Geen geluid
het raam sluit
weigerende woorden
in de kamer
gebaart van verre
kachelwarme tijden
toen ik nog dwaas liefhad
in het luchtblauw van
de zomer en dromen
voortbracht in jonglerende
schemerwijzers
niets kon verloren gaan
zelfs niet in
waterdichte winters
waar elke omhelzing
de lente bracht
in mijn donkerglanzend haar
ik zou uit bed moeten
maar laat de zon neer
als een vergeten vriend
waarnaar geen mens
meer vraagt
het is al dag
geen enkel geluid
toch nog even slapen
mijn voeten draait Hij later wel
Geplaatst in de categorie: psychologie