Alle inzendingen over raadselachtig gemis

Letters dwalen over lakenvelden waar mijn gemis als liefde is en haar afwezigheid als de zee omdat het waaien soms oneindig lijkt en komt ze terug, dan zijn we samen in bed met de meest innige liefde liederlijk in de eenvoudige vorm van lusten zo onstuimig als kusten waar ik mijn letters laat verdwalen totdat zij verdwijnt in de annalen…

Geen baken, geen vuurtoren alles gedoofd met ergens een moeder bij wie eeuwig gemis wordt geboren. Waar blijft haar hoeder, is iedere vrede afgezworen? Rust zacht mijn broeder!…

Was het een gemis of een opluchting? was het vrijwillig of gedwongen? was het een offer of een aangestoken brand? was het opzet of een geval van onoplettendheid? (En voor de voetballiefhebber-kenner was het een schwalbe of een loepzuivere penalty?)…

leeuw later geen leeuw meer maar abstract idee Leeuw waarvoor je blijft sterven van angst en door moed ergens opgesloten ben je in je hut met je kinderen maar als je er uit wordt verdreven weet je dat wie nu geen huis heeft er geen zal krijgen zal je brieven schrijven en dwalen door de lanen waar bladeren van verlangen en gemis…

Iets wat was maar niet meer is Is verleden tijd maar in de toekomst lijd ik Dit gemis is haast niet dragend Zo nu en dan ben ik daarin ook verloren Probeer ik mijn weg te vinden Door afleiding is de wereld wat zachter In mijn hoofd, waar veel in gebeurt Door te werken aan positieve gedachten Laat ik ook negatieve gedachten toe Hoe zwaar of…

Leegte gevuld met stilte omringt door muren Geluiden ver weg, gedempt verstrijken in uren Elke band verbroken geen licht ziet de duisternis Eenzaam wachtend op eindig verdwalend in pijnlijk gemis Decennia verloren gegaan herinneringen worden vaag Ziekte sloopt meer dan zichtbaar en uit zich in geen vraag Te lastig, te moeilijk wat…

Wat is het leven als er nadien niets is Een nodeloze martelgang vol ellende Bij verlies geen verdriet of gemis Slechts een somber troosteloos einde Waar leven we voor als er niets was nadien Dat ons naar rust en toekomst doet verlangen Geen plaats waar we naar uit mogen zien Door geen aardse schoonheid te vervangen Dan zou het leven hier…

Blijf niet roeren in de wanhoop, in al wat ellendig is, blijf de bitterheid niet voeden, 't doelloos hangen in 't gemis. Neem de brokken uit 't verleden, alles wat werd stukgeslagen, voeg daarbij ook al het goede dat je ooit hebt meegedragen.…

Steeds zoekend naar concentratie Mis ik de woorden die ik schrijven wil Ergens moeten ze zijn verborgen In een uithoek van mijn geheugen Of verduisterd in mijn slijtend brein Ik maak mij wel zorgen om ’t gemis En vermoei mij op mijn zoektocht Herinner mij nog mijn jonge jaren En gemak van leven en wenden Ach niet ’t tobben zal mij de toekomst…

schemering als het donkert tussen de bomen want ik mag daar niet meer binnen de spleten tussen de muren bewaren gestold de echo's van mijn vroegste uren nog één keer als een onbekende de weg gaan vragen aan de voordeur met vers vernis nog één keer gaan bij schemering als het donkert tussen de bomen verweesd en dat gevoel van wreed gemis…

Eenzaamheid, dat gemis had ik niet goed begrepen: het is geen gevoel maar een neiging die ik misschien heb ondanks mijn goede leven Het is zo ongrijpbaar hoe belangrijk ik ben voor de lieve mensen die belangrijk zijn voor mij maar hun eigen leven levend afwezig zijn voor mij in de avond, de nacht en wanneer de dag begint en ik…

volgens oorspronkelijke paden gaan ik schets een schaduwrijk beeld dat het alledaagse verkleint het is ook hier de onbekende tijd die wel heelt op een vlek die blijft maar waarop regen droefenis lekt ik beschrijf met uiterlijke zinnen hetgeen in omvang onzichtbaar is; het ongrijpbare zit derhalve van binnen, onmeetbaar voor de ander is het gemis…

ik kus je het aards paradijs de hemel die ons heeft ontbroken altijd was er het vage vuur waarin een misstap in pijn werd gewroken jij was de rib die God heeft genomen ik voel het gemis van wat mij is ontnomen de cyclus is rond als de maan er weer staat in eeuwigdurend herhalen blijft ons verlangen steeds stralen kom vlug mijn…

Nog één keer zal ik gaan en van op afstand zien de voordeur met vers vernis oplichtend in een scherf najaarszon en daar achter trendy vitrages de geur van oude muren tussen de spleten de echo's van mijn vroegste jaren de kleurige loper van de trap naar boven die hele perceptie van gemis opgeslagen in het landschap achter mijn ogen.…

weemoedig zong hij zijn Jiddische rapsodie hongerend gerijmd dezelfde verzen vierdelig en indringend een lied zonder eind over het leven van alledag in het kamp de pijn het gemis Hellemuziek (3) honderden malen wordt elke maatslag een stap buiten in de mist van en naar het werk hypnotiserend ritme woordeloos stappen denken…

nooit meer jouw lieve stem te horen nooit meer jouw lieve lach nooit meer de kans om jou te bekoren nooit meer te horen ‘hallo’ of ‘dag’ nu jij jouw ogen voorgoed hebt gesloten is dat een groot gemis met zijn allen zullen wij rond Michael blijven staan, de lief van jouw leven nu is het moment daar, om jou, aan Moeder aarde terug te geven…

het grote gat dat jouw verscheiden heeft geslagen is niet alleen gemis maar loopt als breuk door alle lagen in het weten dat er een andere werkelijkheid is snel zal leegte zich vullen met tal van lieve herinneringen als vriendinnen die in jeugd en later het leven bekeken uit een heerlijk zorgeloos bestaan nu ben jij verlost…

Bedorven zinnen zijn niet te verhelen Poetische bedoelingen behoren Te dansen op de toppen van verbeelding Dat is tendens, ik weet het, de herboren Begrippen moeten klimmen op stilering Toch zie ik mechanismen om het beste Snel zelf te zeggen in verdedigingen In plaats van waardevolle, manifeste Gedachten zelf te vormen en bedingen Het raadselachtige…

De nachten komen met raadselachtige ogenblikken. Waarin ik vlucht bij de moeders voor mij. Want we hebben moeders in de hemel, en moeders op het land en moeders in het water. Opeens merk ik dat ik hulpbehoevend ben en dan weet je dat je een moeder hebt.…

. ------------------------------------------------------------ Gemis, ontgoocheling, afscheid en dood zijn de centrale thema's in het werk van Hanny Michaelis. Dit gedicht komt uit de bundel: Wegdraven naar een nieuw utopia (1971).…

Als dat zo is, dan heb ik het leven door, ik ken nu het gemis van geluk en ga ervoor...…

Zo denkt de vogel die de dichter is en zich op zíjn beurt warmt aan dat gemis. Waaruit hij weeral een nieuw lied kan slepen: onkansen worden lieflijk aangegrepen.…

Onschuldig, lief, geduldig en intelligent Als een schilderij wat een meesterwerk is Geschreven door jouw betrouwbare vent Leven zonder jou is een niet te verwoorden gemis.…

‘ik ben niet bang voor al die negers’ klinkt er uit jouw blanke mond maar zonder aanwijsbare reden zet jij geen voet op ‘negergrond’ oordeelt zonder een geweten over iets wat je niet kent na al die jaren hier te wonen weet je nog niet waar je bent het is een toegevoegde waarde en een groot gemis voor jou misschien dat je nooit het hele…

Treurnis zal nu langzaam wijken; toch blijft er het gemis. De zomer treedt als laatste aan en daarmee ook de zonneschijn Je mag weten, van nu af aan, dat hij bij Hem mag zijn.…

Hunkerend naar de volle zee altijd het gevoel van gemis. Ontspoord op de rails passeer ik het rode sein. Het volgende station: eindelijk, overstappen naar de stoptrein.…

Hunkerend naar de volle zee, altijd het gevoel van gemis. Ontspoord op de rails, passeer ik het rode sein. Het volgende station: eindelijk, overstappen naar de stoptrein…

woorden en speelgoed van hun kind kan zij niet goed bevatten dat hij haar niet bemint met haar hand vol tranen en in haar mond het zout kan zij niet goed verklaren waarom zij van hem houdt met haar hart vol twijfel en in haar stem de vraag kan zij niet tegenhouden dat hij vertrekt vandaag met haar lijf vol onmacht haar hoofd vol met gemis…

Gek genoeg is het een leegte in mijn doen ben er wel op voorbereid en het lijkt me niets te schelen maar alles verbloemt het gemis aan jou je stem, je leven het leven dat ik delen wil iedere dag opnieuw telkens weer met jou Gek he?…

Eindelijk zie je na veel te lange tijd vrienden terug na een innerlijk gemis. Door drukte en volle agenda’s kwam de afspraak bijna op Sint Juttemis. Op de dag dat je elkaar dan weer ziet gaat de tijd veel te snel voorbij want helaas; het tijdschema duldt het niet.…