Alle inzendingen over ramen

de was waarin ik in jouw handen gesmolten ben er nooit meer af kunnen wassen zij plakte niet maar bleef ons verrassen je handen kenden mijn huid als geen ander vingers heelden cellen en vaten waarbij schade door het leven werd opgeheven nooit ben ik zo zacht geweest als bikkel kon ik genadeloos stuiten een gevaar voor ramen…

De roep van de golven het duister van de nacht verdringen gedachten ik voel een woeste kracht Nietsontziend stamp ik door mijn stappen happen zand zelfs de scherpste schelp ram ik pijnloos aan de kant Het diepe verlangen naar het eindige trekt ontsluit het zilte zeepad laat voeten bodemloos Tranen ebben niet weg stromen als een vloedgolf…

alleen de nacht brengt donkere ramen neemt de leugens in bezit verfraait de kamers met lege tafels …de waarheid blijft onuitgewist alleen de nacht verzamelt de schaduwen vult de hoeken met gelogen woorden verbergt de tijd tussen woedende tanden …verraden hebben jouw ontrouwe handen alleen de nacht vlucht voor de dag kropt alles op wat…

De donder dissoneert luid, gevolgd door de klap van een dichtslaand raam. Hard en zacht wisselen elkaar af. Als het onweer de aftocht blaast, neemt de eentonigheid toe. Langzaam wordt het droog. Concert zonder dirigent.…

deze lente, dit nerveuze regenen maakt alles weer onzeker en toch buiten door het raam gaat alles verder: onrust ingemetseld in huisnummers buslijnen rekeningen dagen graden en daar lopen onder paraplu's allen die wat willen worden die al huizen hebben schoenen auto's kinderen ach, deze lente dit uitgesteld ontluiken, dit regenen…

Bloedrood gaat de zon onder en kronkelt zich tegen het raam. Doodmoe leun ik tegen de nacht. Donkere engelen gaan in mij liggen onder de lakens van mijn bestaan. Een onmetelijke angst lokt mij bruut en genadeloos en sleurt me naar de diepte in mijn lichaam.…

Overwoekerde achtertuin Ingeslagen ramen Scharnierloze deuren Toen we terugkwamen Verboden onbevoegden Niemand toegang Het ouderlijk huis De traan op de wang Stroom afgesloten Behang afgescheurd Blijven rondspoken Wreed afgekeurd Huis onteigend Vriendschappen kapot Bewoners vluchten Uit hun toekomstig krot Boor in de grond Als…

Want hij zag God zojuist voorbijgaan met achteloos een arm uit het raam, een zonnebril op 't hoofd en achterin zijn moeder als een koningin, zwaaiend met gesloten ogen en een tevreden glimlach om haar mond.…

grote bleke vlinders en blanke dauw geregen aan herfstrag, alles wat van de vege lente nog is, die gauw verstreken; en iets van zonlicht, nu ik het kuis en koel en treurig heb bevonden, nu mocht ik het sprenkelen in het ronde rijkelijk om in de dodenkluis en ijl gerucht van een mompelwoord van mensen, die gaan onder het raam…

Feodosia òù-1 Starend uit het raam Zie mijn einder voorbij Grijs de kleur vervaagd Grijpt leed onverbiddelijk Gruis gedoogd doet gelden Gestaag voortgang lotende Gebogen onder schraal Ondergaan het zelde lot Onmacht in deze vereent De kreet uit duizend kelen Ijl en nimmer gehoord Weet onbehagen te verdelen -------------------…

Ik boog mij uit het raam. Verwarde horden Vochten in de straat en boven mij had Zich een eskader tot de strijd gewend, Ik zag hun bommen in de huizen slaan. Mijn eigen huis werd nauwgezet verkend, Reeds drongen er soldaten op mij aan. Zij hielden met elkaar een kort beraad.…

Door de ramen heen komt de wereld mij tegemoet het zonlicht projecteert de wetenschap op mijn gezicht groot is de wereld want het alleen zijn en dan weer niet is in juiste evenwicht De bomen zijn niet dichterbij gekropen en de wolken drijven hautain over mij heen toch is de wereld heel wat groter geworden met de wetenschap van…

Ik heb blijkbaar met een man gewoond Hij vertelde steeds verhalen terwijl ik thee dronk en oude kaas uitpakte vroeg hij me te blijven en kinderen te baren (ik hoorde dat woord voor het eerst) de kussens te schudden zijn bed te verschonen hij lapte de ramen en viel in slaap ik denk dat ik dat aardig vond want ik gaf hem doosjes met strikken…

dromen dat het nog steeds zomer is maar ook mijn haren verkleuren ik vergeet ook al eens wat wat kan mij nog opbeuren nu het bijna winter is daarom blijf ik dromen dan zie je heel goed het groen van de bomen en voel je de stralende zon maar als de storm opsteekt ontwaak ik uit mijn droom en alles is nog meer verbleekt vanuit mijn raam…

bezit kunnen verstoren - meneer lijkt zich te schamen - ik noem minnaressen bij naam en staar mijn zinnen naar grijze, dove tegels - mevrouw kijkt langs mijn haren - al naargelang de scherpte werpt het licht me in de schaduw - ik pas beter bij het behang - de kamer draait zich ver van mij en plakt sterren tegen de ramen…

ik duik in jou mijn dichter en waan me even je minnares op lippen zonder spreken een eerste geliefde bemint je niet beter zoals ik je stem onder ‘t bundelend licht van begeren ik murmel je ’s nachts in de lucht van mijn longen kruip in je woorden om de kou te ontlopen je bent zo mooi in de zucht van mijn wereld achter het raam…

Ik staarde uit het raam van het heden naar de weg van de toekomst. Jij dreef weg op een zee van stilte en verdampte als een waterdruppel. Zwart hart, donkere ziel. Mijn ogen huilden bloed.…

langzaam oud, in het vergane licht blaas ik nevel buiten de wereld en kijk naar het stilstaan van de schemer wij hadden samen de nachten en ik weet mijn liefste de stilte kwelt tussen het raam van zon en maan verraadt mijn geween de eerste uren, de dagen van toen koude druppels in mijn hals sterren als oud zilver boven…

Ramen sluiten, een boek dat open ligt dichtdoen. Van dromen in een bed bedaren en morgen alles overdoen.…

Mijn ramen en deuren zet ik wijd open, zodat je ongevraagd binnen kunt lopen. Wat de winter nam, zul jij mij geven, wat hij vernietigde,breng jij tot leven. Wat hij achter liet zal jij met zachte hand herstellen tot een fris bloeiend land.…

het raam sluit weigerende woorden in de kamer gebaart van verre kachelwarme tijden toen ik nog dwaas liefhad in het luchtblauw van de zomer en dromen voortbracht in jonglerende schemerwijzers niets kon verloren gaan zelfs niet in waterdichte winters waar elke omhelzing de lente bracht in mijn donkerglanzend haar ik zou…

Een bloempot in de hand, stond, ongemerkt veranderd, ik voor 't raam en wees naar wat ik buiten zag: een standbeeld krom van schuld, om te vergeten opgericht. -------------------------- uit: 'De gedichten', 1989…

stippen die zeggen wat onvertaald blijft dat lieveheersbeestje per zomer een keer of twintig waarvan drie op de hand lijkt wensen te verkopen aan wie maar wil horen en nog durft te dromen zijn eerste lieveheersbeestje deze zomer dan toch mag voor één keertje terugkomen met zijn zorgen vermomd als een bergje hoop dat hij uit het raam…

alleen nooit hoor altijd mensen die je lachen hun gehuil recht door m’n kop gebruik misbruik mij nog een keer jij monster met je mooie ogen ik laat je komen zo vaak jij wil pak me maar pak me dan pak me dan je krijgt me toch nooit helemaal later ja later mooi later fijn geen later nix geen leven alleen en uitzichtloos de dag door de ramen…

zo stil, zo doods het wintermuseum ver weg van wijsheid en brede straten ik hoef niet na te denken binnen zijn ramen, verdwenen vaders en kinderogen zonder voedsel de nacht naast me, ellendig als een koud, kil huis en ik schep geraamtes in de bevroren spoelbak naast label nummer één de opgehoopte sneeuw scheur ik tot stilte ineengedoken…

jij bent mijn jij jij hebt deuren geopend of toch ramen een tijdloos gevoel wat ben jij sprankelend rustig wat een rust levend op een uniek ritme wauw wat een reis ik ben ingestapt ben reizende dit mooie gevoel slaat diep naar binnen geeft mij daar een warm stralend licht jij ongelooflijk dat jij mijn jij bent dat…

Door het raam zie ik een vrouw haar kind slaan de man komt thuis en slaat zijn vrouw ik sta en kijk Ze zijn nu bij de buren een veldslag huisraad vliegt door ruiten ik sta en kijk Het huis vat vlam en ook het huis ernaast er liggen doden in de tuin ik sta en kijk Kinderkreten sterven weg de overkant is een ruïne uit een puinhoop…

de zieke man, zowat vier jaren door, door iedereen was verwend geweest, door iedereen zacht behandeld en zacht was aangesproken, en gewassen en in bed gelegd, gekrabd, in bed gelegd, geraden, gestreeld, gelaxeerd, in bed gelegd, en iedereens zachte wil, vier jaren, tot eigen heil had ondergaan - daar sloot hij opééns zijn kasten, laden, ramen…

De hele les, zei ze, Had er een man voor het raam gestaan, En naar mij gekeken. Ik keek naar buiten maar zag niemand. Alleen zij had hem gezien, verduidelijkte ze; En nu was hij weer weg. Ik vroeg haar hoe hij er uit had gezien, En zij beschreef mijn vader, Die zeventien maanden tevoren was gestorven.…

De wind dwingt de takken tot een sonnet En roept alle bomen op te gehoorzamen Samen te bewegen, als een brave kleuterklas Alsof het al tijden ingestudeerd was Ik loop het ritme van de regen tegen de ramen En luister naar stemmen, een dierlijk gebed Daar volgt de trom en de bas Een geroffel van een Renault De vrachtwagen geeft, rijdend…