190 resultaten.
genoeg !
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 377 koop een foedraal
om je tong in op te bergen
zodat ze niet meer snijden kan
zoek een alchemist
om tegengif te brouwen
zodat je venijn me niet meer raken kan
geef me een schild
om die moker af te weren
zodat je me niet meer raken kan
of beter nog
laat me met rust
ik heb het wel gehad
dag schat !…
Droom van een Schildpad
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.766 voor schild zijn huis zal dragen
ver voorbij het wolkenklooster
als de hemel die hij optilt
als een kleine ganspagode
en in eeuwigheid zal dienen
zo hij niet gevangen blijft
Zo zal de dichter het verstaan
die voor zijn strohut verzen schrijft
en tijd verdrijft op rijstpapier
om het eens zelf te geloven
kijk - de kraanvogels, ze gaan
hebben…
Als ik als oude schildpad.....
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 864 Ze kunnen gaan staan kloppen
boven op mijn schild
maar je komt slechts naar buiten
als je dat zelf wilt?…
Doodse kilte
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 568 zijn lippen
vormen nauwgezet
de woorden
uit bevroren zeeën
leggen vorst over
haar trillend vel
waar zij tastbaar
de witte tekens weet
achter het weerloze schild
delfde zij
al lang en onomkeerbaar
het graf voor vergiffenis
werpt ze haar schaduw
dag na dag
over de betonnen steen…
schildpad
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 100 daar gaat
langzaam
de schildpad
je vraagt je af
bijna alle genen
gemeenschappelijk
blijkt uit onderzoek
toch zou ik
de schildpad liever
een harde trap geven en
daarna een liefdesliedje zingen
het schild van de schildpad
is zoiets als cultuur en trap eens wat
en dan breekt er iets
maar ik trap niet
als ik haar zie
en als…
Mijn broers
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 741 Mijn broers, die zijn gewoon uniek:
schilden, wasten, schepten kolen
voor een kleine zus altijd sympathiek
jouw hand in de zijne verscholen
Volgen kon je hun spoor
geschreven in het levensboek
gelukkige herinneringen
die je regelmatig op zoekt
Deze band gaat nooit teloor
gevormd door het nagelaten spoor…
Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens
gedicht
3.0 met 308 stemmen 46.858 De kaarsvlam vormt de hand tot schild.
De krokus wijst beton zijn grens.
Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens.
-----------------------------------------------
uit: 'Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens?'
van de theoloog en publicist Okke Jager (1928-1992)…
Hashtag de Clown
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 162 Als larve leven zij
in zichzelf gekropen
schimmen in een
schild tegen de
buitenwereld die
weet dat zij zich
ooit wel eens zou
kunnen mogen laven
in een schulp vol
charme
Traditioneel met
een hoed en rode neus
grappenmakers
met echt veel te
grote schoenen die
hun afdruk in
een langzaam maar
zeker moedeloze
enggeestige (wereld)
zetten…
EENS EVEN
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 26 Het gebed tot God
zegent de vroege ochtend
evenals de late avond
en menig verstrooid uur
bij
het drukke middag van de dag
eens kort en krachtig
blije woorden of vragen
naar de hoogste Heer zenden
is een onkwetsbaar schild
sterk en steeds te gebruiken
onder voortgaan vol geloof.…
De wezenlijke schijn
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 595 mijn spiegel
is aangetast
door de jaren
waar ik nu in kijk
is verworden tot
doorzichtig glas,
aan een loep gelijk,
doch zonder dat hij
de afstand naar mijzelf
kan verklaren
een schild dat
niet meer weerkaatst
en het innerlijke naar
uiterlijkheden verplaatst
door een filter die steeds
grotere gaten vertoont
opdat de werkelijkheid…
In de oorlog
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.010 Zij schilde aardappels.
Een Duitse soldaat kwam achterom.
Ausweis bitte!
Ik herinner mij een grijsachtige kaart
met een foto er op.
De soldaat droeg,
behalve een helm, opzij
een groene bus,
een pijlenkoker leek het wel.
Gelukkig leven wij nog.…
Vlucht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 527 een gelig licht bruint irreëel
de blanke houten schuur
een eerste druppel spat tot kroon
op de arduinen muur
het zacht gekeuvel op ’t terras
wordt stilaan animeus
geroffel op de parasols
maakt pimpelaars nerveus
bij glasgekling en stoelgeschuif
wordt hier en daar gegild
de vlucht naar binnen wordt gestart
met dienbladen als schild…
onderweg
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 727 er zijn geen monsters meer
verslagen of op handen gedragen
gemaskerde creaturen dansen rond
het vuur dat passie heet
schilden weren de vlammen
as smeult in de aarde
hier en daar blaft nog een hond
de avonden zijn rustiger nu
buiten dwalen de lantaarnpalen
in het groene maanlicht
ik hoor de echo van haar stappen
ze is ver weg van huis…
Met de muziek mee
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 2.350 er valt een scherf op de grond
gesprongen van een bord dat ooit
met liefde werd gedeeld
gebarsten was het schild al langer
maar de immer parate kleefpasta
wist steeds weer breuken te lijmen
nu schoonmama is vertrokken
poets ik alle grijsgedraaide platen
en strijk de kukident in de groeven
gelukkig zat er geen muziek meer
in de liefde…
Ik poets de plaat
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 1.523 er valt een scherf op de grond
gesprongen van een bord dat ooit
met liefde werd gedeeld
gebarsten was het schild al langer
maar de immer parate kleefpasta
wist breuken steeds weer te lijmen
nu ze eindelijk is uitgemoeid
poets ik al onze grijsgedraaide platen
en strijk haar kukident in de groeven
gelukkig zat er toch al geen
muziek…
Smisse je
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 149 ik beukte, hamerde en sloeg
nagelde, spijkerde een schroef
krijtte, zaagde en spleet
kerfde, vijlde en sleep
ik pinde, boorde en trilde
schaafde, schuurde en schilde
lijmde, plakte en kleefde
verfde, lakte en zweefde
immer
totdat het niet meer klopte;
het geen hout meer sneed
en 't kind was dichtgetimmerd.…
Kurma (schildpad)
gedicht
2.0 met 41 stemmen 9.527 Misschien
als ik slaap, maar bij het minste geluid
verdwijnen zijn geschubde pootjes langs mijn
oren en mijn ogen, ze worden als het ware
in een schild gezogen. Zijn magere kop
raspt soms over mijn tong, en praat maar
zo vertraagd dat men het nauwelijks
verstaat: hij noemt mijn klieren
liefde en ik hou van hem.…
De Engel in het wakend oog van God
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 973 Wij zijn een daad van Liefde
de poëzie die de hemel schrijft
in een wenk naar de oorsprong
Wij zijn een schild van licht
de Engel in het wakend oog
de wachter die de puls regeert
Wij zijn een punt van kracht
geschapen in een ademtocht
van een bodemloos heelal
En waar Zijn woord de Aarde raakt
glijden lichtjaren fonkelend
uit de ster…
Mijn schild ende betrouwen
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 959 Bush wil voor zijn raketschild blijven strijden
Maar Poetin is helaas niet zo amused
Zijn vechtlust krijgt hierdoor een flinke boost
Wat het klimaat verslechtert tussen beiden
Bush gaat de global warming overwinnen
Door weer een koude oorlog te beginnen…
Mijn schild ende betrouwe
netgedicht
4.0 met 60 stemmen 4.198 uiterlijk verbeeld
in lijfelijk omsloten
blinkende rituele togen
waar schoonheid haar
stoffelijke genegenheid toont
viert daarenboven
de zachte schittering
in jullie beider ogen
zij weerspiegelt
de onnavolgbare weg
naar woordeloos gevoel
waarin liefdevolle herkenning
het wederzijds bestaan,
een hoopvolle eenheid beloont…
ik draag geen zichtbaar schild
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 297 eerste sterren
ter grootte van een handpalm
dwingen mij naar de linkerkant van het raam
de boom, al lijkt hij gespijkerd in zwarte aarde
keert weer om de rest van zijn verhaal
te vertellen
ik leg het gele stof
in de sneeuw, naast kleine voetstappen
en zes jaarringen
hoor slechts het wiegelied
van de boom die met zijn takken zachtjes…
Ongeborene
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 6.267 Beschermd door een schild van leer
behoef ik geen eigen verweer,
ver weg van het grote mensenleed
van de wereld nog geen weet.
Twee wezens in perfecte harmonie
- een negenmaandse euforie -
als een slapende dolfijn
zou ik altijd willen zijn.…
de gast
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 119 angst
ze is er
ze is thuis
bij iemand die de deur nu sluit
na de aangename reis
de laatste lampen uit
ze knarst
tot aan het open raam, het lege bos
en daalt
naast de eigenaar gelegen
in een bed van kraakbeen
stil als huid
ze barst
en koude lijm, een dringend gif
tast langs het schild, de blote hemel
als de doodsklaroen…
NA ZIJN DOOD
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 161 Bruusk weggevaagd haar
Fundament
Eenzaam in de krater leek ze
Kafka’s Kever, weerloos op
Zijn rug
De laatste eisprong ver voorbij
Restten haar huidhonger en dood
Hij had het zo beter gevonden
Zijn besluit stond immers vast
Te vaak zijn schild bekogeld met
Hard fruit…
altijd om mij heen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 32 altijd om mij heen
voel ik jouw warmte
zo dichtbij ben jij
in afwezige aanwezigheid
mijn ogen verbeelden
in gedachten jouw gezicht
van toen je hier was
naar het hier en nu
ik beleef steeds de tijd
van de momenten samen
die opgeborgen in mijn hart
jou in mij altijd leven laten
in alles wat ik doe en laat
als schild van bescherming…
de doodsteek
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 597 spaar mij jouw woorden
als vlammen slechts
leiden tot as
en de knoesten spetteren
in ogen van steen
waarin ik ooit nog zachtheid las
uit een teder hart van veen
scherpe messen trekken
door merg en been
en als schilden slechts dienen
het onweer te kaatsen
dan raakt de pijn
gevoelloos en verdampt
om zich naar de doodsteek
te haasten…
De Engelse Sonnetten, 1. Nacht op Huntcliff
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 559 Met het matglazen schild
van de dageraad op mijn rug
trotseer ik de snijdende koude,
ik balanceer op de rand
van het jaar
en wend me naar het noorden.…
Achter een glimlach verscholen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 209 Een schild door het verleden gegeven.
Van binnen veel pijn, tranen en verdriet,
wat de meeste mensen door die glimlach niet zien.…
Onderhuids
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Moeilijk wordt het pas
wanneer je een idee hebt
gekregen van wat liefde is:
gemankeerd en getekend
waar wonden geheeld
maar niet verdwenen zijn
de geleden schade, de boeien
de schillen en de schilden
die onderhuids verwoesten
wat van geen opgeven weet
op dorre bodems ontkiemt
en van niets kan leven
Je ziet haar in de ogen
je…
Handspiegel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 18 In de berg bij mijn vuurman
heb ik niets te doen
dan gelukkig te zijn
Om me te vermaken
verschijn ik soms
als blanke maagd
in de wereld
voor afgunstige ogen en
onhoudbare begeerte
om aan den lijve mijzelf
als nieuw opnieuw
te ontdekken
Mijn dag en nacht duren
langer dan een mensenjaar
van de jongens en de mannen
die hun schilden…