Alle inzendingen over samenkomen

slechts naar lucht happen bij de gedachten aan het kloppend hart dat in ons woont jou en mij heeft gekozen als veilig huis gekroond Het voelt zo goed en ook zo nieuw ik zie de horizon oplichten Woorden worden gedichten Gedane zaken nemen een keer En keer op keer kijk ik verwonderd misschien zelfs ietwat overdonderd naar wat komen gaat samenkomen…

Hemels zijn plaatsen waar zielen samenkomen. Waar geliefden elkaar weer vinden. Waar sterfelijkheid wordt omgetoverd, in herboren levenskracht. Moeder, blijf in de hemel op ons wachten. Blijf in de liefde geloven. Rust...er...zacht.…

De eerste stappen zijn gezet daar waar vrijheid en rust samenkomen in een ander bewustzijn. Waar je gaat Na denken zonder Vooruit te denken waar dankbaarheid ontspringt als een bron zuiver water de weg vindt, vind jij het pad.…

zacht en warm is de wind die jouw articuleren draagt en verstaanbaar maakt tot in de verste uithoeken van het magistrale plein jij de frêle vrouw die boven alles en iedereen was uitgegroeid tot symbool van liefde en begrip in het menselijk samenkomen en zijn weg waren de scherpe randen van agressie en intolerantie verdwenen…

die ik had geraapt vergaard op speciale gelegenheden ver weg van het heden ik had geen plannen maar kon mijn gedachten aan jou niet uit mijn hersenen bannen omdat je te diep in mij verankerd zat toen heb ik het huis gebouwd zo vlakbij dat jij naast mij woont in de stukjes leven die je mij ooit hebt gegeven in ons mystiek samenkomen…

Jouw land van de toekomst is gelegen waar gisteren, vandaag en morgen samenkomen. Een plek waar vroeger niets heen leidde, je tocht ging door diepe dalen, een lange weg. Als je nu terugkijkt, zie je de eerste ongeplaveide paden, het ontstaan van onbegaanbare donkere wegen.…

Op de vloer vermengen zich de stromen tot een branding van verdriet, vrees en hoop waar herinneringen ongedeeld samenkomen, als een tsunami in de straat waarin ik loop.…

Maar ooit gaan alle vlokken oneindig samenkomen, zich ballen tot een kern, weet ik waar ik nu ben.…

Je brengt me weer terug naar het in een droom gebrachte ademland, waar ratio en gevoelen samenkomen daar op het kruispunt van droom en werkelijkheid geniet jij mijn spiegel en mijn schaduw, je probeert het moment te vatten, oplettend, het glanzend hemelplafond steeds hoger, fraaier, misschien toeval, je hebt de moed maar voelt je steeds…

Waar oude boeken samenkomen. Waar boeken verder moeten gaan. Waar overleden schrijvers leven. Waar dichters inpiratie vinden. Waar schrijvers voortbestaan. Waar harten sneller kloppen gaan. Harten van schrijvers en van lezers. Zoekend naar boeken en De Boekerij. De Boekerij is een gezochte oase waar goede tijden stil gaan staan.…

Ik ben niet bang, herken kaftan en kaft het handschrift dat verbonden mijn hart ook zijn dagboek uit en begrijp de manier waarop zijn delen zo gedeeld als geheel de getallen en letters samenkomen dit jaar. Beleef uren en deze nacht het weerlicht.…

Blijf moedig ouwe dichter schrijf je pen niet stuk, anders blijven boeken zonder lezers, verlaten onder stof, vergaan tot kruimels van gedachten, die je opveegde voor je ziellepartners weer herhaald op een andere morgen, wachtende op de teksten die je brak in het samenkomen tot een gilde, waarin het nog ongeboren kind van taal…

zing zacht de melodie jij ademt alle kansen ogen die elkaar ontmoeten in herkennen en naar de onontdekte plaatsen zoeken jij ebt, ik vloed en samen maken we de branding, onze golven vinden hier hun stranding we sprongen in het tij de storm was fors maar jij bracht warme luwte aan mijn zij zacht ruist de zee muziek van heerlijk samenkomen…

leg ik een stukje neer niet klakkeloos, oh nee, voorzichtig, even voorbij het licht, net niet gevangen door het diepe duister kun je het even zien kijk dan toch, kijk dan je kunt het bijna aanraken even vasthouden tot de tijd elf slagen slaat één tel in dag of nacht dan straalt licht de klok en wijst naar boven waar hemellichamen samenkomen…

ik wou dat je blijven kon je bent een museum zonder ego waar rust schoonheid en harmonie samenkomen zomer... je brengt warmte en maakt blij maar ach nog even en het is weer voorbij dus geniet er nog maar van ook in al je dromen…

Kwel sijpelend vanuit de bodem De vorming van een beek Glinsterspiegels die samenkomen Stroming die je nakeek Dubbelloofvarens aan de oeverkant groeiend In een zweem van zacht groene lagen Het water zal hier langzaam vloeien Voorjaarsgeuren innerlijk behagen Een beek die zoveel schoonheid geeft Waar libellen wieken boven de beek Menig…

ontmoeten heb jij het belangrijkste woord op het maagdelijk papier gezet daaraan gehecht de fleurigste stukjes leven vol sfeer die snel herkenbaar lijken uit de meest nabije werkelijkheid omdat woorden ziel geven aan de taal die we gebruiken ook waar we wonen hangen onze dromen geen gewone maar juist uniek in hun kamerbreed samenkomen…

We mogen samenkomen in Gods huis Iedere zondag zijn we daar welkom Laten we dit ervaren als een rijkdom Als het goed is voelen we ons daar thuis. Het is een voorrecht dit te mogen beleven God in alle vrijheid te kunnen prijzen En om Hem alle eer en lof te bewijzen Dankbaar te zijn dat het ons is gegeven.…

We mogen samenkomen in Gods huis Iedere zondag zijn we daar welkom Laten we dit ervaren als een rijkdom Als het goed is voelen we ons daar thuis. Wat een voorrecht dit te mogen beleven God in alle vrijheid te kunnen prijzen En om Hem alle eer en lof te bewijzen Dankbaar te zijn dat het ons is gegeven.…

Waar heden en verleden samenkomen. Waar mogelijkheden worden geboren. Waar bewustzijn heerst. Onbelast en vrij.…

Dit sprakeloze samenkomen en Hollands licht over de stad – Nooit heb ik wat ons werd ontnomen zo bitter, bitter liefgehad. Oorlogsjaar 1941…

Het gif nog steeds in mijn hoofd Mijn geloof in de illusies Ervaringen van een onbekende Leidraad per decreet Ben ik op zoek naar mezelf Wakkergeschud door moeders van amper tien Zoek ik naar mijn echte ik Dreigementen kunnen mij niet langer leiden Belofte en schuld laat ik achter me Mijn God maakt deel uit van mijn Ik Wanneer ik samenkom…

Eerst was er het gerucht dat je met tienen mocht samenkomen, wat de sociale dieren onder ons niettemin hogere wiskunde deed uitvoeren. Wie zouden we dan vragen? Waar zouden we die juist zetten? Met hoeveel meter tussen de stoelen? Dan bleek dat achteraf weer een gerucht. Zouden we mogen sporten in zeer kleine groep?…

mensen is een leger van duizenden personen Gelukkig waren we in de natuur Het bewustzijn versplinterde, de beschrijving lonkte Zij loont echter niet Wij spreken over identiteit en cultuur De andere kennen we niet Het noodlot heeft je genomen Mijn hele hart door genadeloze kou omvat Maar de waarheid verrast Jij liet werkelijkheid en natuur samenkomen…

Wit besneeuwde bergen, waar hij zijn oorsprong vond, klaterend, vol van zacht kristal de rotsen rond, vol van levenslust ruisend, dromend, tot een machtige rivier samenkomend. Vredig tot rustige stroom verheven, dan weer briesend door dooi omgeven, vloeit hij langs de oevers van het dal, rotsen omhelzend, polijstend na hun val.…

zullen w’ooit nog samenkomen of is 't dan winter en is de tijd die ons nog samen rest te kort?…

Niet gegeven Terwijl 't fysiek zich heerlijk laaft Op dicht gezette gedachten Zich baadden in de warme zon Vliegt mijn kracht van 't oosten naar 't westen Door een muur van verlangen Wier schaduw zacht haar zijde streelt Haar eenheid in zijn verlangend Samenspel van samenkomen 'k GUN MIJ JOU, MAAR GUN JIJ JOU DUS MIJ?…

zij soms heel even als een onbewuste beweging het wapperende stof langer in de wind dan nodig is terwijl het pad het bos in draait de lange bomenrij volgend dringt het plots tot mij door het is geen toeval zij toont zich mij als kleine fragmenten van een langzame film steeds korte beelden die in mijn hoofd stukje bij beetje samenkomen…

groet U, levenslange vriend en metgezel Bij voor- en tegenspoed stond U aan mijn zijde Nooit zeiden wij elkaar vaarwel Geluk noch ongeluk heeft ons ooit kunnen scheiden Sinds jaar en dag leven wij in symbiose In gedachten waren wij steeds een In goede tijden en in boze Dit aardse leven smeedde ons aaneen Uw komst is slechts een vreedzaam samenkomen…

'Thuis' als samenkomen in een cocon, warm omhulsel Het blijft een 'cause célèbre' een geruchtmakende zaak 'Bring them home', hoe cruciaal 'Bring them home', in gedachte 'Bring them home', voor het verhaal Onzekerheid is slopend Geldend zowel gijzelaar Als 'HABAYTA' zingend thuisfront Slechts onschuldige mensen 'Bring them home…