Alle inzendingen over rustig

ooit hebben wij voor het eerst zijn schaduw gezien vrijwel niet van echt te onderscheiden wij twijfelden nog of het toen ook aan ons heeft gelegen we zagen het eerste beven van zijn hand alles ging later zijn eigen rustige gang maar in goed onderscheid raakte hij langzaam zijn markantste stukjes leven kwijt nog lichtte hij op…

ik weet dat water me zal dragen als ik mee ga met golvende slagen geen gespartel van ik worstel en kom boven maar je overgeven aan de stroom van leven dat wind mij niet gaat snijden op de hoek als ik rustig laveer kust hij mij met koude snoet zacht koestert zomerzon de nog winters witte huid die zonder smeren en keren al snel…

jij bent mijn jij jij hebt deuren geopend of toch ramen een tijdloos gevoel wat ben jij sprankelend rustig wat een rust levend op een uniek ritme wauw wat een reis ik ben ingestapt ben reizende dit mooie gevoel slaat diep naar binnen geeft mij daar een warm stralend licht jij ongelooflijk dat jij mijn jij bent dat…

geweldig deze loop, wat een decor dus waarom zou ik al mijn krachten slopen door als een haas zo haastig te gaan lopen ik heb de tijd, gaat u maar rustig voor verwacht van mij geen spetterend record ik ben geen zwarte parel uit de tropen maar tegenvoeter van de antilopen mijn loopbaan zit volhardend op dood spoor mijn Adidassen kleven aan…

en stijgende luchtbewegingen purperen dauwdruppels die deels in de schaduw liggen op ruwe afhangende takken schaduw silhouetten zweven boven het gerimpelde wateroppervlak ontstaat er een wereld van verschil die het frisse Friese landschap prachtig weerspiegeld op deze dinsdagochtend overvalt mij een gevoel van sereenheid in een rustig…

het is rustig in de tunnels en op de brug op weg naar de heilige burcht zicht op het pad het licht ruimte vullen met levenskleuren ontwaak en houd wacht de spiraalvlam brand tot diep in de nacht overgang naar dag de dauw als instrument een trompet luid is de kreet ontwaak o luid ruis de dag is grauw maar zon komt toch wel weer…

Waarom niet rustig aan gedaan. 'k Moet zuinig zijn met het beetje dat nog rest. De druppels die nog zijn gebleven Zijn kostbaar, denk toch na! En eind'lijk heb je tijd te denken... Wat is het doel, wat is de zin. Hoe vul ik het laatste beetje in.…

Ik ga op mijn rug liggen in het zachte gras en laat mij meevoeren naar wolkenland dromend over hoe mooi alles ooit was zo heerlijk rustig…niets aan de hand Reusachtige eilanden van pluizig schuim hangen roerloos in een zacht blauw toneel helder wit vermengd met een grijze pluim zo overdonderend mooi…en zo veel Donzige dekens in een bewegingloze…

Beide hummels hijsen zich op de vertrouwde knieën van hun oude speelmakker wringen duwen krijgshaftig vernauwen bedelven de begeerde plaats grote stramme handen maken ruimte en vrede twee ordeloze boedha's zitten rustig samen voelen overal warmte die 't waaiende denken roept de stem boven hen bezingt onbekend verleden dreigend…

Mijn teddybeer zal op mij passen, Ik kan nu rustig slapen gaan.…

Hoewel zeker van belang vind ik dus dat carcinoom echt niet passen bij jou In Jezus' naam vervloekt kankergezwel laat mij toch met rust Mocht jij hieraan geen gehoor geven, daag ik jou uit Wedstrijdregels: koest en rustig blijven gewoon goedaardig...!…

De Weergod doet wat of ie wil, warempel, het is nu eventjes stil met recht stilte voor de storm die is beloofd en ons van een rustige nacht wellicht beroofd.…

Het buldert als de branding breekt Het zand zuigt waar ik sta Dan glijdt het water glinsterend weg De branding achterna Het blauwe open watervlak Zo nieuw en toch zo oud Het ademt golvend op en neer Is met zichzelf vertrouwd Ik geef het eb het oude mee Al mijn versteend getob En rustig neemt de zee het aan Het water neemt het op Ik…

Hoe je langzaam uit mijn zicht verdwijnt En toch tast ik de muur af Om nog iets van jou te vinden Iets kleins, Misschien Om nog even kort bij je te zijn Je warme hand nog heel even vast te houden Geef me toch alsjeblieft nog iets Om dat verlangende gevoel te bedwingen Laat me dan nog een keer Een keer bij je zijn Dan zal ik je daarna Rustig…

Veel liever zou ik jou met vrolijk feestgezang omhangen dan dat ik die gedachten hier zo rustig hou gekooid.…

gezonde spanning, enthousiasme is groot pretzenuwen waarin ik ben verwikkeld heb ondenkbaar veel energie ter beschikking want er zit onweer in de lucht, storm ik proef het vuur van de wrevel er is wrijving, frictie tussen warm en koud dit is oer, dit is grotesk, dit is aloud van binnen bruist ‘t alle kanten uit terwijl ik me naar buiten toe rustig…

Onze wereld draait rustig verder. Hij zit op een gouden kakdoos. Onze zonnekoning is geniaal. Hij trumpt en tweet en poept. Zijn eigen roem stinkt niet. Zo wisselt hij van stof. En van uniek beleid. Tegelijkertijd! Dichters mogen over heldenfeiten, nee, moeten wel daarover dichten, want Trump is geen Fake of News.…

Dat we rustig mogen aarzelen. Dat we mogen weten dat. Dat we afhankelijk zijn van alles. Dat we kwetsbare mensen zijn. Dat fouten maken mag. Dat falen groeien is. Dat we vrienschap mogen sluiten. Dat vriendschap ook liefde is. Vertrouwen in elkaar. Dat is alles wat ik weten kan en mag. Dat leven een goddelijk wonder is.…

genoodzaakt terug te reizen kwam de tijd in hoog tempo los: vlak landschap, luchtige lente oevers met zacht walsend riet geknotte wilgen als stille getuigen gebalde vuisten, scheve boosheid in strenge slagorde langs rustig water takken slordig vergaard en gestapeld afgesneden van de ouderlijke stam om eigenzinnig in bloei te komen tot ontelbare…

langs de hemel je wil dit vermijden tegen gelijk welke prijs maar niets kan het stoppen het gas verdooft snel daarna volgen schokken je geest in de knel met de dood in de ogen zweef je langzaam van de hemel naar hel of juist andersom je opent de ogen, kijkt rond, veel te vluchtig prevelt blije woorden, want je hart is weer... rustig…

ik zie je nog zitten altijd op dezelfde plaats het bankje in de tuin een beetje pitten… of naar vogeltjes staren die ravotten tussen takken rustig je pijpje trekkend denkend aan vervlogen jaren de rook steeg op in witte pluimen verdween in wolken maar op een dag stopte het leven en je ziel volgde de weg van witte rook om al je…

Klets maar en keutel vooral rustig door, want IK geniet van elke grasspriet hoor!…

Langs rustige rivieren trek ik verder; In Zijn recht spoor laat ik mij leiden. Al ga ik in een dal van diepe duisternis ik vrees geen donkerte, geen enkel kwaad, maar ik mag zitten aan een koninklijke dis dit voor de ogen van wie benauwdheid beraadt. Ik kan de zalfolie op mijn hoofd verdragen.…

Maak me rustig als dat moet niet alles gaat dan immers goed? Maar met hulp en liefde ja ook dat komen we er samen wel toch, schat.…

De krant blijft rustig liggen. De televisie op standby gezet.…

Geluk is als water dat rustig stroomt. Geluk verschijnt na zware storm. Bestel geluk en niemand levert. Geluk is teer en zacht als dons. We kunnen geduldige wachters worden. We kunnen doen door niets te doen, zoals buigend riet dat doet. Riet dat buigen kan laat zien dat buigen wijzer is dan barsten. Dat storm ruimte maakt voor zon.…

Goed opgevoede honden, lopen rustig aan hun lijnen. Zij blaffen zonder woorden. Wat? Wat zeggen ze dan? Ik hou van jou !…

groots meeslepend en toch klein moet ik leven met mijn hoofd hoog in de wind waar ik dat zoek om te overleven waar ik dat van m’n gading vind daar het bloed in d’aderen met moeite omhoog wordt gepompt zal ik mij rustig moeten weten nee niet moedig maar ook niet laf ben ik nooit van mijn zijn afgeweken gedraag ik me zoals ik me gedragen…

Een onbekende dimensie daar kom je vandaan, negen lange maanden lig je te groeien en te wachten rustig verborgen in je moeders warme buik.…

rustig vervloeien tijden die ons even scheiden waarvan de inhoud in veel aparte emoties uitkristalliseert die integrerend hun kleuren spreiden om het vloeken te vermijden ook zonder blauwdruk regie en coaches dekt liefde alles toe omdat wij geïnvesteerd hebben in elkaar vertrouwen kan afwezig bouwen met een enkel woord…