mijn liefde voor jouw is altijd gebleven vertolkt zich in zorgzame trouw je kleuren zijn niet te vervangen je vormen zo kunstig iel en teer het gemis van mijn diepste verlangen hervind ik in jouw schone klanken weer leven van zoveel afhankelijk dat toch alle liefde en rust…

dat wat komen moet is onvermijdelijk er zitten geen plooien waar ze horen de stof is glad en strak het zwart duwt zonder vrezen de leemte ruw naar voren dof gemis beklopt mij wee van binnen mijn hand omsluit het strak en wit maar dat wat komen moet is onvermijdelijk we hebben niets omklemd en weten niet waarom de tijd van daar was rozerood…

Bewust, onbewust en onderbewust leiden wij, mensen een bestaan binnen universele krachten: je kunt ze niet onderdrukken; zij vloeien namelijk van gemis tot invullen, van verdriet en pijn... doen zij uiteindelijk geluk, liefde en vrede ontbloeien!…

tijd als je weet dat je ooit kunt zeggen dat het allemaal ergens toe deed wat is het simpel als het daar om gaat ondanks verdriet en wijze les je weer weet waar je staat wat is tijd als je niet weet hoe lang als je niet weet waarop of in wie zijn belang je wacht wat is het zwaar als dat het is wat je overkomt in ondraaglijk gemis…

wij met opzet ons vertillen aan de zwaartekracht willens en wetens enkel maar om het uit te mogen gillen over onze onmacht naar elkaar soms al ik denk te weten wil ik snel vergeten en wat ik me daarbij afvraag blijft gelukkig vaag soms als ik denk te kennen wil ik snel ontwennen en wat me nog onduidelijk is wordt een steeds groter gemis…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me!…

De dagen zijn lang, te lang voor haar Nog ampel twee weken tot kerstmis Ze denkt vooruit: aan 't nieuwe jaar De lege stoelen, het zware gemis.…

bloemen kleurrijker weer bloeien jonge lammeren de wei ingaan een lucht zo wolkeloos en blauw de zon die laat haar stralen schijnen en ik denk enkel maar aan jou geen warmte laat de kou verdwijnen dit prille geluk drukt mij op de feiten dat jouw sterven niet te keren is het een leven duurt voor dit zal slijten en ik niet kan omgaan met gemis…

maar dat geldt doorgaans het fysieke het geestelijke kan blijven groeien van Beurden's lichaam brokkelde af maar zijn geest beurde steeds weer op tot bloeiend ogende muziekcomposities zijn geest bleef uitkijken naar uitdaging vernieuwing, verjonging, conceptueel verrassend als een frisse jonge man zijn (o)verlijden ervaar ik als 'n gemis…

vandaag ben ik alleen, een dag met andere dagen gemeen ik zeg niet dat er dan een leegte is aan gedachten en verwachten is er geen gemis het zijn de pijlers, zij houden mij, met muziek erbij, op de been, en tracht ik boven mijzelf uit te stijgen in stilte, wandelend naast het water met aangrenzend groen laat mijn blik zich vullen al…

allemaal op vakantie lekker genieten ik als kat zijnde blijf thuis op het huis passen wat dacht je bazin in eigen huis oma brengt warm eten kabeljauw als toetje een ander soort heerlijke vis een avond wel een niet toch gemis mijnerzijds een kattebedankje lig op haar schoot voor jou oma een muisje griezelig wel…

Beladen schoonheid verbergt de droefnis Van de eerste novemberbeden overschaduwt het eeuwig gemis van hen die streden, afwezigen aan de feestdis…

Juli schenkt geen vergiffenis Juli is bedorven door het gemis van twee hemelse meiden in die helmaand gestorven Juli is niet het begin van de zomer Juli is koud en barbaars Weg in mij de dromer Vertrapt door de zwartste laars van zelfhaat en schuld Maar juli gaf jouw bevrijdende schoonheid die aan mij onthult gelukzalige vervullende vrijheid…

het is nooit stil er is altijd iets dat zich wil laten horen wil laten weten dat het geboren is zijn stilte is gemis het schraapt een gat in het spinrag van de nacht verbaast het duister met geluiden het fluistert kom erbij we willen jou omdat jij ons kunt laten weten dat we leven het spiegelt in mijn ogen paradeert voor mijn…

het is nooit stil er is er altijd iets dat zich wil laten horen wil laten weten dat het geboren is stilte is gemis schraap een gat in het spinrag van de nacht verbaas het duister met geluiden fluistert kom erbij we willen jou omdat jij ons kunt laten weten dat we leven het spiegelt in mijn ogen paradeert in mijn zicht wil mijn…

ik voel je komen in de voorjaarszon met lichte stralen vat je mij rondom uitbundig danst de zomer in vizier er is een klein gemis jij daar ik hier gelijk voelen we het warme in haar intiem omarmen ze kleurt onze gedachten met een ultiem verwachten je bloost in samenzijn het roze-rood is nu nog zonder pijn in eerst ontmoeten laat…

liefde overwint de dood wat ook dat moge zijn het blijkt, zo lijkt, terugkerend en voedend soms al meer dan rouw en gemis met verdriet of het gemoed, woedend liefde overstijgt soms de grens van het bestaan en vervangt al maar meer in stilte, een mensen wens ik wil met de onzichtbare afstand leren omgaan langs een duidend hart…

En als dan danst het licht, en als dan afgelegd het wachten is, en als dan tonen hun gezicht de bloemen, spreken zacht en hun gemis al evenzeer het goud laat stromen, en als dan toch de wolken komen, de schaduw en de duisternis, en als, als dan dieper dan mijn stoutste dromen jij huist in zijn zowel als in het niet-zijn blijkt te wonen, en…

eigen zwembad wegkomen uit die drukke stad chillend wegdromen op het platteland of met een cruise en dan her en der aanmeren op een tropisch strand dat leek hem wel wat naast z’n eigen nog een andere lieve schat en zo’n dure auto in de zomer zo eentje met een open dak en toen hij uiteindelijk alles wat hij wilde had bekroop hem een gemis…

Die verschrikkelijke pijn heb je jaren met je meegedragen. Nooit heeft men jou horen klagen. Je hebt zoveel meer gevoeld dan je liet merken. Al die zorgen heb je alleen moeten verwerken. Je gooide onze ogen vol met zand. Dat je stervende was, wist niemand... Je wou hem niet achterlaten. Maar je moest het leven wel loslaten. Deze…