Alle inzendingen over rozenblaadjes

Ik leg wel bloemen op je graf als je dood bent, overleden bij leven wil ik geen contact meer omdat we elkaar niet liggen met die realisitische woorden ‘omdat we elkaar niet lagen’ leg ik het mooiste boeket neer en buig mijn hoofd diep voorover en mocht je worden gecremeerd dan koop ik verse rode rozen pluk honderden rozenblaadjes die…

Versluierd in saffierblauwe zijde dwalend in schijnsel van halve maan spelen broze vingers met licht rapen droomgedachten bij elkaar Een stilzwijgend eeuwig verlangen brandt diep binnenin haar getergde ziel Zilveren tranen verdwijnen in het maanmeer dat al haar geheimen kent Zij knielt in dit stil gevallen landschap strooit rozenblaadjes…

een donker palet bestrijdt de leegte de grauwe werkelijkheid de grijze tonen je verdedigt je tegen molens en reuzen te vuur en te zwaard bezielt de stenen zandkorrels en de bomen steekt de vuren aan je veegt geesten weg rijgt de witte kralen aan zingt een liefdeslied schopt de tijd omver wijst de struikelstenen aan strooit rozenblaadjes…

tik zoek naar liefdeswoorden in mijn bloeiende rozentuin en de nachtegalen die ze horen schenken mij hun mooiste pluim Ik schrijf ze op rozenblaadjes en met een nachtegalenveer mijn hart wordt volgeladen boordevol en telkens weer… Ik zie je in de rozen ik hoor je in de nachtegalenzang ik heb jou uitverkozen en voor een leven lang.…

Zij wandelde op kousevoetjes de nagels ingetrokken in tijgervel gekleed zo mijn tuin in alwaar ze rozen plukte wilde aardbeien at schaamteloos verleidend en ik wilde vrijen ik wilde aardbeien wilde rozenblaadjes eten op het gras in tijgervel gekleed haar nagels langs mijn borst kousenvoetjes kussen die cyperse die haar naam…

In een houten kist op zolder vind ik weer mijn teddybeer zijn bruine ogen blikken guitig net als toen ik weet nog dat ik afscheid nam van het dierbaarst uit m’n jeugd en hoe spijt vol tranen rolde bij de laatste zoen hij sliep jarenlang vergeten in een bed van vloeipapier met rozenblaadjes geurend tussen elke laag nu knuffelzacht…

Bij de roep van de laatste vogels denk ik terug aan het maanmeer waar wij in het geheim sterren kustten voel ik weer jouw vingers strelen over mijn zilverhuid mijlenver hier vandaan en ruik ik nog de rozenblaadjes die jij voor mij had laten liggen die nacht en alle andere erna jouw teder gelaat dwaalt nog steeds door de verloren…

ervaren waar jij was, waar ik was met de ogen dicht een geklop op de binnendeur als zacht zeegeruis, wachtend tot druppels de eerste golven zouden opheffen ver boven de impasse uit een boom, voltooid in duingedachten, getuigde van taal en ontpopte stilte tussen de warme trouw van woorden, opengeschud door herkennende rozenblaadjes…

nog zomer ik op vergeten rozenblaadjes tel de wolken als makke schaapjes aan mijn voet voel je adem als een zwoele wind zie en profile de schaduw van een zorgeloos kind speel eindeloos met vingers in het ontdekken van je hand de harde en ook zachte kant je lach en ogen hebben mij betoverd meegenomen in het oogsten van gevoel…

Haar getergde lichaam baant zich een weg door gesponnen weefsels in eindeloos bestaan daar aan de einder staart zij gebroken gedachten vingers omsluiten een gedroogde grashalm roerend in een kolkende rivier versteend met geknakte vleugels vlijt zij zich tussen spiegelscherven en rozenblaadjes achter gelaten door een eenzame pianist…

onhoudbare begeerte om aan den lijve mijzelf als nieuw opnieuw te ontdekken Mijn dag en nacht duren langer dan een mensenjaar van de jongens en de mannen die hun schilden rijgen aan de snoeren van mijn jurk die openvalt, mijn schoonheid toont en laat betasten om de geurende lente van hun schuimende zalf te masseren in mijn huid van rozenblaadjes…

op de dag der liefde bedekten dromen jou rozenblaadjes op je mondje ging jij slapen, je was moe in jouw hemels ledikantje beide blauwe oogjes toe begon de reis naar vage verten waar niemand ons van had verteld knuistjes samen al gevouwen jaren op een hand geteld was je klaar om dag te zeggen een gebedje voor jou kleine meid -------…

Doffe ogen bevroren tranen een mond die zwijgt haar hart dat huilt de wind die zachtjes een masker streelt over bleke wangen en haren lokt waar krullen futloos hangen voeten lopen over zwarte rozenblaadjes laten een spoor achter waarin in scherven van gebroken liefde werd gestapt ze ziet zijn schaduw node gaan niet bij machte hem…

mijn liefdevolle hand wil geven en zo volkomenheid schenken ik word door onbaatzuchtige passie gedreven wil jou met een pauwenstaart zwaaiend in mijn richting wenken waar ik het pad alvast met rozenblaadjes heb gestreeld opdat je vrijelijk voort kan schrijden en gratie wordt toebedeeld om omzichtig tot rijkdom te leiden toch geraakt…

’k strooi rozenblaadjes op jouw huid verwen het liefdesknopje met wat tongennectar bevrucht jouw zachte roze hunkerende schoot en gijzel ons met doornen lust jouw diep verlangen vlamt mijn gloed tot vuur ik ben jouw liefdesprins laat jou mijn zwaard witheet gesmeed gevormd door het vloeibaar lava de wellust welt uit alle poriën nu heel jouw…

Ik droom van een lady Chatterly, die zich uitstrekt op mijn bed, waarna ik rozenblaadjes op haar volle borsten laat dwarrelen. Ik droom van een nieuwe Julia, die voor mij wil sterven, zoals ik voor haar. Ik droom van een onweerstaanbare Cleopatra, die me dronken maakt.…

En zo bood ik in een bootje jou een serenade aan met madeliefjes - rozenblaadjes die de wind er zou verwaaien en ik pakte mijn gitaar op ging als Pavarotti staan om je te vragen in een liedje of jij met mij wilde gaan Of jij hier liever nog dan ik mijn lief door maanlicht wilde varen wilde varen - wilde varen over rozenbottelzee of jij…

Op al die binnenplaatsjes daar, zongen toen nachtegalen, en jonge meisjes uit de buurt strooiden er rozenblaadjes. Ik ben op zoek naar jou, maar ik, ik ben een ander. Witte rozen, rode rozen, praten met goede vrienden, armen die innig omhelzen, des nachts en overdag.…

in de droogte van de tropen in de hoorn van Afrika kerf ik jouw welving in de bast witte druppels hars stollen tot kristallen die ik losschraap met een blikkerend mes door kruimels houtskool en rozenblaadjes roer met de olie van jasmijn besprenkel gomhars bindt het mengsel waarin ik een splinter van bamboe doop het smeult en kringelt…

De noten van de muziek dwarrelen als rozenblaadjes van rozen die nu natuurlijk nog niet bloeien maar geuren doen vermoeden.…

Het pad der liefde gaat niet over rozen Maar voor jullie geldt dat wel Nog even los van de uiterlijke pracht en praal van deze dag zijn jullie een stel dat innerlijk weet wat liefde is Weinigen is het gegeven over rozenblaadjes te lopen Het is normaal slechts weggelegd voor koningen en koninginnen Maar Miriam en Arjo, het is ook voor júllie…

ooit om elkaar fladderend waren het de vlinders in hoofd hart en buik die wolken roze kleurden toen regende de hemel in voor- en tegenspoed met rozenblaadjes rood het verbond ter zegening daarna kleurden zij strengelend in liefde elkaar de hand houdend tot koperroden slingers zo het leven samen zinnend weefde zich zo de passie tot…

Iris, jouw verschijning als een regendruppel Een regendruppel op de mooiste roos Een prachtige roos, stralend in de zon Iris, jouw verschijning is als duizenden zonnestralen Duizenden zonnestralen in mijn hart vol liefde Mijn kloppende hart vol liefde voor jou, mijn prinses Iris, jouw liefde Jouw liefde is als duizenden rozenblaadjes vallend…

De wind liefkoost de rozenblaadjes zacht de hand strelend door het spinnenhaar scheidend de huid met zijn peinsplooien die zij voortbrengt De streling verveelt nooit mits gedachtenloos smorend de wortels rood verdwijnend trekkebenend in de zee van grijs wijs geslagen onbekommerd alomvattend spat de honingzachte gedachte uiteen Als een…

Dan krijg ik ook witte vleugels Laat me gaan voor even Laat me vliegen, zoals ik nog nooit heb gedaan Laat me vrij, zodat ik met een lach kan wegvliegen Laat me bloeien als schitterende bloemen met allerlei gekleurde blaadjes van de regenboog Wacht niet tot één rozenblaadje zal vallen Mijn engel, er zijn honderden andere witte rozenblaadjes…

Lopen lachend op een rij Meisjes van de H.B.S Gaan als schapen naar de les Denken over sommen na In de mathematica Wonderogen als violen Achter wimpers weggescholen Kijken naar de lucht misschien Om er iets geheims te zien Meisjes van de H.B.S Gaan als schapen naar de les Denken over sommen na In de metafysica Lippen rood als rozenblaadjes…

straten van de eeuwenoude stad Je hebt je als een kat in mijn suède jas verstrengeld Ik zie hoe langs de oever van de donkerbruine gracht Een zwerver naar verloren schoenen hengelt De klodders mayonaise bij de frietkraam van je zus Die dit groots geluk allang had zien aankomen Ze heeft zelfs al een arsenaal aan bijnamen bedacht Die als rozenblaadjes…

En dan ben ik jullie kind Mama antwoord: nee meisje Dat gaat niet gebeuren Maar als ik trouw dan ben jíj het bruidsmeisje En mag je met rozenblaadjes gooien In een kasteel!…