Alle inzendingen over relatie OR perspectief OR natuur

Als ik daadwerkelijk zo uniek ben, als dat jij hebt geschreven, het alleen tijd is dat je nodig hebt, dan zal ik je dat met alle liefde geven. Goeie vrienden zullen we blijven, dat is voor het leven, wie weet wat de toekomst brengen zal, dan hoop ik niet voor even. De ring blijf ik voor jou dragen, daarmee houd ik mezelf bezet, wetend…

wat blijft er over van het beeld dat schilfert en zijn buitenlaag verpulveren laat door sporen heimelijk geweld het stiekeme gewoel dat achter ellebogen woekert en de tong met bitterheid bekleedt de schuld knaagt ook haar deel en de schaamte die mijn partner is steekt soms het hoofd naar binnen bewust en dwingend met grote en…

Los van jou ben ik niet historisch bouwen niet verstaan herstellen een middenweg soms de kleine splitsing iets meer laten accepteren leren in verschillen delende ervaringen de keuze is goed ik ben!…

Het vinden van die ander Uniek en onderscheidend Het verliefde hart stillen Een zucht naar genot Het vullen van liefdesschalen Rode harten met pijlen tekenen Het verven van verliefde kleuren Een sensueel spel van passie Het vinden van die ander Samensmelten in pure verliefdheid……

Passie, cortisol aandacht, adrenaline liefde, paracetamol veiligheid, asperine…

Het is allesbehalve makkelijk, om met mij samen te leven. Misschien zelfs wel te hachelijk, ik zeg het maar even. Waarom zou je het eigenlijk nog doen? Waarom al die energie en tijd? Je kunt het toch niet meer overdoen, en heb je misschien achteraf wel spijt. Je moet het zelf maar weten. Je moet het zelf bepalen. Of heb jij je totaal ingebeten…

Zielen verbinden de strijd Ongeacht de hoeveelheid tijd Als het koren rijp is is dat de tijd die gegeven is. Wie het anders wil zet het leven stil maar komt bedrogen uit het is hom of kuit Ga de weg, hoe steil of laag Beantwoord zo je eigen vraag Zo laat je je eigen koren rijpen en leer jezelf begrijpen.…

We waren 9 maanden bij elkaar, zo gelukkig, de wereld leek zonder gevaar. In de winter bloeiden de bloemen. Tussen de sneeuwvlokken hoorde ik de bijen zoemen. Maar toen de lente was gekomen Vielen voor mij ineens de bladeren van de bomen. Het waren grauwe dagen. En de zon scheen nog maar bij vlagen. De waarheid kwam naar boven, Ik wilde…

je onschuld daarin was getrapt in subtiel ervaren heb jij de gevaren al vroeg onderkend dan botsen karakters ligt afwijzen op de loer met alle emotiepijn jij bent geen therapeut niet te koop voor geen duit ook anderen moeten leren dat respect voor de mens vol liefde en in vertrouwen is pas dan kun je beginnen aan een relatie…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zij die twee gezonde Kind'ren het levenslicht Liet zien en ze in liefde Heeft grootgebracht moet Nu de dood haar langzaam In bezit neemt constateren Dat alleen de dochter nog Om haar geeft - haar zoon Heeft al vijf jaar niet Meer van zich laten horen En hoe dierbaar de kind'ren Voor haar zijn blijkt wel Als ze na uren diepe…

jouw ijle lucht remt mijn ademhaling ik sla op de vlucht na de zoveelste dwaling verschuil ik mij in de donkere nacht genoeg van razernij echt teveel verbale macht zachtjes bonst mijn hart op het ritme van eenzaamheid dit had ik niet verwacht ik raak jouw liefde kwijt toch blijf ik stilletjes hopen misschien maak ik mezelf…

Een schermpartij van gedachten steekt – noch slaap overvalt – me middelen tot poeders vergeefs. Koud stoffig licht, speldenprik tot hersenziek geplaagd. Barstensvol als een berg, keten me niet vast dat ze graven enkel om de banden rondom te verwijderen steeds dieper tot het kernpunt kookt. Een spook zwerft in mijn binnenste…

het lijkt wel een zoo de duif onder tafel labrador links zwarte kat op rechts terras de gulden haan zij sloft en slentert voorbij reumatiek gebogen het kipling-aapje als eeuwige jeugd aan haar bejaarde tas…

De nacht staat ver onder de zon toch treurt ook zij niet om zichzelf het fundament van de berg bedekt de stroom die haar langzaam slijt de vogel leerde de honger overwinnen oneindig blauw versterkt een sterrenleger in de borst sterft de denkers droom verdiept het inzicht via omwegen is de zachtzinnige glimlach geluk…

reikt de hemel nog ver als mijn ziel even wordt gekend door de glans van reflectie of zie ik slechts mijn ego in vermeende perfectie ik word gewaar van mijn gevoel daar vertelt de stilte wat ik bedoel…

voorbij onbekommerd heb je nog gezomerd met plezier en zorgenvrij een klein stukje oneffenheid deed jou toen nog niet struikelen je zocht er in negeren liever het ruime van de buitenkant na een lichte hint ben jij toch in het ziekenhuis beland optimistisch als altijd maar de strijd blijkt zwaarder dan je dacht er is een perspectief…

ik ben de schepper niet als ik de golven zie in perspectief met hoge luchten en mijn kleinheid me doet vluchten met zand in mijn hand als verbondenheid met strand aarde en het uitgestrekte groene land het donkere blauw van eenzaamheid en stilte mij trekt naar het verre heelal waar het woord verstomt licht gevangen zit in gaten…

ben ik dat maar meestendeels niet het is een verblindend beeld dat opduikt in het verschiet al strijken mijn ogen de glans van een traan en voedt mijn glimlach, nu en dan, jouw zieltogend bestaan ik ren soms zomaar weg om het eigen hart te ervaren en vraag mezelf dan af waar voel ik het nu kloppen valt er in de verte nog perspectief…

Hij vond 'n fotorolletje, maar waar? En wat had dat uiteindelijk bewezen Wanneer daaruit al iets viel af te lezen? Men twijfelde zo vaak aan Ronald Naar 't Is dikwijls uitgevlooid en nagerekend Tot iets wat nu totaal niets meer betekent…

De wereld draait door met verbittering over verloren perspectief.…

Het maakt je nederig En dankbaar Als je beseft Waar je nu staat Dat het bij dingen Echt belangrijk In ons leven Niet om geld of status gaat Het geeft Voldoening Om te voelen Hoe geluk ontspringt Uit vaak iets kleins Hoe makkelijk dingen, Van weinig waarde Bijdragen Tot iets unieks en heel erg fijns Het doet je landen Op beide…

Gekooid binnen afgemeten contouren zie je ons zitten als in een wagon van de trein der traagheid hoe achter beslagen ramen de uren, de dagen vervagen hoe lang duurt de reis naar het eindstation of blijven we nog lang in de ban van het ongewisse?…

we zullen het zonder voorkennis moeten doen maar waarschijnlijk ben ik het zelf hij kan echter ook een ander zijn in het oog van herinnering te midden van verward verstand in deze verlengde ontmoeting dringt zich gelijkenis met zijn spiegelbeeld op om iets mee te geven is nog een diepte te gaan- het is ook altijd wat…

De dood is de toekomst het leven het heden de jeugd het verleden Alleen aan het heden kun je wat veranderen de dood komt toch wel en de jeugd kun je niet meer terug halen Als je er iets mee kunt als je er iets mee doet biedt deze conclusie best toekomstperspectief…

Probleem is alleen in dit land: Het woord wordt gebruikt, alleen weet geen mens: wat is nou een perspectief bieden bij de boer, als mens?…

dat klagen helpt niet: moest worden gesmoord! de ontevredenheid spat ervan af en zeg nou zelf: wie kwam er in z’n graf? de Palestijn of Jood die werd vermoord! geklaag, in veler opzicht, is gemier de echte narigheid is ver van hier…

Ik was natuurlijk door je gestalte aan de einder al behekst een vrouwe van Avalon? Toen ik met jou een inniger relatie begon lag er nog sneeuw in je woorden Woorden waarop ik liep als een tapijt woorden waarop ik niet uit kon glijden Nu ben je stiller als een morgen met sneeuw versgevallen sneeuw Moe van het strijden?…