Alle inzendingen over ritme

hartstochtelijke fanaten Tijd leert mij dus te- gelijkertijd dat jij en ik van het leven moeten snoepen want laatste adem, voor dat je 't door hebt, als laatste zucht Tijd voor reflectie als begeerte de wereld in Tijd leert ons ook lief te hebben te genieten van veel mooi klinkende tonen, noten Zangkunst en muziek Zeer bijzondere stemmen op ritme…

druipen van de geharnaste huid een kort signaal blaast de wagons het palet van het seizoen op gesproken wordt er nauwelijks mannen schommelen mee met de dans van de uitgewoonde salonwagen bleke gezichten onder zwarte hoeden schaakstukken achter gebroken glas onbekend vooralsnog de bestemming gebogen spoorstaven neuriën een monotoon ritme…

Waar sluimer nimmer slaapt, Maar een ritme heeft, Die in een ander overgaat. Het wit en het zwart, Van de stad in de nacht. De weemoed van het heden, Die niet tot morgen wacht.…

Ik heb u eens ontmoet, een lang vervlogen dag t is jaren her, de plaats ben ik vergeten t was eerst en enig keer dat ik u zag U was bekend, ik had het moeten weten U las wat voor, het waren vast sonnetten De verzen zaten strak gebeeldhouwd in t corset Van rijm en ritme volgens oude wetten Maar ach een kniesoor, die daar nu nog steeds op let…

Ook mijn neigingen komen voort Uit blind verlangen, de neiging Tot de beweging tot de aanzet, Van het geëtste en het gestikte, Oppervlakte, richting, ritme, Tijding, uit eb en vloed, branding Uit water voor water, kom en Proef ons, hij, het, jullie.…

November zingt fel In lage snelle luchten Ritme valt binnen de tel We hoeven maar te zuchten Nu ik je spreek Is dit klaar Alles wat het leek Stroomt vanzelf in elkaar We bedachten in of exclusief Vergeefs als ontsnappingsclausule Er rest geen winnaar geen dief Geen toverformule Maar ik spel eindeloos verknoopt Schijnbaar achteloos…

Zacht zie ik ‘t riet langs de waterkant wiegen en golfjes daar hun eigen ritme slaan genietend blijf ik daar aan de oever staan bewonder vogels die over het oppervlak vliegen. Een bootje voor de wind met bolle zeilen trekt zijn voren over het watervlak spiegelt contrasterend met blauwe hemeldak urenlang kan ik hier verwijlen.…

's mensen hart dat een ander ritme slaat. 's morgens en 's avonds laat een concerto van helder vogelgezang. Een bloempje her en der dat opengaat in fluwelen kleuren. Desideratum van een leven lang een feestelijk gebeuren.…

intuïtie en zekerheid of door het duister van niet weten steeds mijn overtuiging volgend aan mijn principe altijd trouw niet star maar zelfverzekerd voorwaarts door mijn eigen wereld en daar omheen genietend alle dagen van het leven in de bescherming van mijn geloof dankend voor alle schoons op aarde voor de bloemengeur en vogelzang in ritme…

rusteloos verwaaiden alle lichte en onbedorven tonen van het evenement een enkeling had dat ritme nog in de vingers de grote gewrichten waren zwaarder gewend zij verbonden zich met aardse zaken zoals modder verdord gras en de nieuwste sprieten in de plas waar monotonen dreunden geleidde de aarde het kreunen en steunen van pittige…

wel bij elkaar gebracht in soms even schikken tot alles past in het wennen aan alles om je heen was het van twee kanten communiceren lukt nooit alleen jouw manieren zijn inventief gevoelig in benadering van uitstraling in vorm kleur en dagelijks gebruik zelfs als jij praat of zingt is alles gespinsd op anticiperen in ritme…

In een roes van verleiding Neem ik je mee in mijn lichaam Zacht speelt mijn huid jouw melodie Je ritme laat mij in zuiver voelen... Je mond kust zacht mijn gezicht Zacht streelt je tong verleidend Mijn lichaam smeekt om je lijf Hunkerend druk ik mij tegen je aan...…

Ik swing op oude platen waar niemand het wil hebben over ritme daargelaten Buiten op het kerkhof (in 1975 gesloten) groeit het groen onwetend verder waar zoveel wijsheid eindigde daargelaten Ik geloofde serieus dat die lantaren altijd brandde een smoes voor alle energie die gloeide in mijn handen ik liet het gaan -ik kon niet vliegen- en…

Hoor toe, o klank, onder uw voeten het ritme van wielen op de rails, met in uw geheugen de eigen stappen op duizenden kilometers aardoppervlak. O kom, geduld, laat uw ogen genieten van het landschap dat zich uitspreidt tussen stations en oases; enkele reis hemel-op-aarde mensenrijk.…

Wind door losse haren Verlichting voor verkleurde huid Ogen achter bruine glazen Vluchtend voor de felle zon Zachtjes rolt de branding Op het ritme van de wind Tegen een kakafonie van kreten Meeuwen vechtend om een vis Luie wolken drijven over Wit als zand tussen blote voeten Palmen in hun eeuwenoude dans Omringd door een overmaat aan blauw…

De grootste vreugd is winnen of sterven Psyche: Oprukken oprukken Marsj van het stormbataljon Vooruit vooruit Fatum simfonie Eén ritme Saamgedrongen in een hoek Bliksem die flitst Autosireen Goal! ! !…

Spannend hoe het soms loopt Hoe keuzes gevolgen veroorzaken Hoe gevoel onverhoopt Niet blijkt te kloppen Als een ritme in een beat, Maar onnavolgbaar niet te volgen is 'Like a leader who isn’t in the lead' Spannend hoe het leven vergaat Hoe oorzaken zijn te kiezen Hoe verlangens soms te laat Heel erg juist blijken te zijn Zoals een stem…

Soms schrijf ik een zin op waarin alles klopt en blijkt er wat ritme en rijm in verstopt. Een wever laat langzaam zijn rollen verschuiven maar tekent eerst lijnen van rozen of druiven. Na weken van werken ziet hij ze verschijnen in scherpe patronen die niet mee verdwijnen.…

Ik voel de golven in mijn donder ruik in gedachten weer die zee zie de foto's op mijn netvlies ik spartel niet meer en drijf mee hoger, lager, wat kan het schelen gewoon op het ritme van de wind ik wil dit water niet meer delen wil mij verstoppen als een kind ik ga steeds trager, proef het zout zwem slag voor slag terug in de tijd wil…

leven hoeveel tijd ben ik kwijt met het plannen van leven en noteren en alle andere beslommeringen nu eenmaal noodzakelijk als papier en balpoints die het ritme vastleggen in de eindeloze stroom de zinnen vullen ongewild de breedte van het papier het einde van de bladzijde staat gelijk aan leven vastgelegd maar hoeveel tijd voor verbeteringen…

Onze rust is rusteloosheid ons ritme, ons geluk wij, de zigeuners van de lucht. Laat ons onderweg zijn tot we sterven aan de kust en zand en schuim ons toedekt. Maar kom! Ik verlang naar je stem boven de donder van de branding je silhouet tegen de zuidelijke kapen.…

Het wandelen van de avond geeft verstilde impressie Belevenissen van deze dag leggen zich murmelend neer Met iedere stap verwijdering van dingen zoals ze zijn Langzaamaan valt verloren geheugen fel op haar plaats Duisternis dekt toe, wat ik zo zoet, alleen voor lief nam Opent blind een vergezicht aan wat ik niet wilde weten Met steevast ritme…

Het is een gentleman in Rome op een scooter die een badhuis gaat bezoeken om de mooie mozaïeken het is de lucht van dode vis, slierten zeewier na de regen, de baai met een terras en een standbeeld dat ik altijd in gedachten had het is een man die groot is en zijn haar losmaakt die alles zuiver ritme geeft die een vrouw streelt met zijn handen…

inhalende zucht omdat de inhoud van de behaarde borst doorlopend van zijn volume wordt beroofd de vleugels van de briesende neus zijn roodblauw gekleurd niet door het volop musiceren doch door het smeren van luchtpijp en vullen van de overhangende buik zo onderhoudt de schuiftrompettist zijn repertoire met cola en bier en weet hij ritme…

Rendieren stuiven door het witte land pakjes op de slee gestuurd door hogerhand brengen zij de magie mee IJskoninginnen maken breekbare buiging naar strenge vorst in volle overtuiging bevroren last getorst Tinkelende bellen klinken over verstild sprookjesfestijn ritme van het leven aan hen die vol vreugde zijn wordt de graal gegeven…

Een vlinder vindt met geloof en intuïtie de juiste voorgeschreven kleur, ter verlichting van de muze, een troost, wat draden meel op stampers samensmelt, waaruit z’n voorkeur zich in het juiste ritme laat raden, vermeldt samen met z’n kroost de zaden van z’n daden.…

Uiteindelijk raak ik verzeild in afgesloten kamers, door zinnen, stuwing van het bloed door aderen waarin het hart te groot de geest te nauw, ritme van zin en woord verstijfd in mijn roman, de plaats verkrampt in grijs en groen, in tijd niets meer vernomen, het laten een constante druk van wurging als ik binnen kom, tussen aarden…

Het leven heeft zo zijn verplichting zo als het komt, vandaag dit, morgen dat volgen van de regels, nooit vragen hoe of wat geleefd in een opgelegd ritme, gaan, en door je zorgen naar die ander, gaan altijd voor nooit gezegd, dat 't ooit te veel was, dus ja, gewoon gelaten volgen van de regels.…

Een open haard met zijn knapperend vuur verwarmt en verlicht in het donker uur en ik neem afscheid in gedachten, dag zon en zomer, ik zal wachten tot je hier weer bent in zachtgroene tederheid in dit eeuwig ritme van tijd tot tijd.…

Met de eenvoudigen woon ik als een schamel struikje aan de boorden van het verstand de oude bomen hier overheersen het bospaneel ze broeden op slangeneieren langs het lome pad zijn de dagen verlaten stranden verschroeid zand vol littekens soms, heel even, tilt een milde regen van herkenning mij in het ritme van de vergezichten veegt…