Oktoberroos
Een rode vlek laat in oktober
de roos bloeit wat vermoeid
de vorst liet haar nog ongemoeid
een wonder tussen `t blad van koper
wat glazig oogt haar rood tussen
het verdorde en vergeelde blad
alsof het reeds was gevat
in koude handen van de dood
verwonderd kijkt ze rond
`t verdorde en vergeelde blad
doet haar vermoeden dat
de zomer reeds is afgerond
zacht hoort ze het lispelend fluist'ren
van het verdorde en vergeelde blad
alsof het geen zin meer had
het laat seizoen nog op te luisteren
wel erg vroeg donkert nu de dag
staat laat de morgen op
dan, rillend het besef de klok is al op
wintertijd gezet, dit is een kort gewag
hoe sterk een tere roos kan zijn
de tijd van het jaar nu genegeerd
draagt zij haar bloem ongegeneerd
telt niet de pijn van straks niet meer te zijn.
Geplaatst in de categorie: jaargetijden