onhandig

onzeker,
beperkt door
metrum en ritme
begeef ik mij op het ijs,
met als enige steun
de stoel van mijn gevoel

laveer ik,
intuïtief en handig
rakelings langs
jambe en trachee,
dactylus en anapest,

doe ik wanhopig
steeds mijn best;
omzeil, al doende, hexameter -
om amfibrachus niet te raken
mis ik zo ook alexandrijn -

waarom
moet het dichten
conform de regels zijn?
zó sta ik
letterlijk in de kou,
terwijl ik, eigenlijk,
alleen maar zeggen wou…

…dat ik
nog steeds
zielsveel van je hou.

Schrijver: Günter Schulz, 3 maart 2007

agschulzziggo.nl

Milde zelfspot over ik houd ook van mode gebrek aan durf om

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 11 stemmen 454