Alle inzendingen over regel

Een studie in paars begint met onregelmatige tekens volgt bekende regels Bij liefhebben aarzelt het violet het cadmium schaamt zich rosse Vederlichte lippen op elkaar handen die onrustig, willen strelen tot alle pijn en ongerief de wereld uit, zich oplossen schuilen gaan in het donker In het blauw van de nacht maken sterren en maan hun…

Wat wekt een verlangen naar voelende zinnen verborgen tussen de regels? Wanneer verloren tijd niet meer te achterhalen valt, wanneer zowel toekomst als verleden nog slechts in het nu te voelen is en alleen gedachten wijzen op het gemis.…

roze dromen stromen niet te stoppen in de toppen van jouw vingers laten me dwingen te voelen te zoeken in mijn hoofd op jouw kussen tussen de regels lees ik een verhaal verdwaal in de spinsels van jouw gedachten waarop jouw geest blijft wachten in mijn hoofd tot beloften beloofd aan een meisje met blonde haren bezwaren…

Het is een dichter verkleed als vogel die een aantal regels kwijt wil zonder diepe zin. Meer voor het plezier en de magie ervan. Want vliegen is een klein wonder en vlieg- en is leuk en als het vogeltje zingt wordt je vanzelf vrolijk. Misschien bekijk ik het wat simpel maar ik ben ook een simpel mens!…

*Voor een vriend* bij jou mag ik weifelen, twijfelen jij kent, bent het deelbare in een woord, een gebaar de bladzij uit een boek van vele levensvragen de kromme letters op regels die we samen dragen jij bent een geschenk kleurig als de omslag de band van vele delen gespeld door een lach de titel geponst met een laagje goud…

Soms droom ik alle muren leeg Geen tekst, geen regels op papier. Letterloos en zonder kijkplezier. Een huis dat in de tijd verzweeg, dat sterven uit de voegen drijft waar wonen niet beschrijft de woorden zinloos langs de wanden, maar dakloos de bestanden vervliegen uit het fundament van deze dode letters D en O.…

Ik had geen idee al kwam ze van elders met de ogen dicht douchen onder een filter van ontvangen als een harmonisch uitverkoren voelen van zichzelf Behalve alles opperbest spannender zonder diepgang en elke nummer volgens de regels van de rest van de wereld leek het me, dit ook alweer heerlijk om naar de zon te brullen Jonge mensen ontsnappen…

De ambtenaar zegt: de regels - dat zijn wij. Een slimme engel schuift ons een bril toe gedoopt in onbevangen nieuwsgierigheid. De mensen - dat zijn wij. Allemaal. ------------------------------------ uit: 'Vinger van de tijd', 2007.…

Laten we de oude brieven verbranden, al die mooi verregende zongebleekte woorden en regels in vlammen zien opgaan maar schaamteloos hun inhoud behouden.…

Ik blijf maar vissen: blikschade, zwik, spaat, maskerade, tsja, om regels te vangen moet men een woordje uitwerpen. Hé, zwaan kleef maar aan, roept mijn duifje, daar bromt de taalstrot, hier resoneert hij. Zij hangt haar kousen te drogen.…

Maar nu zit ik al maanden zonder inkomen, mijn zelfstandige baan is mij ontnomen, door regels die het niet meer lonen, om mij op straat te vertonen. Mijn beroepsgroep, ‘t is eigenlijk een schandaal, gaat ten onder aan het nieuwe normaal.…

Een boze fee in mama maakt het mij moeilijk: school, zakgeld en zoveel regels van opstaan en op tijd thuis komen. Boos kan ik ook zijn, alle feeën nog aan toe! Papa vindt mij maar lastig hij luistert niet.…

je merkt het aan de lucht een rust van licht in late dagen zo lenig voor het vuistje weg hijs ik mezelf in narrenpak en in de leegten tussen regels kom ik gedichten tegen een sterveling met koude woorden verliest gezicht aan zwaartekracht hij spijkert donkere kamers kiest de vlucht vooruit breekt zijn breekbare pootjes maar hier…

Keken soms over de regels heen, zagen daar groeisel, verschiet en bedoening. Iemand riep: Drinkt u maar, drink maar, ik kom dalijk bij u! - terwijl hij verdween. ----------------------------------- uit: 'Wuif de mussen uit', 2006.…

De onuitgegeven gedachten en regels grond, de gezaaide dagboekfragmenten de straten en lanen die ik slapend beliep, dat verdrietige, de liefde, die publiekelijk aan het voetlicht leggen, ik denk van niet. Bij sommige momenten hoeft niemand toe te kijken, te schoffelen in onze tuin of gazon wat we niet hadden, te maaien of betreden.…

hun afkomst vergeten Er zijn er die met vuur spelen en ijzer met handen breken het zijn stevige handen die zacht kunnen strelen Er zijn er die tegen de bierkaai vechten en opstaan voor hun rechten er zijn er die aan de bel trekken maar hun stem wordt niet gehoord Er zijn monden zonder opening er zijn wegen zonder bestemming er zijn regels…

kerkhof de vergeten oorlog die jij niet vergat zij mijmert bij de muur van gestapelde stenen waaraan de wijnstruik zich vastklemt poëzie gaat over haar woekeren overal heen de liefde van planten voor het wachten op water en licht zij vraagt om toegang zoekt woorden om te kneden te herkauwen strelen slaan poëzie brengt ontheemde regels…

de dichter zijn klankloze stem in woorden verborgen wie zendt hem de eerste regel? de bedelaar de huid vol ogen die zonder wapen doden wie zal hem zien? de gemaskerde god die as bewaart van gesprokkelde takken wie bespeurt zijn leegte?…

Zinloos niet, kort is leven koesteren pieken, wij laten dalen soms, pieken vaak beren en apen, waarom? Rechtlijnig consequent gezeur eeuwig en altijd RETROGRADE; TERUGGAAND Altijd en eeuwig gezeur consequent rechtlijnig waarom apen en beren? Vaak pieken, soms dalen laten wij pieken koesteren leven is kort, niet zinloos…

drijvende ode verschijning als lichtgedicht schoonheid in de gracht talloze snaren symbolisch in de spiegel speels in de speeltuin onzichtbare band bindt mensen en culturen verschillend van vorm echt of illusie het gesprek doet de ronde voor identiteit dromen door het licht beste vriend van de mensheid hoe vreemd het ook lijkt…

Je staat voor me Getekend door de tijd Je littekens helder En overduidelijk In je armen gekrast - Was het de tijd Of toch je zielenpijn Die ze daarin heeft gekerfd, Zichtbaar bewijs van je lijdenslast? 'k Probeer je tekens Te ontcijferen - maar het Lezen lukt me niet, Zelfs in spiegelschrift Verbergen ze een geheim,…

ander leven de eenzaamheid doet lijden steeds in competitie na te streven We kunnen toch gewoon alles delen dan hoeft niemand meer te stelen en spijs vult alle kelen Oh ja, Dit kan, We zijn immers met zo velen Wees dan egoïst en grijp dan toch de macht schaf alles wat reeds is - gewoon af - Leven naar de rede niet naar recht en regel…

Het doet pijn te zien dat niets zich aan de regels houdt want wie het hardste schreeuwt schopt het het verst. De zon steekt zijn licht op en streelt de aarde warm alles dat groen is ontwaakt en eerlijkheid begint te leven.…

Heel weinig is zeker: wél dat water vloeien kan en dat er licht komt na de nacht, maar of de regels van dit klein gedicht ooit ergens zijn verwacht? Heel weinig is zeker: wél dat dagen snel voorbijgaan en dat er ooit een laatste komt voor elk van ons, maar of liefde blijft?…

In het kader van het dierlijke in ons wezen Worden we gevolgd door een zielsverwant Het leert ons tussen de regels lezen We vergeten te vaak onze dierlijke kant Het instinct als onze afgezant Is het iets dat we moeten vrezen? Dat we dieren zijn is toch bewezen?…

hoor en wederhoor het geweten credo en nog gaat het woord niet vrijuit, er zijn regels en ook hele coupletten een vers staat nooit helemaal alleen de gedachte uitgedrukt zwart op wit is soms mistig, ook wel te rauw om te verteren maar altijd onuitwisbaar in het geheugen gegrift wis en waarachtig onuitwisbaar dus niet altijd vergeetbaar…

en dans tot mij te nemen schilder stillevens met vaart omdat tijd vrijt met vorm en kleuren in een eerder gebeuren het resultaat staat als een huis maar de realiteit is vergaan omdat niets stil heeft gestaan zelfs als ik je kus vol liefde en lust dan blust het koele heden nog branden uit verleden we protocollen spelen met regel…

Uit kille roezjka schrijft anoezjka brief naar buitenlandze man jij bent liefszka ja met poenska `k hou van jou zo vér ik kan hollandskaya maak mij blija klompska tulpska wodkaka Kóm anoezjka laat ons mixja jouw foto is pikant genoeg ik stuur een ticket regel visa en vertel dit in de kroeg anoezjka poezjka knotszkaya waar ik mee…

als ik mijn pen beweeg op het papier is alles wat ik schrijf een lege huls ik wacht op meer, een krachtige impuls de regels blijven leeg, het stopt bij vier maar dan zie ik een deur die op een kier staat, licht werpt op m'n blad en mij iets guls aanreikt, het ziet eruit als uittreksels van muzen van de maan; tweede kwartier en halverwege…

Uw blij gelaat, noch uw lach is mij tot last, noch uw vermogen tot dank aan uw god, maar uw regels staan daarin zo vast dat ik moet vrezen voor mijn eigen lot. De koetsier spoort de paarden aan onder de dreiging van een hagelstorm; de geesten verschijnen bij volle maan en stellen vermetel hun boek als norm.…