Perspectief

Een schermpartij van gedachten
steekt – noch slaap overvalt – me
middelen tot poeders vergeefs.

Koud stoffig licht, speldenprik tot
hersenziek geplaagd. Barstensvol
als een berg, keten me niet

vast dat ze graven enkel om
de banden rondom te verwijderen
steeds dieper tot het kernpunt kookt.

Een spook zwerft in mijn binnenste
wereld tegen de gesloten deur van
de toekomst. Maar sluit ze nog niet

mijn ogen, de kraan, sleutel
misschien past ze
dus sluit ze nog niet.

angst eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 8 stemmen 784