Alle inzendingen over schijnt

schimmelgrijze duif hapert langs verkrampte armen ontploft haar pluimen korrelkristallen op het lichtste van de nacht bootje vaart kabbelt schuurt pillamp schijnt wind draagt vuur wakkert bootje dooft reiziger rust uit plaveit gescheurde nagels naast zijn eigen jeans zonsondergang over hout en zand pastelpaarse pracht en een duif…

nog donkert niet de lucht de ondergaande zon schijnt alle schaapjes rood intense drukte van de dag neemt langzaam af de stille schemering draagt sporen nacht gewijde tijd in terugblik naar het volle licht een mijmering over de dagelijkse plicht in ontspanning rust de avond vol vermaak die in voldane moeheid wordt genoten…

om een steen der wijzen op te duiken kleedt men zich uit, gaat te water wordt nat, niet koud want te kort het verblijf en de zon schijnt vol men houdt vast en duikt op in één hand geklemd, waar het voor is gedaan, hard en rond als de omgeving twijfelt vingers knijpen hard, het bloed vloeit uit de vuist glanzend terwijl de verandering…

ze hangen in het ijle de woorden zonder inhoud die claimen om begrepen en verder nog verspreid laat het plebs geloven wat de nihilisten beloven vandaag schijnt de zon ze verlicht nog meer de geesten die altijd blijven bedichten wat voor hen betekenis anderen wat leven geeft op een lentedag als deze krioelt het stad vol volk een marinade…

Alsof ik blind ware, om mij henen, in donkere diepten schijnt het al verduisterd en verdwenen. 't Is stille! Niets te zien en niets te horen, - 't doet mij beven! - als 't altijd naarstig bijten van de tijdworm aan ons leven!…

als minnenijd stuurloos wordt voortgedreven ongrijpbaar vaak en in helderheid zeer slecht bedreven slaat de twijfel steeds meer toe en waar immer mijn genegenheid toe leidt schijnt als het ware, gelijk los zand te zijn dat door de vingers glijdt dan ken ik niet meer mijzelf ben ontketend van eigenwaarde en dool ik doorgaans door…

Allememagies, een clown vol kattekwaad Bassie gaat ver om kinderen te raken Maar nog verder om vrouwen te vermaken Maar nu weet Bassie zich even geen raad De waarheid komt over een maand naar voren Als misschien een mini-clown wordt geboren …Clown Bassie schijnt acht maanden geleden een 31 jarige vrouw zwanger te hebben gemaakt,maar Bassie…

Het licht dat schittert in de ogen van ieder die van liefde brandt als over Christus wordt gesproken, het licht dat schijnt in alle blijden die verlangend naar Zijn komst hun vreugdevuur verspreiden, het licht gericht op ‘t Koningskind dat het kwade overwon, en de duisternis verblindt, dit licht zal op het kerstfeest branden en stralen…

Ik voel me kut, ik voel me kut De zon schijnt En het regent Ik voel me kut De vrouw naast me praat te hard De vrouw verderop zegt geen gedag Ik voel me kut De collega ziet me niet De computer werkt traag Ik voel me kut Ik ga naar bed, ga slapen En word wakker Ik voel me kut Ik ben boos Op mijn kind Ik voel me kut Ik ben een trut.…

vallen in het donker van je ogen nog kierde het lichte blauw een stukje hemel in het grauw het opklaren is achterwege gebleven jij kwam steeds meer in het nauw het was innerlijke kou die je verkilde waardoor je ook in warmte rilde in professionele handen kwam pas je herstel ik heb je weer zien lachen in je helderblauwe ogen schijnt…

En balanceren op de daken als de maan schijnt door de bomen. De heilige man graait in z'n grabbelzak naar marsepein en zoet gebak en strooit in wachtende schoentjes van brave kin'dren die nog dromen.…

nu licht weer weifelend naar binnen stapt lijkt het, of de tijd zijn urenloze sprei rond dagen wentelt ik ga mee, vergeet de kaarsen, buig mijn hoofd naar levenloze ogen; onvergetelijk kruist mijn blik haar handen, waar hemelsleutel levens bloeit die roze weldaad schijnt voorzichtig door de waanzin van verlies ik verkies de eeuwige…

Een maagdelijk witte nacht geschilderd door van Gogh met duizenden stippen in reflecterende verf geluiden dempen hoorbaar zacht en in de verte bast een hond wind streelt het dorre hout langs contouren van boerenerf van zilver schijnt de grond in licht van wassende maan die glans gaat in verstijfde water door alsof alle leven stil blijft…

De zachte regendauw ligt aan de voet van de dijk het gras ontwaakt aarzelend in zonnestralen het pad is volmaakt alleen mensenvoeten kunnen verdwalen vruchtbaar land, het rust in de vroege ochtend de zon schijnt niets anders verlangend zichzelf te zijn de dag schrijft een gedicht in een blauwe lucht waar beelden zweven, wolkenwit…

waar is het dan, dat dorp met pleintje, omzoomd door bomen waaronder bankjes staan niet bezet door mensen waar de zon door bladeren schijnt lucht trilt van warmte luiken van omliggende huizen dicht zijn gekko's gevels bestormen krekels vleugels langs elkaar strijken daar zou ik willen wonen alleen, met boeken soms, heel soms met mensen…

Hier waart weer de dood die met onredelijk gemak levens wegblaast uit de bloei als omgeknakte bomen waar splinterrafels pijnlijk snijden in de natte huid van de overlevenden die verweesd treuren op een onbekende plaats schijnt windstil de zon elders, ver uit deze buurt wijl het hier blijft stormen ooit zal zij weer opkomen om leegte…

Verkleumd tot in 't diepst Van mijn gedachten zwerf ik Doelloos over platgetreden paden Niet wetend welke richting ik Moet gaan - de richting die ik Zoek lijkt zinloos en onzichtbaar Begraven in het landschap dat wereld Schijnt te heten, door haar was ik verslonden, En toen kwam vandaag zo maar de ommekeer, Heeft het voor 't eerst…

Als jij straks niet meer schijnt jouw licht achter onze horizon verdwijnt mogen wij ervaren dat jouw stralen blijvende in onszelf verhalen Ja de bron van al het licht is nooit voor het duister gezwicht het is een ster aan het firmament echt wel door ons gekend Als straks jouw horizon is verlegd alles wat te zeggen is gezegd mag jij stralen…

de maan is ronder voller dan een maand met jou geleden ik zie je groeien in het geel de schaduw van de kraters uitgediept je schijnt me maandenlang vertrouwen toe kent mijn ondergaan ik zag je opkomst in het kwijnen van de nacht na het bleken van de sterren je torent tot de dagenraad het licht verhaalt hoe flets de zon je dan…

De goochelaar zegt: neem één dag in je gedachten, het geeft net welke en ik neem één dag in mijn gedachten, een willekeurige dag, geen wereldschokkende dag, en ook geen zwaarwichtige of lichtzinnige dag, zomaar een dag ik knijp mijn ogen dicht en herinner me die dag, de zon schijnt, ik bel aan en de goochelaar noemt die dag, beschrijft…

ik geloof in gelijkheid in leven en dood ook in de altijd draaiende aarde de brandende hitte van de zon die schijnt ik geloof in gelijkheid in hart en geest zoals mensen zijn in de rechten ook voor iedereen altijd ik geloof in gelijkheid in grote en kleine dingen in de beleefdheid ook van respect met eerbied voor wie jij en ik zijn…

Er iets van licht schijnt op de gratie die zij aan een ander geven kunnen gaan.…

tonen huilen eenzaamheid zie in stroboscopisch licht verschrikte ogen in een wit gezicht rap tranen in een eindeloze dreun verdriet vindt in herhaling steun dans een streep muziek met enkel pijn die vervreemding voelen is er niet meer willen zijn zweef leger mee duik in de laserstraal verdwijn in niets alleen de dood schijnt…

Het fonkelt en het schijnt. Maar vooral. Het verdwijnt. Lucebert is een leugenaar. Een lepe nar. Spant paarden achter zijn kar. Poëzie bestaat niet. Zoals een poppenkast zonder handen. Een zeilschip zonder masten. Het dobbert alsmaar voort. Niemand heeft ooit poëzie gehoord. Poëzie bestaat niet. Als iemand sterft is hij dood.…

Je wordt groot twaalf de grap wat wil je later worden dertien wie niet is onze grap Je gaat je belt geen kus meer op het schoolplein Wel thuis en in de tuin de poort uit vrienden wachten dit leven niet dus haast en weg ben je Pap gewoon half zes als zout over je schouder ik ken je onschuld De regen komt of schijnt de…

De eerste zonnestralen Die mijn gezicht verwarmen Wil ik binnenhalen En heftig omarmen Zij verwarmen mijn huid Zij verwarmen mijn geest Zij geven geen geluid Maar zeggen mij het meest Een nieuw begin, een nieuwe dag Maar ook een dubbel gevoel De zon schijnt en geeft een lach Zonder zon is 'n dag kil en koel Wanneer de zon er niet…

Buiten schijnt de zon, Maar je ziet het niet. Je hart lijkt wel van beton. Je hebt heel veel verdriet, Mensen praten tegen jou, Maar jij hoort ze niet. Rondom je is alles koud, Omdat hij je achter liet. Men klopt troostend op je schouder, Maar je merkt het niet. Je voelt je jaren ouder, Omdat je nu geen toekomst ziet.…

Sinaasappels zijn oranje het weer wisselt per seizoen De zon die ons verwarmt het gras nog altijd groen De zee die met vloed opkomt en met eb weer snel verdwijnt De blaadjes aan de bomen de maan die 's avonds schijnt Zo "gewoon" als de sneeuw wit is en de hemel die meestal blauw is Zo vanzelfsprekend is het voor mij dat mijn liefde alleen…

Op mijn zoektocht naar het heden dwaal ik af in het verleden naar die ene stap die onverlet mij op een dwaalspoor heeft gezet Zoveel paden en zoveel wegen Zoveel kruisingen kom ik tegen En alles schijnt mij onbekend 'Van waar kwam ik toen toch aangerend' Omzwervingen waren er velen die nu wéér mijn oogmerk stelen om het voor elkaar te…

tot de maan overdag schijnt de bloemen 's nachts bloeien sneeuw in de zomer valt en de rozen stoppen te groeien Ik hou van jou... tot mijn dagen zijn geteld mijn laatste uur heeft geslagen ik mijn laatste adem uitblaas en de tijd kan vertragen Ik hou van jou...…