Alle inzendingen over rivieren wind

Het waaide heel erg hard in Nederland, We voelden alles in zijn voegen kraken, We moesten het normale leven staken, En spraken van ‘veel kracht’ en ‘imposant’. Al zijn vaak de gevolgen wel enorm, Je weet het zeker: altijd luwt de storm.…

je rustige adem gelijk een sierlijke vogel danste de avond in streelde wolken in een hemel alleen van ons veren van klank vlogen mij verder dan ik ooit zou dromen…

Slingerend naar alle kanten, voel ik mij als een paaltje in de wind. Nachten overvallen mij op zomerse dagen. Eén grote wazigheid in mij, waar ik verdoofd ben. Al die andere mooie dingen in het leven, kan ik niet zien. Het zou te moeilijk zijn voor een paaltje in de wind.…

ik ga naar zee kom je mee vroeg zij langs de schuimkraag op het strand vindt je mij in een glooiing van fijn zand vlakbij veelkleurig streek een vlinder op haar dij ik ben niet kleurenblind lachte zij ik ben als ebbe en vloed zei hij ik ben lenig als de wind zei zij.…

De schaduw van de wind Achtervolgt mij door de straten Waar de adem van de kust Niet meer in staat is om te praten De noordelijke stromen Zijn allang niet meer verbonden Om gezamenlijk te schrijnen Zwakke mensen te verwonden De schaduw van de wind Is het restje van de zee Slechts een afdruk van de tijd Maar ik neem haar met…

voor me, gemakshalve ophopen van, wat zo vredig aan mij de toeschouwer lijkt hoe je ook probeert de wind blaast alles maar neemt slechts tijdelijk het blinde vertrouwen in jou dat ik fluisterend nodig heb ik waaier, gelukkig draagt de wind enkele richting een zekere vergankelijkheid mee…

lente vergaren straks zullen ze die laten ontspruiten in een zacht groen bladerdek stevig staan ze daar sinds jaren ze vangen wind ze buigen wel maar ze barsten niet ze breken niet zo ook breekt de vrouw niet in haar ogen liefde die ze ontvangt met het zuchten van de wind ze draagt die op aan moeder aarde ze geeft door…

De noordenwind klopt op de deur van haar geweten dat het tijd is, ja tijd om te vergeten. Tijd om ongeplukte bloemen aan het licht te rijgen, tijd om ruimte langzaam vol te schrijven. De stilte in de regenton na regen schijnt de zon alsof ze zomaar kon bewegen als het schrijvertje zo vlug dromerige kringen heen en terug. De dwaling…

Daar ruimt de wind en vaagt de heemlen schoon.…

blaas mijn lief in de oren van de wind waar de toon van je zuchtende adem binnenschrijdt en zijn verwachting vindt in een meeslepend zuigend decorum ik zal met je zweven op dromerige stromen het zijn de verweven sliertige draden die ons dragen en immer nader komen nimmer zal één ons met donkerte beladen al zijn het stormen of…

de wind fluistert zingend door het dichte naaldbos hij ratelt zich door populieren en zuigt de pannen los steeds verandert hij zijn stem de wind fluistert zingend hij babbelt zich door beukenkruin tart de weerstand van de eik in een eeuwenlange strijd hij doet het water zachtjes briezen of buldert als woeste wilde orkaan tot hemelshoge…

Zo zelfstandig als je bent Af en toe heb je me nodig Blijk ik ineens niet overbodig Ben je blij dat je me kent Op de vraag of je me nodig hebt Was het antwoord nee Wanneer de zelfstandigheid even wegebt Gaan we met elkaar door zee Ik wil wel eens vergeten Dat hulp geboden mag worden Ik ben bereid voor je te zweten Ik moet het alleen lezen…

Gedreven door de wind die achter me waait, door de zon die boven me schijnt, en het water dat onder me stroomt, drijf ik naar de monding. Die ligt daar alleen maar en biedt toch duizenden richtingen die ik op kan drijven. Totdat de wind gaat liggen, het water stilstaat en de zon ondergaat.…

Haar dromen overvleugelen de adelaar meevliegend over de horizon eindeloos in verre verten Vrij als de schaduw van de wolf fluisterend in de wind ogen donker met glans van een panter Eenzaamheid haar noodlot Windwhisper Zij die fluistert in de wind…

ik keerde jou de rug toe en ging met loze woorden hene je zag niet dat mijn tranen in een zoete zuchtende wind verdwenen…

Voor hen die wijken, stil en neergeslagen, in de bijsternis van nog niet weten hoe de liefde wegen vindt, Voor hen die zwijgen, bij het hoogtij van verbondenheid van wat niet kon, niet mag en dus niet duldbaar is, Voor hen die smeden aan het hek dat binden moet, behouden zal, bezweren wil, laat ik een vlieger op met een lint dat…

De wind strooide vlagen vandaag en gaf het vervloekte gras een sonnet; 'Ik relativeer hele dagen de nacht in Uit mijn gekrijs blijkt dat wat het is De waarheid krijgt uiteindelijk zijn zin Zoals zij dat doet.…

Als jij mijn handen vastpakt In een woordloos gesprek Houd me dan stevig vast Lees me Voel me Houd van me Zoals ik van jou Fluistert de wind Haar woorden In zijn hart…

bloed Dat door haar aderen stroomt Ze richt zich op En kijkt fier Het naderende onheil In den ogen Sterker ben ik Zegt ze met de toon Van liefde en dapperheid In haar stem De toorn is woest Maar zal bedaren Omdat de liefde Immer overwint Zij zal nooit buigen of barsten Met gebalde vuisten Loopt zij tegemoet In haar wolft de wind…

Aflandige wind - een luchtbed drijft vol dromen naar de oceaan…

Hemellichamen als methane ogen in en door de melkweg verhuld vertekend gezicht op aarde, in bast en borst geschonken gericht op ingewreven zonden gewichten zonder waarde,tussen innig zwart en het weelderig blonde. De maan die zich afzijdig houdt en noopt tot wanhoop, blijven aan elkaar verbonden wat in aangezicht tot pokdaligheid drijft niets…

de zoete wind strijkt van genot de wangen in een tastend verlangen hij aait de huid met zachte hand en ik, wuivend naar meeuwen, word badend gedragen in het warme zand boven mij spant zich in azuur de hemelse weide uit, weids en sprakeloos puur in mij drijven, weliswaar bij vlagen, nog losse wolken totdat ook zij vergeten…

opgestoken, voortgaand in vlagen zuigt zij mij mee vandaag, doorheen de witte abelen, de ratelpopulieren langs kerktorens en haantjes grijpbaar boven het malse koren zij rust even uit in een oude eik zuigt zich vol en waait verwoestend door de hagen, waar slierende mussen mij kwetterend belagen, schelden we naderen de zee waar westenwind…

Jij en ik en de wind om ons hoofd om ons heen met ogen dicht lijkt de wereld nog veel kleiner verder weg alleen jij en ik en de wind om ons heen heel ver weg van de rest van de wereld…

vredebrenger moest je vechten tegen de taliban arme jongen, arme vredessoldaat je ging om op te bouwen maar je verloor jouw leven een bermbom werd je fataal voor jou niets meer om op te bouwen lege handen wachtend thuis tranen, bloedsporen en verdriet voor je ouders en geliefden vijf mede gewonden ver van huis ik klaag aan de wind…

De warmte van de koude wind Streelt mijn gezicht. Ik lach naar de stilte in de zee. Omarm me met de zon. Overspoel me met de golven van je hart. Laat me voelen dat ik niet alleen ben. Je zal me omarmen met de zon Gedragen door de wind.…

Dans ik het leven als een bloem zingend kind zwevend op de wind waarheen hij blaast daar zal ik gaan al verduisteren zon en maan met het licht in mijn hart de zon steeds weer zien opgaan in een reeds vernieuwd bestaan…

onder glad gereden banden van een aftandse tweedehands fiets kraakt aangevroren dauw koude vlagen uit het oosten landen straf op pasontwaakte wangen wind en weerzin spannen samen tegen verkleumde benen zonder kracht tot over de neus gestoken in een warme das en winterjas drijven gedachten verlangend af zoekend naar de zomerzon die…

je balanceerde met je blik tussen kijken en zien lippen speelden in een glimlach al met misschien maar het neusje in de wind toonde vastberadenheid ik deed een stapje terug en zag het rechten van je rug toen jij proestte van het lachen wist ik dat wij hetzelfde dachten…

Dwaal niet door op dat pad geef gewoon gehoor vraag alles wat je maar wil hier is mijn schreeuw niet die van haat niet die van pijn ergens was het toch ook fijn weet je nog op dat strand helemaal aan de andere kant ogen als koraal een lichaam waar de zee omheen sloeg nooit heb ik genoeg en jij ook niet zoals de wind altijd waait zoals…