Alle inzendingen over roos nacht dadlicht

Niet elke roos is geschikt voor een eindkranszege. Toch wie doorplukt met fantasie plukt zijn zegen naar het zware wegen.…

handen klauwen naar houvast groevenloos voelt steen nog zachter dan de dood in uitzichtloos verglijden het blauw dat gele koren zingt in het glooien van de hellingen verblinkt als stilte in de samenkomst van dalen is wit het graf dat sterven heeft gebaard rust die neerdaalt in de laatste strohalm die als roos geworpen is…

Kom nu slapen, maak een eind aan dat gedaas De dag is rond, wat valt er nog te rapen ? Vlij je naast me, staak je innerlijk geraas. De maan beschijnt de kamer dus mag het licht nu uit ? Ik zal je slapen strelen, ik wieg je gammele schuit. En nu we onder zeil zijn, -geen mens die ons nog schendt - komt Beëlzebub ons halen, hij die…

Ik herken zinsneden uit hun beelden zelfs die over de golven en branding het mulle zand en voel hun genegenheid in elke korrel en minuut van de nachten.…

De hete zomer kleedt de meisjes uit, zo mooi -- al die giraffes.…

ogend feestend beest prangend met boemel dagend koel en zwoel getoond heel eigen geest doorkijkbloes blauw violet haar roos ontloken uit pioen sterrenbeeld de schorpioen zij-van-het van flirty-jet-set gesprongen in de lamborghini hups vrije vrouw met kloten haar zin in wil besloten slank sexy chic in minimini stuk dynamiek gaat plank…

Een rode vlek laat in oktober de roos bloeit wat vermoeid de vorst liet haar nog ongemoeid een wonder tussen `t blad van koper wat glazig oogt haar rood tussen het verdorde en vergeelde blad alsof het reeds was gevat in koude handen van de dood verwonderd kijkt ze rond `t verdorde en vergeelde blad doet haar vermoeden dat de zomer reeds…

is jouw blanke adem nog even rose?…

Als hij een bloem zou zijn in een bloemenvaas, is hij de altijd verse roos die de kamer geurt, met druppels op het zachte bloemenblad en op het groen, zijn steel heeft doornen. 'k Heb ook nog wat and’re vrienden, gebonden, zij zijn van fel gekleurd fluweel, draperend rond de roos.…

als koningsvlinders elkaar raken hun kus in kleuren verdwijnt vermengen zij het dansen tot een sierlijk luchtballet in het wentelen rond een roos behoedzaam naar elkaar omhelzen zij dit leven hun groet naar de zon waar liefde zich laat voelen dartel om ons heen wij hand in hand verstrengeld dansen met elkaar…

amos de woestijn zal morgen bloeien als een roos ga naar buiten raap de rijm op voor de zon die smelten doet en koel je tong zodat die noemen kan de duizend soorten mos en ieder trillend haartje en de verborgen knop die op de lente wacht ----------------------------------------------- 24 december 2001 zonneleen 24…

diep in gedachten verzonken denken aan aan de fel witte vonken eens gewapend met kracht weggevaagd dode pracht toch zal een bloem uitkomen en klinkt gefluit niets weggenomen de roos heeft gebloeid rood een takje met doorns dood zonnestraal weerkaatst op zee jij ging heen en ik mocht niet mee…

Een warm gevoel in je gezicht Hard geklop in je buik Je verkleurt tot een roos En dan ben je niet boos! Er groeit wat aan je hart Het wordt steeds maar groter en roder Mondhoeken omhoog Zo in een mooie boog Liefde voor iemand is soms moeilijk te uiten Grijp je kans als vrijgezel Weg met dat nare gevoel Je weet wel wat ik bedoel!…

verdwaald op het strand waar overal dezelfde zandkorrels liggen gestrest en gestoord ik hoor een stem in mijn hoofd die mijn naam roept een klemmende kaak het hoge woord moet er uit een open kerkdeur de drie engeltjes die je gevonden hebben glimlachen slechts het vlees van de roos wordt vertederd tot zijde en een stukje zeep…

eeuw na eeuw het gekrakeel van de menselijke soort hoeders van wijsheid kijken onbewogen toe de banen der planeten het rijzen van de zon het spel der sterrenstelsels behoeft hun aandacht verdreven uit de Hof van Eden slaat Kaïn steeds nog Abel dood de roos der wijzen bloeit in het eigen hart…

De scherpe doorne geeft soms wonden, Doch waar de scherpe doorne groeit, Wordt zeker ook een roos gevonden Die met de schoonste lachjes bloeit.…

alleen daar waar mest wordt gestrooid kan de roos lang blijven leven alleen daar waar grondig wordt gerooid kan het land wederom iets geven alleen daar waar aarde het vocht vergaart is de twijg op wortels gezeten alleen waar de ziel in waardigheid aardt kan vrede nooit worden vergeten…

Ik heb aan de bloemen geroken , de roos , de lelie; en de bromvlieg boven de kruisbloemen horen zoemen langs het pad de doornen en de distels Nu ik mijn jaren overzie doorstroom mijn hart een blijde melodie door Uwe hand geleid zover te zijn gekomen met de hoop dat er nog vele in het licht wandelende jaren zullen komen…

Een gewone kist Van vurenhout zo heel eenvoudig Precies zoals zijn leven was zo vreselijk eenvoudig En op de kist een klein boeket Meer hoefde het niet te wezen Hij wilde echt geen bloemenbed, daar had hij op gewezen Een enkeling die bracht één roos een witte, of een rode... Zelf lag hij daar, heel smetteloos en stil...…

Blaadje voor blaadje zacht als fluweel vouw ik je open heel voorzichtig zoek ik mijn weg stap over doornen kijk vol liefde in jouw ogen verward doch teder vind ik mijn weg gehuld in nevel raak ik de roos teder ontluikt hervonden gevoel wijst groei de weg…

Jouw liefde voor mij is als water voor een roos, soms zo sterk dat ik het bijna niet geloof. Jouw armen zijn altijd open voor mij, daarin voel ik me zo veilig en toch zo vrij. Jouw ogen kijken me soms zo lief aan, dan kan ik jouw gewoon niet weerstaan.…

Waar kaarslicht de duisternis kruist herwinnen gedachten terrein gefluister van stemmen en kruiken gevuld met rosé hoor dat gelach en gebulder van stem vluchtend zijn harten vol gevoel en van streek niets kan worden zoals het ooit is geweest tijd schrijdt voort en vertrouwen wordt herpakt toch blijft de angst voor het verbreken van de rust…

Rozen van vertrouwen heb jij prachtig geschikt je hebt steentjes van geluk zacht op mijn ziel gemikt Met de windvlaag van geduld liet je mijn angst wegwaaien het maakte plaats voor rust om liefde in mijn hart te zaaien Met de pen van liefde graveer ik jouw naam in de roos van mijn hart heel precies en bekwaam…

Een streep van glas schuurt kraters in haar broze wang de schittering van een parel in het donkere hart is bang van allang gebroken zijn de schreeuw naar de hemel die slechts stilte vangt dwalingen naar ergens de haat in het huis van leugens dwingt te sterven achter deze ogen achter het licht de dood in het glas een roos van…

Het is veel meer dan dat, een afgeknakte roos.…

Maar het mooist is ze ‘liefste’, sensueel en teder als een roos zachtjes tussen je lippen als je kust met je hartendief.…

Haar kus verliet de rode lippen hoopvol meegevoerd in de wind zoekend naar een innige liefde om in tederheid te worden bemind Maar die dwalende kus bleef zoekende verdroogde lippen vielen verhard uiteen zij ontving nooit de liefdevolle rode rozen slechts een roos gebeiteld in haar steen Zij had en gaf veel liefde…

Hij lachte naar ons vanaf zijn rechthoek in de boekenkast, zijn provençaals terras, waar alles rose was met grijs en blauw, hij ook, in de zon. Plein, platanen, fontein, alles was zoals het hoort, volmaakt van barsten, kloven, mossen. Het was gezellig met zijn weduwe op die avond van het oude jaar waar hij niet was. Hij kon niet.…

je stond altijd voor mij klaar was er iemand boos dan plukte je een roos plakte hem op een hoed en was het de volgende dag weer goed ik wil je niet verlaten meester maar het moet zomaar uit het niets meester blijf toch hier het was zo leuk en gezellig hier samen met jou tekenen, proefjes wat dan ook jij was de beste snap dat nou helpen…

De cipressen met hun rosse borstels. De witte schorpioen zonder venijn. Een zomer van verbrand papier. De natuur blijft snateren terwijl ik rot. Toen kwam jij en sindsdien kom ik handen en ogen tekort met mijn mond vol tanden. --------------------------------- uit: 'Ik schrijf je neer', 2002.…