Alle inzendingen over regel

dat ze door invallen worden overvallen willen ze zichzelf geen verwijt moeten maken van had ik maar maatregelen genomen of hebben gezegd wat ik nog niet had ben ik al weer kwijt die woorden die invallen laat ze niet lopen je weet nooit of ze terug gaan komen of ooit nog eens aan jou worden gericht die waardevolle woorden voor regels…

Geloven volgt op wat je hoort, dat is een vaste regel. Meestal door het gesproken woord, liefst met een waarheidszegel. Maar soms regeert de leugen, alsof de leugen waarheid is. En men zich gaat verheugen, op iets wat louter maar een luchtbel is. Hoe merk je nu het onderscheid, hoe zie je het verschil?…

Het Beest is vrij, we kussen buiten de muur rondom de Schoonheid van jouw trouw Natuurlijk willen we goed zijn, ons niet verdoven of in bed blijven liggen dromen van grote daden - ze stap voor stap uitdenken binnen veel te veel regels We kussen, we zijn vrij Vandaag kan niets ons deren We zijn elkaars Held Onze Liefde is een grote…

Mijn belangrijkste daden waren het stilleggen van het werk om met jullie te praten over de regels en jullie ideeën steeds opnieuw te vragen Waar gaat het om? Waar zijn we mee bezig?…

om ons op te richten Waarmee een snelsonnet wordt vormgegeven Snelsonnet 4 (Wim Overweg) Waarmee een snelsonnet wordt vormgegeven Is als gezegd in regels vastgelegd Maar goed geslaagd dan is het als muziek Dan voelt het of je even mag gaan zweven Al kom je op je pootjes weer terecht We kennen met z’n allen de mystiek Snelsonnet…

Excalibur, koningszwaard in de steen; alleen Arthur is waard om te strijden met dit zwaard, voor vrijheid, recht en welvaart. Nu is de strijd gestreden, het oorlogsleed geleden; tevreden rust het zwaard, bewaard in een heilig meer: in Vrede!…

Ik houd je woorden In mijn hand - Een schelp vol verzen Die jij voor ons achterliet, Je band met de Eeuwige, Met zijn onvolprezen natuur, De schepping die Hij Voor jou en mij achterliet - Ik doe mijn ogen dicht En draag mijn jaren in de hand, Droom van mijn studentenjaren Waarin jij ons begeleiden mocht In de zoektocht van ons…

Wiens liederen als honingbijen gonzen Dat zoemen klinkt onschuldig, maar o wee Er steekt een angel achter uit dat donzen Zwart-gele mini-monster's eindsegment Enfin, het zijn Elf regels, 't komt van 'Onze' Dozijn van 'Douze' da's ons welbekend Hij zei dat het geen andere naam kón zijn 't Onstuitbaar Elfje steekt soms met een angel En haalt…

Donker dat door Me heen trekt Uiteinden van Hersencellen Waarin de pijn Zich verzameld heeft Die ik door de verf Heen naar buiten druk Elke penseelbeweging Geeft verlichting, Brengt het pijnlijke Over op het doek, Geeft uiting aan verdriet Dat kracht meebracht En wijsheid In de tijd…

Het was je vurigste wens In rook op te gaan Als het eenmaal zover was, Onder de grond was Ook maar niks, Grond, daar had Je een leven lang Niets mee gehad - Dan maar de louterende Vlammenzee, een vlammend Protest tegen alles Dat was misgegaan In de jaren dat je hier was - Nu ben je tot as vergaan, Tot stof ben je weergekeerd…

De bal relativeert de regels van het spel tot in het oneindige. --------------------------------- uit: 'Geen hand voor ogen', 2004.…

Tot het einde, vrije wil die paar regels in elke ontwikkeling gebonden. Niet Uw zoon die stierf omdat ons genot verbonden met zonden. Geen Laatste Profeet verslonden om zijn getrouwen heen.…

lijkt op voetbal soms is er meer oog voor het doel dan voor de regels speelt men het spelletje met 'n kattebelletje hou van jou blijf je eeuwig trouw ook al word je nooit de mijne men blijft als braaf lief fair in tel ooit gebeld wel wordt het meteen een aangetekend stuk nu - voor meteen - is op jou (ha ha ja ja) mijn beslag…

nee, ik ben niet goed in ritme in muziek of schrijverij ik hou mij niet aan regels ik dicht open en vrij beter goed begrepen eenvoud dan onbegrepen literatuur dat de hemel ingeprezen wordt door 'n groepje selectief en duur ik schrijf voor alle mensen over liefde, goed en kwaad soms een kleine woordspeling maar iedereen weet wat er staat…

Fluister zacht letters langs ooit gesproken zinnen, lees vragen in mijn ogen, rimpel de lach weer langs mijn verbeten mond raak mijn lippen even teder aan, teken dan een lijntje golvende liefde langs vochtige strepen verdriet, haal zwart uit mijn woorden schrijf wit tussen regels, waar een nieuw hoofdstuk de punten overslaat…

De stralen van een nieuwe morgen beschijnen elke regel schrift: ik leer te leven en te zorgen. En diep verscholen zonder drift houdt zich een vreemd verdriet verborgen dat langzaamaan raakt weggezift.…

Het is allesbehalve lichte kost Die- vederlicht liefst- in haar regels rust…

Daar regel je de bloedsomloop, op liefde gericht. Zo bedien je ook iedere hartklep, met je gevoel. Het maakt mij rustig, en strijdlustig voor ieder doel. Jij brengt ruimte in mijn hart, zodat ik open sta voor andere dingen. Jij leert mij liefde geven, ik zou wel eeuwig kunnen zingen.…

Als u zich maar aan de regels houdt. Ali, wat hebben we het hier toch gezellig samen. Amen.…

Onlangs heb ik over liefde uitgewijd Een gedicht afkomstig uit de oude doos Beste beelden en emoties, tomeloos En het kon nog langer worden uitgebreid Eigenlijk probeerde ik nog veel te veel In de korte regels van een blij sonnet Bij elkaar te proppen, zinnen dichtbezet En, geloof me, toch was elk woord essentieel Wie kan zich beperken tot…

mij de vonken die overvlogen verrasten ons allebei een klik, een contact zo intens, zo echt samen compact samen in gevecht naar elkaar toe van elkaar af steeds weer is dat het wat ik doe en altijd die spijt achteraf gevoelens, onherroepelijk erkennen we beiden naar elkaar maar vooral buitenechtelijk dus vergeten we het maar regels…

Niet gebonden aan regels schrijft het verhaal in hartstochtelijke zinnen zichzelf naar het einde.…

Mijn moeder schrijft géén enkel gedicht Haar gedachten zijn zo licht, zij zegt de liedjes van haar vader in het Gents Soms zingt zij in het Frans om aarzelend te blijven steken in onbekend en vraagt haar woordenboek en toeverlaat om raad Samen breien wij de regels recht en rond dansen heupwiegend op de brug van Avignon begroeten de ochtendzon…

schuilde achter regels en systemen heeft dus uiteindelijk niets gedaan? Vergeef ergens zwerf jij in mijn wereld ondervoed, ontheemd en bang ik zie de televisiebeelden..... meestal kijk ik niet zo lang.…

Misschien zit er ergens achter een ver venster eenzelfde stille woekeraar in oude liefde te spotten met de regels van de evolutie; te dromen over verbrande schepen en oude koeien en kijkt daarbij omhoog, omlaag naar mij…

metrum en ritme begeef ik mij op het ijs, met als enige steun de stoel van mijn gevoel laveer ik, intuïtief en handig rakelings langs jambe en trachee, dactylus en anapest, doe ik wanhopig steeds mijn best; omzeil, al doende, hexameter - om amfibrachus niet te raken mis ik zo ook alexandrijn - waarom moet het dichten conform de regels…

Ik bezegel je lippen lak je vele regels rood, mijn pen in de aanslag.…

Nog vier, vijf regels en het is voltooid. Maar dan, laat ik het daarna nog bestaan? Ik denk niet dat ik met mijn schrijven ooit iets toe zal voegen aan een lach of traan. Ach, wordt niet alles ooit eens weggegooid?…

de letters branden aan rokende regels knetteren de woorden in een zwervend font ik verpulver de papaver paverpa de ververpul de vingers aan de rol rullen geurige tabak monden slokken warm het slijk der aarde longen zuchten ontspannen dwars op geduchte werken ik verzilver de katapult tapultka de ververzil elastiek stil de spil sprong…

Hoe maak ik zelf een telegraaftoestel ik verlang naar gezette tijden naar de elementen en naar regels over het voorjaar. Naar een vonkeninducator en stokrozen. Waar dien ik toe als beoefenaar van huisvlijt.…