Alle inzendingen over razen

Het stille leven ligt op het kerkhof hiernaast, het nieuwe leven raast erlangs over ijzeren staven en dat maakt me gek, het dendert door de kamers waar ik heb gespeeld Ik haal ze leeg en ik rook ze uit met Nag Champa, met tranen in mijn ogen sluit ik de ramen en toch worden de muren dikker van het geraas, ze eten het op net als ik, het…

onzichtbaar langs de heldere hemel de maan zilvert de bomen bulderen met hun hoge kronen een antwoord ik ben in een wereld vol muziek hoog boven mijn hoofd trekt een ver vliegtuig een streep over de maan naar een oneindige bestemming straks ben ik bij jou en samen dromen we in onze warmte over verre einders als we buiten het razen…

opstekende storm wilde luchten windstoten teisteren de bomen angstig vlucht het veluws volk in schaam’le hutten bijeen ineengedoken bij het vuur luisterend naar het woeden kolkende wolkenhemelen zijn vol razen en flitsen donar heerst daarboven zijn hamer flitst blauwe slangen zijn bokkenwagen rateldondert het primitieve volk huivert…

Herinneringen razen rondjes om het huis – trillen voor het raam.…

Auto's razen luid, worden overheerst door smaak uit de bakkerij.…

Bomen razen langs, Zuurstofsnakkende takken, Wortels in asfalt.…

Grijze nachttreinen razen als voortvluchtigen een uil kijkt angstig…

Wachten op geluk: lange treinen vol kansen – die voorbij razen.…

Stormen die razen woeste wind geselt de stad boom in het water.…

mag ik bloeien in de nacht door jouw licht even groeien als je langs me rijdt ik berm nog altijd zie ze razen de dwazen van klokken en tijd maakt niet uit wie het laatst komt die snijdt jij bent gestopt streelde me even voelde jouw handen mij warmte geven je lachte zei je bent lief jou vergeet ik echt niet…

de waas van het moment sluit velen van ons de ogen het is de eigen wereld die telt, vervloekt zij het mededogen de tijd die men heeft wordt nagenoeg opgegeten door het zoete van moeten hoe ik dat zelf ervaar of hoe de ander dat beleeft kunnen gedachten wel, doch gevoelens onvoldoende meten men loopt niet meer op blote voeten van schoeisel…

eiken verkleuren onder verscholen zonlicht de grijze hemel sluiert ruisende regen over stervend blad stormen razen sombere tonen door de takken die met hun laatste bladergoud een vaarwel brengen aan de zomer waarin wij straalden in het zonnelicht liefde en vrede is ons deel in warme geborgenheid laten we de stormen razen…

Deze zwaluwen gieren door de lucht zij maken van het vliegen hun werk gierend razen zij door het zwerk vandaar dat ik ze als gierzwaluw merk.…

ze stond voor de overgang ze zag de trein voorbij razen achter de bomen van haar leven die ze zelf had neergelaten feestgedruis gezang bereikten haar te laat…

In de dagen die voorbij razen leef je in mijn hoofd en kom je dichtbij mijn lijf bewonen waar rust oh ja die rust in 't stille zijn de pijn verdooft.…

kan ze razen luid - zij blaast ze uit Daar staat zij dan Met dank aan de fotograaf Helmuth Houtermans.…

Lang kronkelig oneindig smerig donker eindeloos razen snorren racen vloeken schelden tieren hij kwam nooit aan wie zoekt er naar hem?…

veel mensen razen scheuren en vliegen zichzelf voorbij als een kip zonder kop die in de rondte rent is het gek dat ze zichzelf ooit weer eens tegenkomen?…

Vanavond eindelijk zomer Vleermuizen razen over de tuin Heen Ik had laatst gebeld. Kreeg een Engels dialect. Buur Mij hou je niet voor de gek.…

Obscure selecties van pure projecties: reflecties, figuren, connecties, structuren, Daartussen: de rozen die razen in broze extase van kussen. ------------------- uit: 'Rebis' 1989.…

de stilte de storm beiden razen van oever naar oever op weg naar wat vergeten is wat verstild is wat nog open moet herstellen net zo lang tot klaarheid schijnt en rust mag zijn…

Aanzwellende stortvloed overstromend land schreeuw het uit dreunend galop dan machtige paarden verlamd van angst Aurora Kretenzers hoe lang nog Zwaard blijf je razen…

ik heb van pure liefde bloemen doodgetrapt die bedoeld waren voor in je haar onhoudbaar zijn de vonken die door mijn neuronen razen en mij dwingen een onbenoemde roos voor je te maken niet zomaar even plukken ik wil haar ontrukken aan mijzelf…

in zachte vlagen laat de wind je gedachten razen in mijn hoofd als een zachte bries geurt het gras naar eerst lief, droom droom mij mijn rozen fluweel donkerrood…

Maar nu begint het najaar zelf te razen En grijpt ons zeer stormachtig in de kraag. De zomertijd is niet meer terug te draaien. Er is geen houden aan. Dus laat maar waaien.…

Japan, een nucleaire vuilnisbelt Evacuaties, jodiumtabletten In Libië razen de kruisraketten Het eind der tijden wordt alom voorspeld Juist nu is Zijne Cruijff tot ons gekomen Helaas, ook hij heeft splijtstof meegenomen.…

er razen letters van stroop tot snelcement langs en door mij heen soms snak ik naar een boterham soms naar een eerste steen luchtkastelen van klatergoud een wild woud van alleen mijn zinnen en oud opnieuw beginnen.…

het waait regent stormt binnen is het warm en kil ik wil naar buiten laat de regen razen spoel het van me af sla me tegen de ruit en til me op laat me gaan een beetje regen kan ik heus wel aan…

Want als de storm in Tibet zo blijft razen Zou dat de vlam wel eens kunnen uitblazen…

De vleermuizen razen De wereld is verlaten Vergooi je leven niet met poezie Zei Komrij zie je dat dan niet De vuurkolf danst Zoals de muggen zouden dansen In trance En het vergaat Zo ook de woorden En was een lach Die sprak zonder te horen…