Alle inzendingen over rode

de kleurrijke krotenkoker die elke dag bietjes eet omdat hij die dan de volgende dag zo mooi rood weer uitpoept…

Misschien ; denk ik ; schrijf ik een paar woorden over het onvoltooide werk dat ik schreef op het gazon met de twee rode strepen acrylverf nog in mijn haar…

verlicht door een glans van liefde goedheid en waarachtige toewijding des te sterker voelde de kunstenaar in het bewogen hart de angel van de duivelse kwaadaardigheid steken, hier en daar en overal waar de echo’s van het kwaad weerkaatst werden daalde de dichter met het gewonde hart af naar de oever der rivier door de ondergaande zon rood…

Als daar geen rood in zit heb ik altijd nog je lippen waar géén regenboog aan kan tippen…

Het is echt niet te geloven Ik sta dagelijks weer rood Heb schulden bij het leven mijn leven is echt verkloot Geen bank wil me lenen...…

ik rij bomen rijden mee stam na stam bonkend hortend stotend schampend basten gierend sapstromen overkokend stomend sissend diep door rood…

Het lentegevoel doet denken aan jou vol van ingehouden kracht verstild niet vanwege het groen maar het wit van verdwenen sneeuw en ijs op de sloten Jouw gezicht omkranst met rood goud krullend omlaag vallend en omhoog eruit sproeten, gekuste schoonheidsvlekken op een geurende, gekarnde zachte huid Hoog boven het plein sikkeneuren de statige…

Mij stond het rode licht weer toe te stralen, in al zijn glorieuze pracht, maar van mij geen klacht, al zat ik gruwelijk te balen. Nu is dit verhaal niet zo bijzonder, maar toch, ik was er reuze treurig onder.…

ik zag de bloedrode kleur van granaatappels het wendbare gedwarrel van de granaatrode vlinder ik zag de bloeiende pioenroos in de tuin het karmijn op jouw lippen in het zonlicht ik zag de vermorzelde schelpen in het zand…

Er was een klap Het werd duister voor mijn ogen Het ging ontzettend rap Ik voel me genept en bedrogen Ik vraag me weleens af Of de man die plots verdween Nog weleens denkt aan de straf Die in mijn leven verscheen Hoe kan het zo zijn dat ik hiervoor moet boeten Totdat ik van de aardbodem verdwijn Gebrekkig door het leven zal moeten…

Bloeien de rozen zonder blikken of blozen van kleur verschoten.…

toen je voor mij koos zo rood als een warmbloedig hart dat bevangen door liefde sneller gaat kloppen zo rood zo rood zo wreed en zo warm dat mysterieuze rood leven en dood…

doe geen olie op het vuur maar schilder laat de dagen vlammen en drogen in de zomerzon de fijnste lijnen zet ik in het ochtendlicht als mijn penseel niet beeft nog geen weet heeft van de donkere kleuren die gaan komen steeds strakker in omlijsten om toch contrast te laten blijken maar in het rood van avondzon weten we weer…

We kunnen slechts het Rode Kruis wat geven En zo betuigen wij ons medebeven…

Het is vandaag de dag dat ik in het rood gekleed ga. Tijd om de wereld in te gaan. Ontdaan van zijn woorden. Maar ik ben er klaar voor. Iedereen houd toch van elkaar? En bedrijft de lust van de liefde van harte? Ik lak mijn nagels rood. Maar van binnen gilt mijn hart. Het is vandaag de dag dat ik mijn wonden lik.…

De sonde landde maar ternauwernood, Vervolgens ging hij in de bodem boren, En nu we ook geluiden kunnen horen, Is wereldwijd het enthousiasme groot. Maar volgens mij is dit van weinig waarde, De wind op Mars klinkt net als hier op aarde.…

Ik ben in een echt bloedmoment rood is altijd in het middelpunt geweest hoewel ik veel treurige dingen heb gedaan toch was er rood en vreugdevol rood is lichamelijk, maar het gaat naar zwart diep naar binnen rood is een afdaling naar de hel de onbekende eeuwige herhaling rood gaat ook naar geel waar het licht is, het leven rood gaat…

Ik heb een rode jas gekocht van zachte stof, licht in gewicht het moest er eens van komen ik heb een rode jas gekocht niet rood rood maar koraalrood goed op olijfgroen ribfluweel ik heb een rode jas gekocht mijn spiegelbeeld bevalt me wel ik fiets voorbij op ramen, etalages ik heb een rode jas gekocht die houdt me deze winter warm de…

De katapult van Moroni Het dak was er niet meer De muren waren rood De vloer was rood De doorgestikte deken, met de hand gemaakt door oma, was rood De ruiten waren rood Alles was rood Stukken van de muilezel ingewanden en botten faecaliën en haren lagen verspreid door de kamer samen met stukken dakpannen en kalk Alles was rood…

Rood-groen-rood-groen, nooit eens oranje, rood-groen-rood-groen-rood-groen, het gaat te vlug, rood-groen-rood-groen-rood-groen, zo is geen verkeer mogelijk, het licht verspringt te rap, soms snellerer dan het oog volgen kan. Toen-thans, toen-thans en ertussen een reidans vol aaneensluitende vergissingenenen ...…

Rode strepen Over haar lichaam Ze ligt huilend op de grond Met de rode strepen Over haar lichaam... Ze heeft spijt Spijt van de rode strepen Waarom kan ze het nou niet laten? Altijd maar die rode strepen... De pijn...…

Voor de bijeengeroepen journalisten verklaarde men bij NASA opgewonden dat er op Mars plots water is gevonden. Nou én ? Alsof ze dat niet allang wisten ! Die geestdrift stuit bij mij op onbegrip. Waarom heet zo'n raket dan: ruimte-schip ?…

Wie maakt zich druk over het verre Jemen? Toch komt die oorlog plotseling dichtbij En zijn we ineens ook van de partij Want Holland zit daar diep in de problemen! En alle noodklokken worden geluid Komt Floortje ongedeerd de kelder uit?…

Ik ken je uit mijn roodgetinte dromen en ben, mijn leven lang, al onderweg naar jou. Maar ’s ochtends als ik loom, voldaan weer wakker word dan ben je weg, tezamen met mijn roodgetinte beelden. Toch voel ik nog jouw handen die mij streelden. Dit is een eeuwenoud verhaal, al duizend maal verteld: Eros en Psyche die elkaar vonden in hun donker…

Die dag vol regen en hagel, Bij het afscheid brak de zon weer door, Rusten zal zij tussen rode rozen, En de liefde van iedere geliefde.…

ik houd van mooie rode licht gezwollen volle lippen als ze lachen als ze praten als ze niets doen maar vooral als ze niets laten…

ik had je zien lopen voor de grote rood rijzende maan aan een dichterlijke horizon het landschap straalde mystiek in gewijde stilte waarbij langzaam rood naar geel verschoot jouw passen dansten in het gaan voorbij en terug langs een wassende maan waarvan het licht tot gezicht verijlde in het diepste donkerblauw uit de universele…

Zoals de nacht zwart kleurde, kleurde mijn rivier rood en stroomde ik de eeuwigheid tegemoet ...…

Een heel oude bisschop uit Spanje had een rode mantel met veel franje. Wassen had hij nooit geleerd, dat ging dus goed verkeerd, want na de was was hij niet rood maar oranje.…

een pijl zonder woorden met veel gevoel suist door de wind met mij als doel hij raakt me het doet geen pijn het geeft warmte af alles om me heen wordt rood niet van bloed maar van liefde…